Piętnastoletni Jim Hawkins wyrusza na międzygalaktyczną wyprawę na pokładzie kosmicznego galeonu i zaprzyjaźnia się z kucharzem pokładowym Johnem Silverem, charyzmatycznym cyborgiem (pół człowiekiem, pół robotem). Z jego pomocą cała załoga stawia czoła supernowym, czarnym dziurom i gwałtownym burzom kosmicznym. Wkrótce Jim staje przed jeszcze większym wyzwaniem – odkrywa bowiem, że jego zaufany przyjaciel John Silver jest piratem, który planuje wzniecić bunt na pokładzie.

Ot, wzorcowy przykład ostatnich „disneyów": kawał dobrej animacji plus kawał kalkulacji – wiadomo, że dzisiejsi milusińscy wolą statki kosmiczne od wodnych. Bez większych wzruszeń, ale i tak lepsze niż mogłoby się z początku zdawać.

Nie takie fajne jak 'Lilo & Sti(t)ch', ale już nie tak skopane jak 'Atlantyda'. Opowieść o statkach żaglowych pływających po kosmicznym oceanie eteru, na motywach słynnej powieści Stevensona. Pirat John Silver zamiast drewnianej nogi ma tutaj cyborgowate implanty. Brzmi absurdalnie, ale całość podana z sympatycznym przymrużeniem oka.

Niby wszystko jak trzeba, acz odrobina niedosytu. To z pewnością celowo jeden z tych filmów, które ogląda się wiele razy i wyszukuje smaczki i aluzje. Problem w tym, że obejrzałem raz. I na razie nie mam głebokiej wewnętrznej potrzeby oglądać ponownie. Ale na raz - w sam raz.