Dwaj bracia, Leszek i Janek, wracają do rodzinnej wsi na pogrzeb dawno niewidzianego ojca. Leszek wyjechał kilkanaście lat temu do Szwecji, ożenił się z piękną, młodą kobietą i nie utrzymywał prawie żadnych kontaktów z ojcem. Janek prowadzi kawalerskie życie w Krakowie, ale i on niechętnie zaglądał do zapyziałej, podgórskiej wioski. Pogrzeb zmusza obu do powrotu i włączenia się w nieprzyjemny, nieco dziwny obrzęd...

Podobno dobry aktor potrafi uratować nawet zły film, ale autor tych słów, o ile mnie pamięć nie zawodzi, miał na myśli Humphreya Bogarta. Rozumiem głosy kibicujące „Świętemu interesowi” – Adam Woronowicz nawet pomnik potrafi odegrać tak, że nie sposób od niego oderwać oczu, z Piotra Adamczyka bije papieskie ciepło pasujące jak ulał do wsi sielskiej anielskiej. W scenariuszu jedna scena ma związek z drugą, kamera kadruje obrazki ładne zamiast przypadkowych, konsekwentnie nie wychodzi się ponad stereotypy – w sumie, ten film wzlatuje trochę nad telenowelową średnią krajową. Ale że poczucie humoru w polskim kinie już dawno wyszło z mody, to bez obaw – i ten film nie wstrząśnie waszym światopoglądem na ojczyste komedie.