Film o pasji, honorze i życiu na fali, jednak prawdziwa gra toczy się tu o miłość. Gdy pewnego dnia lokalny klub sportowy przestaje istnieć, życie czwórki głównych bohaterów wywraca się do góry nogami. Oskar (Paweł Małaszyński) zostanie zmuszony do założenia garnituru i przyjęcia posady od miejscowego Bossa (Cezary Pazura). Nowa działalność Oskara ściągnie na niego prawdziwe kłopoty i doprowadzi do tego, że w środku dnia wyląduje zupełnie nagi na rynku, zostawi go ukochana, stanie się obiektem westchnień dziewczyny brata i zupełnie niespodziewanie ktoś zobaczy w nim... superbohatera.

Odwieczny problem polskiego kina leci mniej więcej tak: reżyser fartem trafia na jakąś w miarę klejącą się historyjkę. Zamiast początkiem się to stawać dla filmu, staje się końcem, bo twórca zupełnie odpuszcza sobie kombinowanie jak ją opowiedzieć. Byle, broń Boże, nie wyrwać się przed szereg! W związku z tym, wszystkie schematy kina zostają w „Skrzydlatych świniach” odhaczone z gorliwością piątkowego ucznia. Cóż więc za emocje mogą z filmu wypłynąć wobec tej upartej skłonności wędrowania prostą drogą, tyczącej się narracji, postaci i przebiegu fabuły? Cóż za siłę może mieć zakończenie o disneyowskim morale, gdy przeczuwamy je od początku? Naprawdę, są pewne konkurencje w których z Hollywood ścigać się ciężko i zwłaszcza kiedy w tym pojedynku Dawida z Goliatem jest się tym pierwszym, trzeba pamiętać o mitycznym kamieniu.