Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 18 kwietnia 2024

Esensjopedia

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Lęk wysokości

Bartosz Konopka
‹Lęk wysokości›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Lęk wysokości
Dystrybutor	Kino Świat
Data premiery	20 kwietnia 2012
Reżyseria	Bartosz Konopka
Zdjęcia	Piotr Niemyjski
Scenariusz	Bartosz Konopka, Piotr Borkowski
Obsada	Marcin Dorociński, Krzysztof Stroiński, Magdalena Popławska, Dorota Kolak
Muzyka	Maciej Cieślak
Rok produkcji	2011
Kraj produkcji	Polska
Czas trwania	100 min
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Opis dystrybutora

Film jest opowieścią o młodym reporterze telewizyjnym, Tomku, który prowadzi bardzo poukładane życie. Pewnego dnia dowiaduje się, że jego ojciec trafił do szpitala psychiatrycznego, a on jest jedyną osobą, która może mu pomóc. Tomek wykorzystuje to jako okazję do sprzedania mieszkania ojca bez jego wiedzy. Wraz z kolejnymi wizytami u ojca, pogrąża się w świat szaleństwa i dowiaduje się prawdy o sobie.

Inne wydania

‹Lęk wysokości›, DVD

Teksty w Esensji

Filmy – Recenzje

Patrycja Rojek ‹I co teraz, chłopie?›

Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska ‹Filmy Nowych Horyzontów 2011 (2/3)›

Filmy – Publicystyka

Esensja ‹„Nietykalni” najlepszym filmem II kwartału 2012›

Esensja ‹Do kina marsz: Kwiecień 2012›

Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Artur Zaborski ‹Gdynia 2011 (1): Filmy konkursowe›

Filmy – DVD i Blu-Ray

Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski ‹Esensja ogląda: Październik 2012 (DVD i Blu Ray)›

Utwory powiązane

Filmy

‹Krew Boga› – Bartosz Konopka

‹Królik po berlińsku› – Bartosz Konopka

‹Sztuka znikania› – Bartosz Konopka, Piotr Rosołowski

Tetrycy o filmie [--]

MO – Michał Oleszczyk [4]

Ciekawie zarysowana postać ojca i całkowicie uproszczona postać syna, zbudowana na starym jak TeleŚwiat utożsamieniu pracy w mediach z moralną i emocjonalną pustką. Scena, w której Marcin Dorociński wpatruje się w kamerę w studio TV, wstaje i rzuca „całym tym blichtrem” jest żenującym, cieniutkim, byle jakim echem antykorporacyjnego sentymentu, na którym Lumet i Chayefsky swego czasu zbudowali „Sieć”.

Oceń lub dodaj do Koszyka w Kulturowskazie