W wieku czterdziestu kilku lat przesadnie poprawny Cal Weaver (Steve Carell) wiedzie idealne życie — ma dobrą pracę, ładny dom, udane dzieci i szkolną miłość za żonę. Ale kiedy dowiaduje się, że jego druga połowa, Emily (Julianne Moore), zdradziła go i chce się rozwieść, jego „wymarzone” życie rozpada się na kawałki. Co gorsza, w dzisiejszym świecie, w którym królują single, Cal, który na randce nie był od lat, staje się uosobieniem niezgrabności. Nieszczęsnego Cala, spędzającego wolne wieczory na samotnych rozmyślaniach w pobliskim pubie, wybiera sobie na partnera i ucznia przystojny podrywacz po trzydziestce , Jacob Palmer (Ryan Gosling). Jacob stara się pomóc Calowi pogodzić się rozstaniem i rozpocząć nowe życie, więc ukazuje mu liczne możliwości, jakie się przed nim otwierają: zalotne kobiety, męskie wypady na drinka i wyczucie stylu, jakiego nie można wyrobić sobie, robiąc zakupy w sieciówkach. Cal i Emily to nie jedyne postaci poszukujące miłości tam, gdzie trudno na nią trafić. Trzynastoletni syn Cala — Robbie — szaleje za siedemnastoletnią opiekunką do dzieci, Jessicą, która z kolei na obiekt westchnień wybrała sobie Cala. A ten, mimo całej przemiany i licznych podbojów, nie może w swoim sercu zmienić tej jednej rzeczy, która ciągle prowadzi go z powrotem w to samo miejsce, w którym rozpoczęła się jego podróż.

Wielowątkowy bufet znanych aktorów, z uśmiechem na jednym, łzą na drugim, a morałem na trzecim talerzu. Ryan Gosling jednocześnie popisuje się swoim idealnym torsem, jak i go parodiuje – a twórcy tyleż uciekają od konwencji rom-comu, co w finale lądują na jej najbardziej schematycznych mieliznach. Frustrujący, nierówny film z kilkoma świetnymi momentami aktorskimi (zwłaszcza Steve’a Carella).

2011 rokiem rehabilitacji komedii romantycznej. Po bardzo dobrym „Skąd wiesz?” mogliśmy oglądać niezły „To tylko seks”. Na koniec wakacji przyszła kolej na wisienkę na torcie. „Kocha, lubi, szanuje” jest zabójczo śmieszne i zabójczo inteligentne. Pomysły scenariuszowe budzą respekt, aktorzy są przekonujący, a i muzyka i zdjęcia są znakomicie dograne. I c**j z tym, że kończy się tak, jak każda komedia romantyczna. Przecież wszyscy wiemy, że jutro znów będzie gorzej.