Roberto, bezrobotny i sfrustrowany spec od marketingu, spada z rusztowania w ruinach rzymskiego amfiteatru. Zawieszony pomiędzy życiem a śmiercią, z prętem wbitym w głowę, staje się natychmiast pożywką dla dziennikarzy, podczas gdy ekipy ratunkowe głowią się, jak go uwolnić. By zbić na fortunę na ekskluzywnych wywiadach Roberto zatrudnia agenta, a ten dochodzi do wniosku, że uratowanie jego klienta wcale się nie opłaca.

Alex de la Iglesia łagodnieje z wiekiem. Wystarczy porównać „Życie to jest to” z pokrewnym tematycznie „Dniem bestii”, żeby ujrzeć poważnie stępione ostrze krytyki w najnowszym filmie hiszpańskiego reżysera. To już nie jest ta rozpustna wyobraźnia i szalona odwaga, która prawie dwadzieścia lat temu dała nam księdza tropiącego diabła i ekscentrycznego telewizyjnego proroka. To umysł twórcy, będącego w tym filmie cieniem samego siebie i zapamiętale promującego szlachetne wartości i konserwatywne układy – tym razem robiąc to dosłownie, zamiast przewrotnie.