Szefowi wyspecjalizowanego gangu złodziei porwano córkę. Aby ją ocalić musi zawrzeć niebywały układ z oficerem Tajwańskiej policji i odnaleźć cenne diamenty, których żądają porywacze. Wkrótce okazuje się, że w czasie poszukiwaniu diamentów znaleźli się na tropie nowej broni masowego rażenia.

Bartkowiak zrobił trzeci niemal identyczny film co poprzednie. Ten jest w dodatku średnio zmontowany. Ale po punkciku za muzykę, striptiz Gabrielle Union, Andersona udającego geja, Chi McBride’a wbrew swemu wizerunkowi, pościg na quadach i rozegranie finału. Ot, kino akcji klasy B z typowym dla Bartkowiaka wpleceniem paru oryginalnych motywów i smaczków. Niemniej mam nadzieję, że przy kolejnym takim długim teledysku odejdzie nieco od schematu.

Jak oglądam Jeta Li w takich filmach, to zaczynam się poważnie martwić, że facet skończy jak Steven Seagal. Bartkowiak wszystkie poprzednie filmy robił z podobną ekipą, ale widać albo materiał ludzki się zmęczył i doskwiera brak świeżej krwi, albo zwyczajnie reżyser się kompletnie wypalił i zaczyna gonić w piętkę. Nie dość, że intryga jest absurdalna, a aktorstwo okropne, to jeszcze jakiś kompletny idiota dorwał się do montażu i pociachał walki z udziałem Jeta Li w taki sposób, że w ogóle ich nie widać! Jedyny punkt powyżej dna kompletnego przyznaję za scenę, w której Li robi chiński lampionik z Marka Dacascosa: to już jest tak absurdalne, że na moment robi z nudnego produkcyjniaka film tak zły, że aż dobry. Niestety tylko na chwilę.

Nijakie takie. Chłopaki nie potrafili przebić 'Romea' choć starali się tak bardzo, że aż mi ich szkoda. Tak naprawdę warte uwagi jest raptem kilka scen, zwłaszcza w samej końcówce: finał finałowej walki - jakby wprost z 'Tromy' i dialog na tylnych napisach.

Film z jednej strony nudny, z drugiej głupi. A połączenie tych dwóch cech w obrazie akcji jest zabójcze. Przed totalną katastrofą ratuje go obecność Jeta Li, ale i tak jest źle.