Akcja filmu toczy się w IX wieku. Tereny przyszłej Polski zamieszkują liczne plemiona słowiańskie. Każde plemię ma swoich bogów. Panuje okrutny książę Popiel. Książę podjudzany przez żonę - poprzez intrygi i zbrodnie pragnie zapewnić sukcesję swemu synowi. Dowódca drużyny księcia - Piastun, w proteście opuszcza władcę. Popiel wysyła za nim pościg. Od śmierci ratuje Piastuna Ziemowit Piastowic - młody myśliwy i wojownik, który po latach spędzonych wśród Wikingów powrócił na ojcowiznę...

Zastanawiam się tylko co będzie następne? „Bogurodzica"? „Pieśń legionów polskich"? Chyba lepiej byłoby zrobić „Bajkę o królewnie Pizdolinie” z Kasią Bujakiewicz w roli głównej.

Zdumiewające, że pomimo oficjalnej pruderii jesteśmy jedynym chyba krajem na świecie, gdzie ekranizacja lektury szkolnej może stać się pretekstem do pokazania na ekranie atrakcyjnej gołej baby. To jednak wszystko, co można pochwalić w tym filmie. Fatalni aktorzy, wyszczekujący kwestie z nadętą, teatralna manierą to średnia w polskim filmie, ale jakoś nie mogę się przyzwyczaić. Sceny walk sfilmowane chyba przez szwagra, na codzień żyjącego z filmowania ślubów. Montażystę proponuję rzucić szczurom na pożarcie, a Jerzego Hoffmanna odsunąć od reżyserowania czegokolwiek, dopóki nie obieca, że nie będzie się porywał na klasykę literatury narodowej.

Leszek Miller (Bohdan Stupka) wraz Aleksandrą Jakubowską (Małgorzata Foremniak) mataczą w celu przejęcia całkowitej władzy. Nie ujdzie to uwadze Tomasza Nałęcza (Daniel Olbrychski). Nawiązuje on współpracę z Janem Marią Rokitą (Michał Żebrowski) i poprzysięga sprawę wyjaśnić do końca i panowaniu Leszka kres położyć... Przy takim podejściu film ten może sprawić niemało dobrej zabawy. Przy innym spojrzeniu - niestety raczej nie, bowiem, co raczej zaskakujące u Hoffmana, jest zrobiony bardzo nieudolnie. Głównym grzechem jest napchanie go niedbale zmontowanymi scenami akcji i nie pozostawienie już niczego na budowanie nastroju, więzi z bohaterami, tak, że ostatecznie ich losy guzik nas obchodzą. Wydaje się, że rwana struktura filmu sugeruje, że lepszym tytułem byłoby "Lost in edition". Do tego dodajmy, że njie wypaliło to, co zawsze było u Hoffmana dobre - batalistyka, sztuczna i źle sfilmowana. Ogółem - kolejna nieudana próba ekranizacji klasyki i kolejne nieudalne polskie podejście do fantasy.