Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Mniej znane twarze Michaela Keatona

Esensja.pl
Esensja.pl
Filmografię Michaela Keatona zdominowały komedie: „Nocna zmiana”, „Pan mamuśka”, „Zawód: Dziennikarz”, „Miłosne wybory”, „Mężowie i żona”, „Jack Frost”, „Garbi - Super bryka”, „Córka prezydenta”, „Absolwentka” – by wymienić tylko najpopularniejsze pozycje. Niedawno do tej grupy dołączyła „Policja zastępcza”, której premiera miała miejsce 12 listopada. Niemniej raz na jakiś czas Keaton występuje w poważnej roli, udowadniając, że jest lepszym aktorem, niż można by przypuszczać.

Krzysztof Czapiga

Mniej znane twarze Michaela Keatona

Filmografię Michaela Keatona zdominowały komedie: „Nocna zmiana”, „Pan mamuśka”, „Zawód: Dziennikarz”, „Miłosne wybory”, „Mężowie i żona”, „Jack Frost”, „Garbi - Super bryka”, „Córka prezydenta”, „Absolwentka” – by wymienić tylko najpopularniejsze pozycje. Niedawno do tej grupy dołączyła „Policja zastępcza”, której premiera miała miejsce 12 listopada. Niemniej raz na jakiś czas Keaton występuje w poważnej roli, udowadniając, że jest lepszym aktorem, niż można by przypuszczać.
CZYSTY I TRZEŹWY (1988)
Pierwsza naprawdę udana próba opuszczenia komediowej szufladki: Keaton jako narkoman i alkoholik, desperacko próbujący zerwać z nałogiem. Choć początkowo odwyk traktuje jako świetną kryjówkę przed policją, szukającą go, gdyż w jego domu przedawkowała przypadkiem poznana kobieta – w końcu decyduje się na prawdziwą walkę z uzależnieniem. Tłem dla zmagań z nałogami jest zaskakująco wiarygodna i ujmująca historia miłosna.
Kreację Keatona można odbierać na trzech poziomach. Ponad wszystko to szarpiący się z nałogiem narkoman. Ale równocześnie dojmująco samotny mężczyzna, lgnący do bliskości z kobietą. Wreszcie: drobny cwaniaczek, przekonany, że nie obowiązują go twarde reguły kliniki, a większe bądź mniejsze winy i przekręty, jakie ma na koncie, zostaną mu od ręki wybaczone. Wszystkie trzy aspekty roli składają się na złożony portret człowieka, który mocno się w życiu zagubił, jednak konsekwentne stara się wrócić na dobrą drogę.
PACIFIC HEIGHTS (1990)
O ile późniejsza rola mordercy z „W akcie desperacji” wydaje się być bardziej efektowna, o tyle naprawdę przerażająca jest ta z „Pacyfic Heights” Johna Schlesingera. Twórca „Nocnego kowboja” pokazał bowiem, jak przeciętne życie dwójki sympatycznych ludzi może w przeciągu dosłownie kilku chwil przerodzić się w regularne piekło. Zło ma tu przyjazną twarz Keatona, bezlitośnie wykorzystującego najróżniejsze kruczki prawne i grającego na nosie policji, prawnikom i przede wszystkim głównym bohaterom. Ci ostatni pragną niewiele – jedynie wieść spokojne życie. Niedoczekanie…
Keaton wzbudza strach dużo skuteczniej niż najbardziej wymyślne horrorowe monstra, ponieważ jest jednym z nas, człowiekiem z tłumu. Wyróżnia go jedynie spryt i sportowy samochód. Podobnie jak bohaterowie późniejszego „Funny Games”, uderza on bez żadnego powodu, za to szalenie precyzyjnie, konsekwentnie i bezlitośnie. I co chyba najgorsze – niespodziewanie. O ile raczej nie będziemy mieli okazji spotkać choćby Freddy’ego Krugera, o tyle lokator w stylu Cartera Hayesa może niebawem zamieszkać tuż za ścianą. O ile już nie mieszka…
GRA O ŻYCIE (1992)
Bodaj najbardziej przejmująca i chwytająca za gardło rola Keatona jako nieuleczalnie chorego ateisty z wątpliwościami. Dodajmy: wątpliwościami pojawiającymi się dopiero w obliczu wiadomości o śmiertelnej przypadłości. W pierwszej chwili trąci to hipokryzją, niemniej Keaton swą grą sprawia, że przestajemy oceniać jego bohatera. Kreacja pamiętnego Beetlejuice’a ma spory potencjał dramatyczny, z którego aktor nie omieszkał skorzystać. Przekonująco wygrywa on między innymi wszelkie związane z chorobą niedogodności, prezentując niezwykle przytłaczające studium umierania. Tym bardziej poruszające, że bohater wraz z żoną spodziewa się dziecka, a prawdopodobnie nie doczeka dnia urodzin. Jeśli ktoś nie widzi w Keatonie poważnego aktora, „Gra o życie” bez wątpienia rozwieje jego wątpliwości.
OSTATNI RAZ (2006)
Mocno niedoceniony film, który w Polsce nie doczekał się premiery kinowej, trafiając bezpośrednio na DVD. Szkoda, bo to obraz intrygujący i przewrotny, ciekawie portretujący świat współczesnych korporacji. Czerpiący z reżyserskich dokonań Davida Mameta, a trochę z „Glengary Glen Rose”. Oglądając „Ostatni raz” ponownie zgłębialiśmy świat ludzi cynicznych, wyrachowanych, za wszelką cenę starających się sprzedać konkretny produkt.
Keaton występem w „Ostatnim razie” pokazał, że jest bardziej uniwersalnym aktorem, niż wielu sądzi. Tym razem był cyniczny, bezwzględny, czasem agresywny. Wypluwał przekleństwa z prędkością karabinu maszynowego, za nic miał współpracowników, jego celem było wyłącznie zarabianie pieniędzy. Miła odmiana po wcześniejszych wpadkach i boleśnie nijakich rolach w „Garbi – Super bryce”, „Córce prezydenta”, „Głosach” i „Ruchomych piaskach”.
THE MERRY GENTLEMAN (2008)
Reżyserski projekt Keatona, ciepło przyjęty na festiwalu w Sundance. Aktor wcielił się w rolę małomównego płatnego mordercy, przypadkowo nawiązującego kontakt z prześladowaną przez męża kobietą. Nietypowa to dla Keatona rola, gdyż niesamowicie powściągliwa i oszczędna w sięganiu po środki aktorskiego wyrazu. Podczas gdy Keaton najczęściej jest na ekranie energiczny, dynamiczny i czasem przesadnie gestykulujący, jako reżyser narzucił sobie aktorską dyscyplinę: gra drobnym gestem, a gwałtowniej poruszy się tylko wtedy, gdy jego bohatera dopadnie atak kaszlu. I jeśli Keaton zafunduje nam więcej podobnych ról, niechybnie doczeka się o sobie dowcipu, jaki krąży na razie tylko o Eastwoodzie: że w swym aktorskim repertuarze ma tylko dwie miny, tę w kapeluszu i tę bez kapelusza.
koniec
13 listopada 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Z filmu wyjęte: Bo biblioteka była zamknięta
Jarosław Loretz

15 IV 2024

Co zrobić, gdy słyszało się o egipskich hieroglifach, ale właśnie wyłączyli prąd i Internetu nie ma, a z książek jest tylko poradnik o zarabianiu pieniędzy na kręceniu filmów, i nie za bardzo wiadomo, co to te hieroglify? No cóż – właśnie to, co widać na obrazku.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: Gdzie są naziści z tamtych lat?
Sebastian Chosiński

9 IV 2024

Barbara Borys-Damięcka pracowała w sumie przy jedenastu teatralnych przedstawieniach „Stawki większej niż życie”, ale wyreżyserować było jej dane tylko jedno, za to z tych najciekawszych. Akcja „Człowieka, który stracił pamięć” rozgrywa się latem 1945 roku na Opolszczyźnie i kręci się wokół polowania polskiego wywiadu na podszywającego się pod Polaka nazistowskiego dywersanta.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Kryminalna zagadka Luizjany
— Krzysztof Czapiga

Strach ma wiele twarzy
— Krzysztof Czapiga

Bracie, gdzie (i kim) jesteś?
— Krzysztof Czapiga

Być jak Steven Spielberg
— Krzysztof Czapiga

Medium z wyboru
— Krzysztof Czapiga

Make radio, not war
— Krzysztof Czapiga

Z dala od polityki
— Krzysztof Czapiga

Siedź i patrz
— Krzysztof Czapiga

Między filmami
— Krzysztof Czapiga

Indiana Jones i… telewizja śniadaniowa
— Krzysztof Czapiga

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.