Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 28 marca 2023

The Last of Us: Odc. 8. Żeby żyć, trzeba jeść
Trzeba przyznać, że ten odcinek – w odróżnieniu od poprzedniego – wreszcie dostarcza widzom atrakcji, na jakie czekają. Para głównych bohaterów musi bowiem przetrwać nie tylko borykając się z chorobą Joela i niedoborem jedzenia, ale także stawić czoła grupie naprawdę groźnych ludzi.
Wielka księga mądrości po fakcie
„Przepowiednia pancernika” to komiks autora, który bije obecnie sprzedażowe rekordy we Włoszech. Zerocalcare, bo pod takim właśnie pseudonimem tworzy Michele Rech, udowadnia, że ambitne komiksy mogą odnosić komercyjne sukcesy.
Seryjni…: „Smród dochodzący z pieca kuchennego”
Nikt oczywiście takiego zestawienia robił nie będzie, ale całkiem możliwe, że pochodzący z Poznania Edmund Kolanowski jest najbardziej brutalnym i okrutnym seryjnym zabójcą w dziejach polskiej kryminologii. Na tle jego zwyrodniałych czynów bledną, o ile to w ogóle możliwe, „dokonania” innych tego typu przestępców. „Nekrofil” Andrzeja Gawlińskiego to pierwsza literacka analiza kryminalistyczna jego sprawy.
Nierówno pod skalpem
Rene Goscinny i Albert Uderzo to „Asteriks” – wiadomo. Zanim jednak dwaj przyjaciele stworzyli postać dzielnego Gala, napisali i narysowali kilka innych mniej znanych komiksów. Poznajmy ich pierwszego bohatera, dzielnego Indianina Umpa-pę.
Pieśni o zmartwychwstaniu
Nazwa nowego projektu saksofonisty i kompozytora Ryszarda Wojciula, United Orchestra, nie jest w niczym przesadzona. W studiu nagraniowym udało mu się bowiem zebrać kilkanaścioro artystów wywodzących się z bardzo różnych muzycznych światów. Na zawierającym ludowe pieśni wielkanocne albumie „Zorza prześliczna wynika” tego jednak nie słychać. Artystyczne „zjednoczenie” okazało się nie tylko wybitym na okładkę hasłem!
Rynsztokowo: Ohyda
W Polsce zwykło się określać policjantów „glinami” lub pogardliwie „psami”. W krajach anglojęzycznych to „pigs”, czyli po prostu „świnie”. Określenie to sugeruje oczywiście niechęć, odrazę i ma być z założenia obraźliwe. Nazwanie „świnią” Bruce’a Robertsona, głównego bohatera „Brudu”, jest też obraźliwe – tylko, że dla świń. Policjant z edynburskiego posterunku, zajmujący się sprawami kryminalnymi, jest jednym z najbardziej odrażających protagonistów w historii literatury (i filmu). Kim jest ta kreatura?
Sprawa prywatna: Odc. 8. Mroczne echo przeszłości
Po tym, jak wychodzi na jaw, że zabójca fleur-de-lis pierwszą kobietę zabił przed trzydziestu laty w Ourense, oczywiście konieczne jest podążenie przez Marinę tym nowym tropem. Co istotne, w odcinku tym nie tylko poznajemy rozwiązanie tej zagadki kryminalnej, ale możemy też liczyć na sporo emocji w związku z działaniami głównej bohaterki..

Filmy

Magazyn CCXXIV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Ranking, który spadł na Ziemię

Sebastian Chosiński, Artur Chruściel, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

1 2 3 … 5 »

„Odyseja” czy „Blade Runner"? Jakie filmy są zbyt wysoko, a jakie zbyt nisko, a jakich szczególnie nam brakuje na naszej liście? Ile czasu trzeba odczekać, by film ocenić? I czym właściwie jest science fiction? O naszym rankingu najlepszych filmów science fiction rozmawiają Sebastian Chosiński, Artur Chruściel, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Michał Kubalski, Jarosław Loretz i Konrad Wągrowski.

Sebastian Chosiński, Artur Chruściel, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Michał Kubalski, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Ranking, który spadł na Ziemię

Konrad Wągrowski: Na ranking gatunku, który dla wielu członków redakcji jest niezwykle istotny, a dla całego serwisu wręcz kluczowy, musieliśmy trochę poczekać. Rozumieliśmy chyba powagę tematu, chcieliśmy, aby wypadł najciekawiej i chcieliśmy się do niego najlepiej przygotować (niektórzy w pędzie oglądali istotne klasyki). Wreszcie jest – i oczywiście wzbudzi kontrowersje. Ponieważ jest dziełem kolektywnym, oczywiste też, że spojrzenia osób z redakcji muszą różnić się od wyników całościowych. Wyraźmy więc własne zdanie, zaczynając od prostego pytania: Co byście widzieli na swym własnym miejscu pierwszym?

Michał Kubalski: Jednak „Blade Runnera”. „Odyseja” jest świetna, ale wolę oglądać ją etapami – osobno część prehistoryczną, osobno kosmiczną. Tymczasem „Łowca” to esencja (esensja wręcz) filmu SF – ma wizję, ma bohaterów, ma zwartą fabułę. A do tego fenomenalna ścieżka dźwiękowa Vangelisa, którą często puszczam i która wspaniale przywodzi na myśl konkretne sceny z filmu.

Sebastian Chosiński: Podpisuję się pod powyższym. Mimo całej atencji dla dzieła Kubricka, które postawiłbym na tej samej półce co „Łowcę androidów”, film Ridleya Scotta cenię bardziej – za niezwykły klimat noir, za dylematy psychologiczno-moralne Deckarda, za spójną w swej niekonkretności wizję świata przyszłości i za fakt, że Ridley Scott, przycinając powieść Dicka na potrzeby filmu, nie wykastrował go z ważnych dla pisarza idei. Zatem – remis, choć ze wskazaniem na adaptację (choć oczywiście nie do końca wierną) „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?”.

Konrad Wągrowski: To ja muszę stanąć w obronie naszego zwycięzcy, dla mnie nie tylko najlepszego filmu SF wszech czasów, ale i w ogóle najlepszego filmu wszech czasów. Wizualnie zachwycającym już od pół wieku, a przecież ta warstwa najszybciej się starzeje, wieloznacznym, odważnym, mówiącym jednocześnie o ewolucji ludzkości, a kosmosie, o naszej w nim obecności, o relacjach między ludźmi i techniką… Jeden z nielicznych filmów, który wciąż i wciąż ma moc hipnotyzowania mnie przed ekranem.

Jakub Gałka: Nie rozstrzygnę Waszego dylematu, bo oba filmy według mnie zasługują na szczyt podium. Za to uchylę może rąbka tajemnicy i powiem, że „Łowca androidów” mocniej polaryzował redakcję, bo oprócz szeregu „dziesiątek” dostał nawet… 4/10! A może po prostu ci redaktorzy oglądali złą wersję zamiast Jedynie Właściwej Ostatecznie Reżyserskiej?

Jacek Jaciubek: Jak już pisałem w naszej wewnątrzredakcyjnej korespondencji, fenomenu „Blade Runnera” nie akceptuję, choć rozumiem, z czego wynika. I choć oglądany za dzieciaka zrobił na mnie piorunujące wrażenie (zwłaszcza sceny walk w końcówce), to odświeżony po latach wyłącznie nudził. Nie bardzo trafia do mnie filozoficzny wydźwięk tego filmu, a Harrison Ford z tym swoim wiecznie takim samym grymasem na twarzy wyłącznie irytuje. Na pierwszym miejscu widziałbym zaś, mimo wszystkich błędów, które po latach rażą (naiwne, żeby nie powiedzieć debilne, zachowania załogi Nostromo, palenie papierosów na statku kosmicznym itd.), „Obcego”. Ewentualnie „Terminatora 2”.

Jakub Gałka: „Terminatora 2"? Proszę cię! Jak można popcornowy sequel (choć doskonały jako rozrywka) stawiać ponad klimatycznym pierwowzorem?

Jacek Jaciubek: Ano tak. Ja równie dobrze mogę Was prosić o zmiłowanie w kwestii „Blade Runnera”.

Konrad Wągrowski: Nas wszystkich???

Jacek Jaciubek: Zresztą „Terminator 2” znalazł się w czołowej dziesiątce, więc ma chyba trochę fanów w naszym redakcyjnym gronie. Nawiasem mówiąc, ze wszystkich filmów na naszej liście to właśnie do niego wracam najchętniej.

Jarosław Loretz: Poniekąd – podkreślam: tylko poniekąd – rozumiem Jacka, bo choć osobiście nie wyobrażam sobie na pierwszym miejscu rankingu czegoś innego niż „Odyseja”, bo to film zwyczajnie wybitny i technicznie tak doskonały, że nawet dziś wygląda świeżo, to niekoniecznie znowuż ciągnie mnie do jej częstego oglądania. Na nią trzeba mieć nastrój, trzeba się przygotować wewnętrznie, w pewien sposób wyciszyć, bo nie jest to film najlżejszy w odbiorze, a już szczególnie jego końcówka. Natomiast od czasu do czasu lubię na przykład oglądać czereśniacki, ale mimo wszystko wywołujący uśmiech na twarzy „Dzień Niepodległości”. Czy jednak znaczy to, że umieściłbym ten film w czołówce listy? Tylko dlatego, że go często oglądam? No wolne żarty!

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Jacek Jaciubek: Ale ja tę wzmiankę o częstym powracaniu do drugiej części „Terminatora” wplotłem „nawiasem mówiąc”, więc nie przywiązujcie do tego aż takiej wagi. Absolutnie zgadzam się z tym, że częstotliwość projekcji nie jest skorelowana z jakością filmu. Gdyby tak było, nasza lista zostałaby wywrócona do góry nogami.

Sebastian Chosiński: I wtedy w moim przypadku wygrałby pewnie „Śpioch” Woody’ego Allena… Ze mną jest zupełnie inaczej – filmów, które bardzo, bardzo, bardzo mi się podobają, staram się nie oglądać zbyt często, aby każdy kolejny seans był świętem, a nie czymś powszednim.

Artur Chruściel: Mnie pierwsze miejsce satysfakcjonuje w pełni. „Odyseja” to nie jest film, który uwielbiałem od zawsze i bezwarunkowo, raczej się go uczyłem i do niego dojrzewałem. Ale jak na razie z każdym powrotem więcej mnie w tym filmie zachwyca. A to niemało, bo regułą przy takich powrotach bywa rozczarowanie. Nie bez znaczenia jest też fakt, że film Kubricka praktycznie nie zestarzał się pod względem wizualnym, co jest osiągnięciem niebagatelnym. Zaryzykowałbym tezę, że w dziedzinie komputerowych efektów specjalnych perspektywa wiecznej młodości otworzyła się dla kina dopiero na przełomie wieków i to przy bardzo poważnych budżetach. Tymczasem klasyczne techniki i perfekcjonizm Kubricka bronią się od niemal półwiecza. „Blade Runner” budzi we mnie natomiast mieszane uczucia – szanuję, doceniam, ale nigdy nie pokochałem.

Kto znalazł się za wysoko?

Konrad Wągrowski: A jakie filmy uważacie za zbyt wysoko umieszczone?

Jakub Gałka: „Zakazana planeta”. OK, nie mam do niej jakichś specjalnych zarzutów, ale patrząc na całą listę widzę, że ta ramotka przeskoczyła dużo lepsze filmy. Bo jednak oglądając ten film dzisiaj – szanując jego nowatorstwo, staranność realizacyjną i całą tę gadżeciarską menażerię, którą wprowadzał do gatunku – można co najwyżej uśmiechnąć się z lekkim politowaniem. W tym samym czasie powstawały filmy, które co prawda lokują się w innych miejscach na gatunkowej mapie, ale są zwyczajnie lepsze, przede wszystkim dzięki fabule i aktorstwu, np: „20 Million Miles to Earth”, „When Worlds Collide” czy „Inwazja łowców ciał”. To samo tyczy się trochę „Podróży na Księżyc”, choć to film z na tyle odległej epoki, że nie przykłada się doń współczesnej miary.

Konrad Wągrowski: No daj spokój, dla mnie właśnie „Zakazana planeta” jest zbyt nisko w naszym zestawieniu. Zajmująca, zabawna, efektowna (nie tylko jak na owe czasy), prekursorska – dla mnie nadal bomba. Natomiast fenomenu „20 Million Miles to Earth” nie rozumiem – jasne, efekty Harryhausena, ale poza tym fabuła miałka jak nie wiem co.

Jakub Gałka: Nie, fabuła jest zwyczajnie prosta. Za to przyznasz chyba, że aktorstwo stoi na wyższym poziomie, a wątek romantyczny wygląda na wyjęty z zupełnie innej, współcześniejszej epoki, choć oba filmy dzieli zaledwie rok. Dla mnie „Zakazana planeta” to relikt szowinistycznej, mającej ciągoty faszystowskie przeszłości, który w obyczajowych fragmentach fabuły zwyczajnie ciężko się ogląda. Przypomina mi w tym inną ramotkę, tym razem naprawdę kiepską, z tego samego okresu, czyli „World Without End”, gdzie sztafaż społeczno-obyczajowy był równie ciężkostrawny.

Jarosław Loretz: To ja tylko dorzucę, że „20 Million Miles to Earth” ma jeszcze jedną niezaprzeczalną zaletę, mocno wyróżniającą go z kina sf tamtych lat – mimo że jest to film amerykański, z fabułą jak zwykle opartą na straszeniu morderczymi przybyszami z kosmosu, jego akcja dzieje się w dużym europejskim mieście. Stwór nie hasa po preriach USA, nie napastuje miasteczek Teksasu czy Nevady, nie kryje się po przydrożnych krzakach dróg stanowych, nie obala monumentów w Waszyngtonie. On biega po włoskim Rzymie!

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Jakub Gałka: Touche! To właśnie miałem wykorzystać jako koronny argument i zdzielić nim Konrada niczym obuchem! Ale może dość już o starociach, pewnie się znajdą bardziej kontrowersyjne filmy?

Michał Kubalski: „Raport mniejszości” jest wg mnie kiepską dickianą i umiarkowanie średnio przeciętnym filmem SF. Owszem, ma kilka niezłych scen (bójka Andertona z Witwerem, scena w windzie między tymi dwoma, gdy pewnemu siebie Witwerowi rzednie mina na odgłos syreny oznajmiającej morderstwo, próba odnalezienia domu premordercy), ale ilość założeń, które musimy łykać na wiarę, trochę mnie odstręcza. No i ta irytująca Samantha Morton, z irytującym happy endem.

1 2 3 … 5 »

Komentarze

05 XI 2013 20:10:42

Ja chciałbym w tym miejscu wystosować mały apel do Redakcji. Wszystkie rankingi tworzone są zbiorowo i demokratycznie, co sprawia, że tracą (muszą stracić) na wyrazistości: nie dość, że zawsze wygrywa "Wall-e", to na dodatek filmy kontrowersyjne, ale przez niektórych uważane za znakomite, nie mają szansy przebić się do czołówki.

Niedługo skończą Wam się jednak gatunki do rankingowania. Czy moglibyście potem powtórzyć te wszystkie zestawienia, ale tym razem tak, że każdy redaktor osobno spisuje swój topten? Nie bojąc się subiektywnych opinii i subiektywnych komentarzy do poszczególnych filmów? Z wielką chęcią przeczytałbym też coś takiego, pewnie nie tylko ja.

05 XI 2013 21:08:07

Ale przecież "Wall-e" nie wygrał...

05 XI 2013 22:15:48

Kreskówka o robociku zbierającym śmieci pokonuje "Terminatory", "Matriksa" i "12 Małp"? To chyba jednak zwycięstwo.

06 XI 2013 00:05:12

Ponawiam swoją prośbę o zestawienie dziesięciu "tak złych, że aż dobrych" filmów science-fiction.

06 XI 2013 07:49:12

Zamiast Raportu Mniejszości dałbym Impostora (też Dick), według mnie film miał lepszy klimat.
Dziwię się wysokiej pozycji Pamięci Absolutnej. Pamiętam jak wchodził do kin, ale już wtedy mi się nie podobał, był według mnie bardzo nierówny nawet pod względem efektów, nad którymi większość się zachwycała.
Żołnierze kosmosu - pamiętam pierwszy seans, dobrze się przy nim bawiłem, ale ostatnio miałem nieszczęście zobaczyć go raz jeszcze. Strawiłem, ale to słaby film.
Gattaca powinna być zdecydowanie wyżej.
Ciągle nie rozumiem braku King Konga. Dla mnie (i widzę nie tylko dla mnie) to sf.
Seksmisja - mimo że lubię ten film wylądowała zdecydowanie za wysoko. To samo Wall-e, którego lubię, ale który tak naprawdę jest genialny w pierwszej części, potem jest dużo słabiej.
Trochę dziwię się że nie wspomnieliście (nawet w 2 setce) o
Krwi Bohaterów, Wodnym Świecie (którego nie lubię, ale który mimo wszystko dał jakąś wizję przyszłości), Surogatach - zaskakująco dobrze się go ogląda.
Brakuje mi również Equilibrium, nie ma go nawet w 2 setce!
Przypomniał mi się jeszcze jeden film, widziałem go dość dawno i może moje wspomnienie płata mi psikusa, ale wspomnienia mam dobre - to Żona astronauty.

06 XI 2013 11:14:39

"Equilibrium" jest jednym z moich ulubionych filmów, widziałam go chyba ze 4-5 razy, co dla mnie oznacza dużo.
"Zona astronauty" - też niezły a "Surogaci" miło mnie zaskoczyli.
Cóż jeszcze - hmm, choć może gdzieś był - nie chce mi się teraz przeglądać tych list - "Johny Mnemonic"

07 XI 2013 10:16:50

Akurat tu muszę zaprotestować, bo "Equilibrium" to jedno z większych moich rozczarować - ciekawy pomysł zmarnowany przez masę nielogiczności fabularnych.

18 XI 2013 13:48:38

Uwielbiam "Equilibrium" z powodu pierwszych 20-30 minut. Ale z powodu tego, co następuje potem, nie dałbym mu miejsca w pierwszej setce, nie ma mowy. Zbyt wiele bzdur.
"Surogaci" - uwielbiam z powodu... a nie, nie uwielbiam, bo nawet nie miał fajnych 20-30 minut. Katastrofalnie głupi, pod tym względem łączy mi się z "Gamerem", też o sterowaniu i życiu "w zastępstwie".

05 XII 2013 10:39:30

To kiedy była przeprowadzana ta rozmowa - przed publikacją rankingu bo Jakub Gałka na stronie 3 mówi że przed, a na stronie 2 że po ("No ale tu trochę dochodzimy do poruszonych przez naszych czytelników w komentarzach problemów z porównywalnością zupełnie innych filmów i podgatunków, które wrzuciliśmy do jednego wielkiego worka.")

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Oko wykol Krukowi!
Sebastian Chosiński

21 III 2023

Witold Pyrkosz nadawał się do roli nieuczciwego kasjera bankowego Zenona Kruka idealnie! Gra bohatera, który nie rzuca się w oczy, więc tym samym nie wzbudza żadnych podejrzeń. A przynajmniej tak mu się wydaje. Jego wewnętrzny spokój pewnego dnia pryska jednak jak bańka mydlana… Historię wymyśloną przez Feliksa Falka wyreżyserował inny mistrz – Ryszard Bugajski. A jej tytuł brzmi tak niewinnie: „Kiedy się ze mną podzielisz?”

więcej »

Z filmu wyjęte: Dekoracje waść niszczysz!
Jarosław Loretz

20 III 2023

Drogi potencjalny twórco, pamiętaj, żeby na filmowy plan nie zapraszać zbyt krzepkich aktorów. W końcu scenografia przyda się jeszcze w kontynuacjach, a budżet rzadko kiedy jest z gumy.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: Gestapo, szaleniec i… „afera brylantowa”
Sebastian Chosiński

14 III 2023

Wyreżyserowana przez Ireneusza Kanickiego „Toccata” autorstwa Macieja Z.(enona) Bordowicza to jeden z najbardziej tajemniczych spektakli Teatru Sensacji „Kobra”. Dość powiedzieć, że po ponad półwieczu od jego powstania wciąż nie sposób odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, czy do jej emisji we wrześniu 1971 roku rzeczywiście doszło. Cieniem na przedstawieniu kładą się również późniejsze tragiczne losy reżysera i jego nie do końca wyjaśniona śmierć.

więcej »