Rok 2004 w USA (w telegraficznym skrócie)Kamila Sławińska Na zakończenie filmowych podsumowań 2004 roku, Kamila Sławińska wybiera swoje "naj" spośród filmów prezentowanych w amerykańskich kinach.
Kamila SławińskaRok 2004 w USA (w telegraficznym skrócie)Na zakończenie filmowych podsumowań 2004 roku, Kamila Sławińska wybiera swoje "naj" spośród filmów prezentowanych w amerykańskich kinach.
Wyszukaj / Kup Najważniejsze wydarzenie filmowe: Sarabanda Bergmana. Tak, proszę państwa, to wedle wszelkich znaków na niebie i ziemi naprawdę OSTATNI film tego wybitnego reżysera. A jaki piękny... Najbardziej inspirujące zjawisko roku: Wysyp wspaniałych, inspirujących, odważnych dokumentów, zrealizowanych przez kobiety – i niekoniecznie o kobietach. Wygląda, że panie, zbyt często trzymane na dystans przez Hollywood, a przez niezależnych szufladkowane jako autorki chick-flicks, odnalazły się z powodzeniem w dokumentalistyce. Najbardziej niepokojące zjawisko roku: Zmierzch bogów. Tarantino i Stone, Coenowie, Zemeckis i Petersen, Spielberg i Smith... to tylko początek listy reżyserów, którzy będą pamiętać 2004 jako rok wypuszczenia do kin najsłabszych filmów w swojej dotychczasowej karierze. Zmęczenie? Brak prawdziwych wyzwań? Brak odważnych producentów, mimo atutów w postaci wielkich nazwisk?
Wyszukaj / Kup Najbardziej niesamowita ekranowa metamorfoza: Jamie Foxx jako Ray Charles Najbardziej niezapomniany film roku: Powrót Zwiagincewa Najbardziej odjechana komedia romantyczna: Eternal Sunshine of the Spotless Mind Kaufmana i Gondry’ego. Najlepsza komedia egzystencjalna: I ♥ Hucklebees Davida Russela Najpiękniejszy plastycznie film roku: Dom latających sztyletów Zhanga Yimou. Ci, co wzruszają się do łez na pięknych koncertach w filharmonii, niech przygotują się na podobne doznania w kinie. Najbardziej przejmujący film dokumentalny: The Corporation Jennifer Abbot i Marka Achbara
Wyszukaj / Kup Najbardziej pretensjonalny film roku: Notre Musique Godarda. Pozostaje Największą Tajemnicą Roku, co w tym filmie widzą zachwycający się nim krytycy. Najsmutniejsze wydarzenie roku: śmierć Spaldinga Graya Największa nadzieja na nadchodzący rok: Koreańczycy. Chyba nie ulega już wątpliwości, że kiedy Amerykanie starali się robić kino według recept księgowych, a Europejczycy starali się być jak Amerykanie – w Południowej Korei wyrosła kinematografia, zdolna zaćmić i zadziwić i jednych, i drugich. Najbardziej udany follow-up po poprzednim sukcesie: Bezdroża Alexandra Payne’a. A wydawało się, że nie sposób będzie przebić Schmidta! Najbardziej interesujący mentalny striptease: Pięć nieczystych zagrań von Triera.
Wyszukaj / Kup Największy przegrany roku: Michael Moore, któremu nie udało się wpłynąć na wynik wyborów prezydenckich. Na szczęście otrzyma też nagrodę pocieszenia – część z ponad 100-milionowych wpływów z dystrybucji filmu. Najlepsza adaptacja roku: Hellboy (hmm, tu dopiero widać, jak kiepsko stały nie-komiksowe adaptacje w tym roku...) Wyróżnienie „Chcieć to móc”: eks-inżynier i filmowiec-samouk Shane Carruth za Primer, najoryginalniejszy film SF w tym roku, zrealizowany za zaledwie trzy tysiące (!) dolarów. Wyróżnienie „Portret artysty z czasów młodości”: trzynastoletni Jonathan Cahouette udający pobitą żonę alkoholika w Tarnation. Wyróżnienie specjalne „Z Polski rodem”: zdobywca Oscara Harvey Krumpet (aka Miłosz Krumpecki) z animowanego filmu Adama Elliota
Wyszukaj / Kup Wyróżnienie „Mizantrop Roku”: Todd Solondz za Palindromem Wyróżnienie „Feminist(k)a roku”: Osamane Sembene za Moolade (i znowu wychodzi, że najlepsze feministki to faceci!) Wyróżnienie „Aktor, na którego warto mieć oko”: Gael Garcia Bernal. Potrafi zagrać równie genialnie młodego rewolucjonistę, drag queen, zakłamanego księdza, młodocianego włóczęgę... Zwala z nóg swoją pasją, naturalnością i świetnym warsztatem, a ma dopiero 26 lat! Wyróżnienie „Ciaptak Roku”: Napoleon Dynamite z filmu pod tym samym tytułem Wyróżnienie „Małe jest piękne”: Coffee & Cigarettes – mało które pełnometrażowe filmy w tym roku zawierały tyle treści co te krótkie etiudy. Najbardziej prawdopodobna teoria spiskowa roku: Za powrotem mody na wielkie antyczne epopeje stoją producenci skórzanych sandałów. Największy szok roku: Angelina Jolie jako czyjaś matka?!! (A zwłaszcza matka Colina Farella w Aleksandrze??) Najlepsza hollywoodzka dieta roku: cokolwiek to było, co jadł Christian Bale przed rozpoczęciem prac nad The Machinist Największe rozczarowanie roku: brak kolejnej części Władcy Pierścieni na Gwiazdkę... 25 stycznia 2005 |
Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.
więcej »Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.
więcej »Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.
więcej »Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
Zemsty szpon
— Jarosław Loretz
10 najlepszych filmów science fiction XXI wieku
— Esensja
100 najlepszych filmów XXI wieku
— Esensja
100 najlepszych filmów science fiction wszech czasów
— Esensja
100 najlepszych filmów dekady
— Esensja
50 najlepszych filmów o miłości
— Esensja
Koniec ze słodyczami!
— Ewa Drab
Porażki i sukcesy A.D. 2005
— Esensja
Jubileusz: Ranking Esensji – najlepsze filmy pięciolecia
Halo, chciałbym nawiązać dialog: I Heart Huckabees
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor
DVD: Zakochany bez pamięci
— Ewa Drab
East Side Story: (Nie) chcieć, (nie) żyć, (nie) kochać
— Sebastian Chosiński
Esensja ogląda: Styczeń 2016 (2)
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk
East Side Story: Jednostka niczym!
— Sebastian Chosiński
O potworach i ludziach
— Jarosław Robak
Esensja ogląda: Październik 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Robak, Jarosław Loretz
Esensja ogląda: Kwiecień 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady
Esensja ogląda: Marzec 2014 (1)
— Miłosz Cybowski, Konrad Wągrowski
Esensja ogląda: Luty 2014
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Loretz
Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab
Transatlantyk 2013: Dzień 8
— Sebastian Chosiński, Gabriel Krawczyk, Iwona Michałowska
Rok 2008 w USA (w telegraficznym skrócie)
— Kamila Sławińska
Rok 2007 w USA (w telegraficznym skrócie)
— Kamila Sławińska
Magiczna latarnia
— Kamila Sławińska
Rok 2006 w USA (w telegraficznym skrócie)
— Kamila Sławińska
Rok 2005 w USA (w telegraficznym skrócie)
— Kamila Sławińska
Żegnaj, Bud
— Kamila Sławińska
Krótkie jest piękne
— Kamila Sławińska
Filmowe Naj... 2003
— Kamila Sławińska
Krew i woda
— Kamila Sławińska
Columbine to my
— Kamila Sławińska