Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Zastrzelić sen

Esensja.pl
Esensja.pl
czyli powrót „Matrixa”

Łukasz Kustrzyński

Zastrzelić sen

czyli powrót „Matrixa”
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
To był film dla wszystkich. Dla młodych i starych, dla miłośników efektownej rozrywki w stylu „Mortal Kombat” i dla szukających w filmie głębszych treści. Obraz Andy’ego i Larry’ego Wachowskich zachwycał swoją wizualną oprawą. Te pojedynki pokazane w zwolnionym tempie, czy filmowe triki na pewno nie stosowane z umiarem. Jednocześnie prezentowana widzowi nabrzmiała przepychem rzeczywistość nabierała posmaku filozoficznej i diabelnie niepokojącej niejednoznaczności. To dlatego „Matrix” dla wielu był objawieniem, zaś dla rzeszy fanów stał się filmem kultowym. Do mowy potocznej przeszło powiedzenie, że ktoś „żyje w Matriksie” – a więc w wykreowanym przez siebie, nieprawdziwym świecie nijak mającym się do rzeczywistości.
Fascynacja z opóźnionym zapłonem
Spójrzmy na fabułę pierwszej części „Matrixa” – nieokreślony czas, na oko koniec XX wieku. Neo, informatyk i hacker (Keanu Reeves), czuje, że coś jest nie tak z otaczającą go rzeczywistością, ale nie potrafi dociec w czym tak naprawdę tkwi problem. W pewnym momencie grupa walczących renegatów uświadamia go, że cały ten XX-wieczny świat to tylko iluzja wykreowana przez obdarzone sztuczną inteligencją bezduszne komputery po to by zniewolić ludzkość. Prawdziwa zaś rzeczywistość jest, kto wie, może zbyt okrutna dla przeciętnego człowieka.
Z początku większego zainteresowania „Matrixem” nie było. Paradoksalnie – to opiniotwórcze środowisko krytyków filmowych podcinało filmowi skrzydła nazywając go efektowną, ale bezwartościową papką dla rozwydrzonych, wychowanych w dobie gier komputerowych dzieciaków. Słowa tychże dzieciaków, że w „Matrixie” czają się o niebo głębsze treści zbywało wzruszeniem ramion. Powszechna fascynacja filmem przyszła trochę później, gdy ochłonięto już z emocjonalnego szoku i spojrzano na dzieło braci Wachowskich pod kątem tak filozoficznego przesłania, jak i artystycznej kreacji. Zaczęto doszukiwać się w „Matrixie” nawiązań do prozy Dicka, Gibsona, autora „Neuromancera” i twórcy literackiego cyberpunku, czy do naszego Dukaja, a także do takich filmów jak „Truman Show” Weira czy serii „Alien”, w końcu do mitologii, do świata gier i komiksu, do szeroko pojętej filozofii. Pisał Maciej Parowski, redaktor naczelny miesięcznika „Nowa Fantastyka”, że to bodaj jedyny film, który może odebrać „12 Małpom” Gilliama tytuł najlepszej fantastycznej ekranizacji dekady.
Jeden film w dwóch filmach
O tym, że powstaną kolejne „Matrixy” wiadomo było od premiery pierwszej części. Jednak większość dotyczących ich szczegółów jest nadal, na ledwie kilka miesięcy przed światową premierą, ściśle tajna. Tylko niewielkiej grupie osób dano do wglądu kompletny scenariusz, zresztą po uprzednim podpisaniu przez nich zobowiązania do milczenia. A więc wiadomo niewiele – bez wątpienia tak „Matrix – Reaktywacje” jak i „Matrix – Rewolucje” (tak brzmią spolszczone przez dystrybutora tytułu) będą sequelami, a nie prequelami pierwotnego „Matrixa”. Pomysł na te dwa obrazy polega na nakręceniu jednego, bardzo długiego filmu i przecięciu go w połowie. Po obejrzeniu więc części drugiej widz zmuszony będzie do zapoznania się i z trzecią – w innym zaś razie nie pojmie całości fabuły. Scenariuszem i reżyserią zajęli się bracia Wachowscy, zaś za wizualną stronę przedsięwzięcia odpowiedzialni są specjaliści od efektów specjalnych z wysoko cenionej firmy Manex Entertainment (stworzyła ona sławne „obrotowe sceny” z pierwszej części filmu, tzw. bullet time). Keanu Reeves, odtwórca głównej roli opisując całą trylogię mówi, że pierwsza część była o narodzinach. Druga będzie o życiu. Trzecia zaś – o umieraniu.
Joe Silver, producent serii zagadnięty o fabułę drugiej i trzeciej części enigmatycznie odparł, że „Larry i Andy Wachowscy zrobili „Matrix”, bo chcieli stworzyć świat dla superbohatera. I dopiero teraz, w kolejnych częściach obrazu, tak naprawdę pokażą w pełni jego możliwości”. A więc czego można oczekiwać po kontynuacji? Na pewno nie głównej zalety pierwszego „Matrixa” – a więc zaskoczenia fabułą i szoku z powodu jej interpretacyjnego bogactwa. My po prostu wiemy czego można się spodziewać. I choć trudno uwierzyć w regres wyobraźni braci Wachowskich (sprezentują nam zapewne niejedno zaskoczenie), to główna oś fabularna – a więc kreowanie przez maszyny sztucznej rzeczywistości – musi pozostać bez zmian. Za to, jak można przypuszczać, będzie więcej efektów, pościgów, strzelanin, i więcej oskarżeń, że cały ten „Matrix” to tylko niewiele warta, popkulturowa papka.
koniec
1 marca 2003
Premiery w Polsce:
„Matrix – Reaktywacje” – 23 maja 2003
„Matrix – Rewolucje” – listopad 2003

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Do kina marsz: Czerwiec 2018
— Esensja

Najlepsze filmy SF – wybór czytelników
— Esensja

100 najlepszych filmów science fiction wszech czasów
— Esensja

Ranking na premierę: 10 filmów postapokaliptycznych
— Kamil Witek

Film umiera?
— Paweł Piejko

DVD: Matrix: Reaktywacja
— Konrad Wągrowski

Zwycięstwo Hollywood
— Eryk Remiezowicz

Salamatrix
— AL

Druga bije pierwszą
— Michał Chaciński, Paweł Pluta, Eryk Remiezowicz, Konrad Wągrowski

Neo Potter
— Marta Bartnicka

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Styczeń 2016 (1)
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Luty 2013 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Styczeń 2013 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Piotr Dobry, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Marcin T.P. Łuczyński, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Połączeni na wieczność
— Ewa Drab

Prędkość to nie wszystko
— Kamil Witek

Tegoż autora

Prawie magia w prawie świecie
— Łukasz Kustrzyński

Tego ciemny lud nie kupi
— Łukasz Kustrzyński

Sztuka wybaczania
— Łukasz Kustrzyński

Niewidoczny POPiS reżysera
— Łukasz Kustrzyński

Bigos z zepsutą kiełbasa i morze słowackiej wódki
— Łukasz Kustrzyński

Ci wspaniali mężczyźni w swych latających strojach Batmana
— Łukasz Kustrzyński

Obcy jest w nas
— Łukasz Kustrzyński

Posłyszałem szum w ciemności
— Łukasz Kustrzyński

A co by było gdyby…
— Łukasz Kustrzyński

Prowincjonalne ciasteczko, czyli bracia Coen trzymają poziom
— Łukasz Kustrzyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.