Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Mikropopkulturystyka: Samobójstwo Reksia

Esensja.pl
Esensja.pl
Konrad Wągrowski
W nowym cyklu kieszonkowej publicystyki słów kilka o ostatnim odcinku „Reksia”.

Konrad Wągrowski

Mikropopkulturystyka: Samobójstwo Reksia

W nowym cyklu kieszonkowej publicystyki słów kilka o ostatnim odcinku „Reksia”.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
„Królowie bajek” byli książką, która zapowiadała się nieźle (w końcu kto z mojego pokolenia nie wychowywał się na Reksiu i Bolku i Lolku), a okazała się jeszcze lepsza, wciągająca, przejmująca (jej pełną recenzję przeczytacie TUTAJ). I w sumie strasznie smutna. Bo opowieść o Studiu Filmów Rysunkowych Bielsko Biała ma oczywiście swoje rozdziały triumfów i chwały (lata, w których dobranocki królowały w telewizji, a produkcje zbierały światowe nagrody), mówi o ludziach, którzy w sumie nie trafili źle – realizowali swoje pasje i przyzwoicie przy tym zarabiali jak na swoje czasy – ale jednak każda historia z osobna naznaczona jest jakimś fatalizmem i smutkiem.
Samo Studio wchodzi w lata 90., nowe realia i oczywiście tonie wśród złudnych nadziei otrzymywanych od różnych szarlatanów i hochsztaplerów, którzy przychodzą z (rzekomymi) pieniędzmi oraz pomysłami na wspaniałe projekty – z których większość nie dochodzi do skutku. Zdzisław Lachur, pierwszy dyrektor, artysta, w jakiś sposób trwoni swoje życie, a rozdział opowiadający nieszczęśliwe dzieje jego dzieci jest jednym z najbardziej dołujących w książce. Władysław Nehrebecki, twórca „Bolka i Lolka” z jego wieczną, nieszczęśliwą, niespełnioną miłością i przedwczesną śmiercią. Wreszcie Lechosław Marszałek, twórca „Reksia”, człowiek trudny w obyciu, konfliktowy, nie radzący sobie w relacjach, ostatecznie popełniający samobójstwo (zaskakujące, że o tym samobójstwie nie zająknęła się słowem polska Wikipedia).
Niesamowita jest w tej książce historia ostatniego odcinka „Reksia” („Reskio i sowa”), który był odzwierciedleniem ówczesnego stanu duszy Marszałka. Reksio w pierwotnym scenariuszu, zaszczuty przez inne zwierzęta, coś wciąż od niego wymagające, porzucony przez swych ludzkich właścicieli, na koniec… popełnia samobójstwo. Ostatecznie na ekrany trafił odcinek w złagodzonej wersji, ale, słowo daję, i tak mogący zaszokować.
Obejrzyjcie koniecznie tego „Reksia”. Obejrzycie z wiedzą, że jego twórca niedługo później popełnił samobójstwo. Rany, przecież wszystko tu jest jak na dłoni. Reksio nie daje rady, jedyne co mu pozwala na chwilę odetchnąć jest dobranockowym odpowiednikiem antydepresantów (a może narkotyków) – branych coraz częściej i coraz krócej skutecznych. No i finał, „happy end” – czy tylko mi się wydaje, że spojrzenie Reksia dalekie jest od nastroju ukojenia i pokazuje raczej coś w rodzaju psychodelicznego obłędu?
koniec
19 stycznia 2021

Komentarze

19 I 2021   09:52:38

Nigdy nie pomyślałbym o takiej interpretacji tej bajki.

21 I 2021   20:20:42

Przeczytałem, obejrzałem, osowiałem.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Z filmu wyjęte: Bo biblioteka była zamknięta
Jarosław Loretz

15 IV 2024

Co zrobić, gdy słyszało się o egipskich hieroglifach, ale właśnie wyłączyli prąd i Internetu nie ma, a z książek jest tylko poradnik o zarabianiu pieniędzy na kręceniu filmów, i nie za bardzo wiadomo, co to te hieroglify? No cóż – właśnie to, co widać na obrazku.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: Gdzie są naziści z tamtych lat?
Sebastian Chosiński

9 IV 2024

Barbara Borys-Damięcka pracowała w sumie przy jedenastu teatralnych przedstawieniach „Stawki większej niż życie”, ale wyreżyserować było jej dane tylko jedno, za to z tych najciekawszych. Akcja „Człowieka, który stracił pamięć” rozgrywa się latem 1945 roku na Opolszczyźnie i kręci się wokół polowania polskiego wywiadu na podszywającego się pod Polaka nazistowskiego dywersanta.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Rodzina
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Sierpień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja czyta: Listopad 2014
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Paweł Micnas, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Humor antykoncepcyjny
— Agnieszka Szady

Esensja czyta: Maj-czerwiec 2009
— Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Joanna Słupek, Agnieszka Szady, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.