Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lukas Moodysson
‹Mamut›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMamut
Tytuł oryginalnyMammoth
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaLukas Moodysson
ZdjęciaMarcel Zyskind
Scenariusz
ObsadaGael García Bernal, Michelle Williams, Thomas McCarthy
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiDania, Niemcy, Szwecja
Czas trwania125 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

25. WMFF. Dzień czwarty: Jak Moodysson został Inarittu

Esensja.pl
Esensja.pl
Dziś spotkanie na szczycie. Moodysson kontra Łungin. Pierwszy przestał być sobą po tym jak wyjechał do Stanów. Drugi wręcz przeciwnie – stanął blisko rosyjskiej historii i nakręcił monumentalną biografię Iwana Groźnego.

Urszula Lipińska

25. WMFF. Dzień czwarty: Jak Moodysson został Inarittu

Dziś spotkanie na szczycie. Moodysson kontra Łungin. Pierwszy przestał być sobą po tym jak wyjechał do Stanów. Drugi wręcz przeciwnie – stanął blisko rosyjskiej historii i nakręcił monumentalną biografię Iwana Groźnego.

Lukas Moodysson
‹Mamut›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMamut
Tytuł oryginalnyMammoth
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaLukas Moodysson
ZdjęciaMarcel Zyskind
Scenariusz
ObsadaGael García Bernal, Michelle Williams, Thomas McCarthy
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiDania, Niemcy, Szwecja
Czas trwania125 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Mammoth” (reż. Lukas Moodysson)
Ekstrakt: 60%
Ciężko w tym filmie dostrzec dawny styl i tematy Moodyssona. Łatwo go za to pomylić z Alejandrem Gonzalesem Inarittu. „Mammoth” formalnie przypomina „Babel”, ale napisany przez leniwego scenarzystę, któremu nie chciało się łączyć poszczególnych wątków w specjalnie wyszukany sposób. Młody, robiący karierę informatyk wybywa do Tajlandii, gdzie ma dobić intratnego targu na wysoką sumę. Jego żona, wzięty chirurg, zostaje w domu z córką, którą coraz częściej oddaje pod opiekę filipińskiej niani. Ów opiekunka z kolei pozostawiła synka w biednej ojczyźnie i bardzo za nim tęskni.
Niania Gloria i Ellen Vidales uosabiają różne wymiary tego samego problemu. Obie odczuwają powolną, ale coraz bardziej dotkliwą utratę kontaktu z własnymi dziećmi. Filipińską opiekunkę dotyczy to dosłownie, odcinając ją od pozostawionego w domu synka setkami kilometrów. Ale największe piękno tego filmu leży jednak bliżej. Rozpad relacji między Ellen i jej córką dzięki aktorstwu Michelle Williams zyskuje przejmujący smutek matki, która nawet będąc obok swojego dziecka czuje się samotna i nieprzerwanie dotknięta myślą, że względy małej Jackie należą do innej kobiety.
Moodysson nie może jednak nie ulec pokusie oceniania swoich bohaterów. Przede wszystkim kontrastuje obraz na wskroś zepsutego, rozpustnego świata zachodu z biednym, poczciwym wizerunkiem Filipin, gdzie podstawowe wartości nie zostały wyparte przez niepohamowane materialne potrzeby. Centrum scenariusza „Mammoth” stanowią pieniądze, ale nie ulega wątpliwości, że zarówno w przypadku filipińskie niani, jak i jej zamożnych pracodawców dają one poczucie bezpieczeństwa dla siebie i potomstwa. Oczywiście, są to problemy, w zależności szerokości geograficznej, rozmaicie rozumiane. Gloria nie ma środków na spełnienie najniższych potrzeb z piramidy Maslowa, Vidalesowie – chcą dziesiątej pary trampek, bo dla nich wyobrażenie bezpieczeństwa i komfortu ma większy rozmiar i wyższy koszt. Moodysson natomiast zestawia te dwa światy w sposób czarno-biały. Amerykańska rodzina jest zapracowana, wiecznie zmęczona i kapryśna, Gloria – otwarta, ciepła i opiekuńcza. Nawet jeśli jego celem było stworzenie historii o wielkiej przepaści gospodarczej między różnymi krajami, robi to wyjątkowo grubo ciosanymi argumentami i niesprawiedliwie upraszającymi teoriami.

Paweł Łungin
‹Car›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCar
Tytuł oryginalnyЦарь
ReżyseriaPaweł Łungin
ZdjęciaTom Stern
Scenariusz
ObsadaPiotr Mamonow, Oleg Jankowski, Ramilia Iskander, Aleksander Domogarow, Aleksander Iljin, Ville Haapasalo, Jurij Kuzniecow, Anastazja Doncowa, Iwan Ochłobystin
MuzykaJurij Krasawin
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania116 min
Gatunekdramat, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Car” („Tsar”, reż. Paweł Łungin)
Ekstrakt: 70%
Kino rosyjskie w najlepszym tego słowa znaczeniu i kino historyczne w wydaniu jakiego nie zobaczymy w Polsce. Okrutne czasy tyranii Iwana Groźnego Łungin opowiedział w przepięknych malarsko kadrach, zrywając z pokusą zalewania ekranu hektolitrami krwi i przytaczaniu banałów o odrażającym władcy. Groza wieje tu z każdego milimetra taśmy filmowej, ale budowana jest niczym w najlepszym, nastrojowym horrorze: za pomocą dudniącego dźwięku, oświetlenia, hipnotycznych kadrów.
Niezwykłość „Cara” widać także w oprawie scenograficznej. Przypomina się tu „Mała Moskwa”, w której Legnicę lat sześćdziesiątych odtworzono perfekcyjnie, ale nie udało się zatrzeć ducha sztuczności filmowego świata. U Łungina scenografia jest skromna, ale naturalna i robiąca duże wrażenie. Imponujący rozmach tego widowiska nie przysłania jednak głównego bohatera, ani pojedynku charakterów jaki toczy z Filipem, zwierzchnikiem kościoła na Wyspach Sołowieckich (ostatnia rola wielkiego Olega Jankowskiego). Aktorskich smaczków jest tu zresztą więcej bowiem tytułową rolę gra znany z „Wyspy” Piotr Mamonow, zaś w tle można zobaczyć dobrze nam znanego Aleksandra „Bohuna” Domogarowa. „Car” kumuluje więc w jeden film wszystko co najlepsze w rosyjskim kinie, zaś Łunginowi bardzo sprzyjają historyczne ramy, które nie pozwalają mu osunąć się w kierunku nadmiernego metaforyzowania.
koniec
12 października 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Co nam w kinie gra: Mamut
— Urszula Lipińska

East Side Story: Jak spuszczone ze smyczy wściekłe psy…
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

007: Wszystkie laski Jamesa Bonda
— Urszula Lipińska

Co nam w kinie gra: „Kopciuszek”, „Gloria”
— Marta Bałaga, Urszula Lipińska

Co nam w kinie gra: Mapy gwiazd
— Marta Bałaga, Urszula Lipińska, Kamil Witek

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 10
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Urszula Lipińska

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 9
— Urszula Lipińska, Karolina Ćwiek-Rogalska

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 8
— Urszula Lipińska, Karolina Ćwiek-Rogalska

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 7
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Urszula Lipińska

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 6
— Urszula Lipińska, Karolina Ćwiek-Rogalska, Gabriel Krawczyk

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 5
— Urszula Lipińska, Karolina Ćwiek-Rogalska

30. Warszawski Festiwal Filmowy: Dzień 4
— Urszula Lipińska, Karolina Ćwiek-Rogalska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.