Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksiej Uczitiel
‹Na końcu świata›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNa końcu świata
Tytuł oryginalnyКрай
ReżyseriaAleksiej Uczitiel
ZdjęciaJurij Klimienko
Scenariusz
ObsadaWładimir Maszkow, Anjorka Strechel, Wiaczesław Krikunow, Julia Pieriesild, Siergiej Garmasz, Armen Dżigarchanian, Aleksander Baszirow, Vladas Bagdonas, Anna Ukołowa, Siemion Biełocerkowski, Aleksiej Gorbunow, Natalia Kadocznikowa-Podkorytowa, Jewgienij Tkaczuk, Artiemij Grinczenko, Maria Siemionowa, Jurij Stiepanow, Ruben Karapetian
MuzykaDavid Holmes
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiRosja
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

26 WFF: Pod gołym niebem, w syberyjskiej głuszy
[Aleksiej Uczitiel „Na końcu świata”, „26 Warszawski Festiwal Filmowy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

26 WFF: Pod gołym niebem, w syberyjskiej głuszy
[Aleksiej Uczitiel „Na końcu świata”, „26 Warszawski Festiwal Filmowy” - recenzja]

W męskiej obsadzie „Na końcu świata” spotkać można samych znajomych. Główną rolę, maszynistę Ignata, zagrał czterdziestosiedmioletni Władimir Maszkow, absolwent szkoły teatralnej przy Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym (MChAT), znany między innymi z „Kandaharu” (2010) Andrieja Kawuna; w podkochującego się w Sofii Stiepana wcielił się natomiast, pochodzący z Komsomolska w Kraju Amurskim, młodszy od Maszkowa o całe dwie dekady, Wiaczesław Krikunow, który na dużym ekranie zadebiutował przed dwoma laty w „Zakładniku” Uczitiela. Szerzej nie trzeba też przedstawiać czytelnikom „Esensji” pojawiających się na drugim planie Ukraińca Aleksieja Gorbunowa („12”, „Ten, który gasi światło”, „Iluzja strachu”, „Przenicowany świat”, „Bikiniarze”, „Ja”, „Riorita”, „Dom Słońca”), Litwina Vladasa Bagdonasa („Idź i patrz”), Ormianina Armena Dżigarchaniana („Utracone Imperium”) oraz Rosjan Aleksandra Baszirowa („Ładunek 200”, „Ojciec”, „18/14”, „Spadkobiercy cara”, „Prezent dla Stalina”) i nieżyjącego już Jurija Stiepanowa („Ładunek 200”, „Dzikie pole”, „Ranek”, „Nie trzeba się martwić”). Klasą sam dla siebie po raz kolejny jest jednak wcielający się w rolę mściwego majora Fiszmana prawdziwy tytan pracy (co prawda, już nie socjalistycznej) – Siergiej Garmasz („Stalingrad”, „Nasi”, „72 metry”, „12”, „Rosyjska gra”, „18/14”, „Morfina”, „Bikiniarze”, „Przenicowany świat”, „Spaleni słońcem 2”, „Czarna Błyskawica”, „Zapis namiętności”, „Kryj się!”, „Księga Mistrzów”).
Główną postać żeńską, ukrywającą się w syberyjskiej tajdze Elzę, zagrała sprowadzona przez reżysera z Niemiec dwudziestoośmioletnia Anjorka Strechel. Ta absolwentka szkoły teatralnej w Hamburgu nie zapisała dotąd na swoim koncie znaczniejszych osiągnięć, bo trudno przecież za takowe uznać główną rolę w mało znanym dramacie obyczajowym Nany Neul „Mein Freund aus Faro” (2008) czy też gościnne występy w serialach kryminalnych „Tatort” i „Telefon 110” (2009). Świata nie podbiły też jeszcze ani Julia Pieriesild („Zakładnik”), czyli filmowa Sofia, ani Anna Ukołowa („Park Epoki Radzieckiej”, „Prostytutki”, „Cud”), pojawiająca się na ekranie jako jedna z mieszkanek wsi. Za gwiazdę można natomiast uznać autora muzyki do obrazu Aleksieja Jefimowicza. Pochodzący z Belfastu w Irlandii Północnej David Holmes (rocznik 1969) zasłynął już bowiem jako nadworny kompozytor Stevena Soderbergha (vide „Co z oczu, to z serca”, 1998; „Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra”, 2001; „Ocean’s Twelve: Dogrywka”, 2004; „Ocean’s 13”, 2007), choć ma na koncie również współpracę między innymi z Haroldem Ramisem („Nawrót depresji gangstera”, 2002), Oliverem Hirschbiegelem („Pięć minut nieba”, 2009) oraz Robertrem Schwentke („RED”, 2010). Za kamerą Uczitiel postawił Jurija Klimowa, swego stałego współpracownika od dziesięciu już lat („Na końcu świata” to ich piąty wspólny film), który dał się jednak poznać również jako operator przy „Łzy płynęły” (1982) Gieorgija Danieliji oraz „Pasażerce” (2008) Stanisława Goworuchina.
koniec
« 1 2
7 października 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

26 WFF: Napięcie po trzęsieniu Ziemi
— Marta Karpińska

26 WFF: Animowany buc
— Marta Karpińska

26 WFF: Camp na kampusie
— Marta Karpińska

26 WFF: Hitchcock po arabsku
— Marta Karpińska

26 WFF: Mała syrenka w Tokio
— Marta Karpińska

26 WFF: Nie zawłaszczaj bliźniego swego
— Marta Karpińska

26 WFF: Tłok na pustyni
— Marta Karpińska

26 WFF: Znajdź ukrytego tygrysa
— Marta Karpińska

Z tego cyklu

Niedziela, 17.10
— Artur Zaborski

Sobota, 16.10.2010
— Artur Zaborski

Piątek, 15.10
— Artur Zaborski

Napięcie po trzęsieniu Ziemi
— Marta Karpińska

Czwartek, 14.10
— Artur Zaborski

Animowany buc
— Marta Karpińska

Środa, 13.10
— Artur Zaborski

Camp na kampusie
— Marta Karpińska

Wtorek, 12.10
— Artur Zaborski

Hitchcock po arabsku
— Marta Karpińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.