Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gaspar Noé
‹Nieodwracalne›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieodwracalne
Tytuł oryginalnyIrréversible
Dystrybutor SPI
Data premiery24 stycznia 2003
ReżyseriaGaspar Noé
ZdjęciaGaspar Noé, Benoît Debie
Scenariusz
ObsadaMonica Bellucci, Vincent Cassel, Albert Dupontel
MuzykaThomas Bangalter
Rok produkcji2002
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania95 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Czas niszczy wszystko
[Gaspar Noé „Nieodwracalne” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Film epatuje okrucieństwem, nienawiścią, strachem, ale wywołanie tych odczuć u widza nie stanowi dla reżysera celu samego w sobie. Poprzez te emocje Noe próbuje nam powiedzieć kilka nieprzyjemnych słów o otaczającej nas rzeczywistości.

Bartosz Jeziorski

Czas niszczy wszystko
[Gaspar Noé „Nieodwracalne” - recenzja]

Film epatuje okrucieństwem, nienawiścią, strachem, ale wywołanie tych odczuć u widza nie stanowi dla reżysera celu samego w sobie. Poprzez te emocje Noe próbuje nam powiedzieć kilka nieprzyjemnych słów o otaczającej nas rzeczywistości.

Gaspar Noé
‹Nieodwracalne›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieodwracalne
Tytuł oryginalnyIrréversible
Dystrybutor SPI
Data premiery24 stycznia 2003
ReżyseriaGaspar Noé
ZdjęciaGaspar Noé, Benoît Debie
Scenariusz
ObsadaMonica Bellucci, Vincent Cassel, Albert Dupontel
MuzykaThomas Bangalter
Rok produkcji2002
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania95 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
To film kontrowersyjny. Nie, to zbyt mało. Jeżeli chodzi o sposób przekazywania historii jest to najbardziej kontrowersyjny film, jaki oglądałem w życiu. To zdecydowanie bardziej odpowiednie określenie. Nikogo nie pozostawi obojętnym. Można się nim zachwycić (w sposób, jaki zachwycamy się gracją lotu myśliwca, choć jest to przecież narzędzie zabijania), bądź uznać za bezwartościowy pokaz przemocy według zasady: okrucieństwo + seks = to na pewno się sprzeda. Można także wyjść w czasie projekcji po kilku minutach (podczas mojego seansu była to dość częsta reakcja).
Na pewno nie jest "Nieodwracalne" filmem, jakich wiele. Emocjami i uczuciami jakie wzbudza podczas projekcji i przemyśleniami, które wywołuje później można by z pewnością obdzielić kilka innych produkcji filmowych.
Kilka słów o samym filmie. Reżyser opowiada nam prostą historię, jaka mogłaby stanowić kanwę wizji lokalnej w programie 997. Wydarzenie, które jest jeszcze jednym oczkiem w statystyce policyjnej grupującej gwałty i morderstwa. Kobieta zostaje brutalnie zgwałcona, a jej były i obecny partner próbują odnaleźć sprawcę i wywrzeć zemstę. Wydaje się, że to historia ograna w kinie wielokrotnie. Jednak reżyser wprowadza dwa elementy, które diametralnie zmieniają sposób odbioru tej w założeniu banalnej opowieści. Po pierwsze jest to praca kamery, zdjęcia rwane, z ręki, połączone z grą oświetleniem, kolorem i mrokiem. Szczególnie w pierwszej części filmu zastosowanie tej techniki wymusza u widza cierpliwość i wymaga pewnego wysiłku w śledzeniu wydarzeń na ekranie.
Drugi element stanowiący klucz do filmu to manipulacja czasem. Podobny zabieg był już wcześniej stosowany w kinie ("Memento") jednak nigdy z tak doskonałym skutkiem. Reżyser przedstawia historię w kilkunastu interwałach czasowych, przy czym są one wyświetlane w kolejności odwrotnej do faktycznie dziejącej się historii. To mniej więcej tak jakby pociąć cały taśmę z filmem na kilkanaście ponumerowanych odcinków, potem ułożyć je w odwrotnej kolejności i wyświetlić. Powoduje to, iż odbiór pierwszych fragmentów jest utrudniony. Po prostu próbujemy dociec, o co w tym wszystkim chodzi. Ale ten zabieg otwiera zupełnie nową jakość, pozwala wydarzenia dziejące się na ekranie pokazać w zupełnie innym świetle. Historia opowiedziana przez film, przedstawiona w klasyczny sposób z cała pewnością nie potrafiłaby tak zmusić do zastanowienia i wzbudzić tych pytań. Jakie są konsekwencje naszych działań, czy zdajemy sobie sprawę, jaką lawinę może wywołać drobne wydarzenie? Gdzie są granice czynów, do których może nas pchnąć żądza zemsty i namiętność? Opowieść budowana jest przez reżysera z samych impulsów, momentów kluczowych bez niepotrzebnego rozbudowywania świata, bez niepotrzebnych scen i dzięki temu pozwala uchwycić sprawy najważniejsze.
Warszawscy taksówkarze w akcji. Bez aviomarinu ani rusz.
Warszawscy taksówkarze w akcji. Bez aviomarinu ani rusz.
Można tylko postawić reżyserowi pytanie, czy tych samych zagadnień nie można było pokazać opowiadając historię w inny sposób, który wrażliwych widzów nie zmuszałby w kilku momentach do odwracania wzroku od ekranu. Nie wiem, nie umiem odpowiedzieć na to pytanie, ale na swoje usprawiedliwienie Noe może przedstawić obrazy, jakimi media faszerują nas, widzów, na co dzień. Zbrodnie, katastrofy, okrucieństwo - przecież macie to wokół siebie na każdym kroku, zdaje się mówić. Relacje z prawdziwych lub fikcyjnych wydarzeń pełne przemocy nie wywierają na nas już większego wrażenia. W tych kilku drastycznych scenach "Nieodwracalnego" otrzymujemy w czystej postaci ten chleb powszedni serwowany nam przez inne media, codziennie. Obecność naturalistycznych pełnych okrucieństwa scen w filmie tak naprawdę najwięcej mówi o nas samych, o widzach, którzy wobec wszechogarniającej znieczulenia i nienawiści do przeżycia prawdziwego wstrząsu potrzebują przekazu w tak czystej postaci. Ten film to jedna wielka prowokacja, dla jednych po to, aby zaistnieć i zarobić parę franków (myślę, że ci niewiele z filmu zrozumieli) dla innych, aby pokazać ten mniej przyjemny wycinek naszej rzeczywistości i zmusić do refleksji zblazowanych widzów dzisiejszego kina. Może właśnie dlatego "Nieodwracalne" budzi prawie wyłącznie skrajne odczucia: albo zachwyt albo kompletne odsądzanie od jakichkolwiek wartości (z przewagą tych ostatnich opinii).
Po wejściu filmu na ekrany pojawił się często dziś stawiany i dość "modny" zarzut, iż pokazywanie przemocy w takiej formie budzi okrutne instynkty również poza ekranem. Mam wrażenie, że naturalizm, z jakim ukazane są poszczególne wydarzenia w obrazie Noego ma zdecydowanie odwrotny skutek. Tylko naprawdę spaczony umysł może po obejrzeniu tych scen uznać przemoc za coś przyjemnego.....
Ten film to prawdziwy "smród życia", bez upiększaczy i sztucznych kolorów. To dużo jak na dzisiejsze kino pełne bajek, uładzonych, grzecznych historyjek. Jeden z bohaterów pewnego polskiego filmu powiedział "...życie to nie dziennik telewizyjny, życie to my, tu na tym wysypisku śmieci....". Życie to czasem także kobieta i meżczyzna w ciemnym, czerwonym tunelu. Jeżeli będziemy udawać, że tego nie dostrzegamy to wcale nie znaczy, że takie wypadki nigdy nie będą się zdarzać.
Film epatuje okrucieństwem, nienawiścią, strachem, ale wywołanie tych odczuć u widza nie stanowi dla reżysera celu samego w sobie. Poprzez te emocje Noe próbuje nam powiedzieć kilka nieprzyjemnych słów o otaczającej nas rzeczywistości.
Nie lubię tego filmu. Pokazuje kawałek świata takiego, jakiego nigdy nie chcielibyśmy poznać. Takiego, jaki czasem jest. Dlatego trzeba go obejrzeć.
koniec
1 marca 2003

Komentarze

29 X 2022   22:03:46

Opis pokazuje kierunek. Cytat z Psów go tylko utwierdza. Metaforą życia może być Księżyc. Patrząc w niebo nocą widzisz tylko jasną stronę. Pamiętaj, że jest też ciemna strona. Jedna nie istnieje bez drugiej, tak jak dobro i zło. Stanowią jedność, uzupełniają się.

Trzeba znać obie, żeby umieć ocenić co jest dobre a co nie i wtedy dopiero wybrać

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Dwa szybkie horrory
— Bartosz Jeziorski

Trust no one
— Bartosz Jeziorski

Zapowiada się mroźne lato
— Bartosz Jeziorski

Studnia
— Bartosz Jeziorski

Szaman uczuć
— Bartosz Jeziorski

Niewykorzystany atut
— Bartosz Jeziorski

Bez fajerwerków
— Bartosz Jeziorski

Coś miłego dla oka
— Bartosz Jeziorski

Dobre rzemiosło
— Bartosz Jeziorski

Trzy miliony kłopotów
— Bartosz Jeziorski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.