Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Drew Goddard
‹Dom w głębi lasu›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom w głębi lasu
Tytuł oryginalnyThe Cabin in the Woods
Dystrybutor Forum Film
Data premiery27 kwietnia 2012
ReżyseriaDrew Goddard
ZdjęciaPeter Deming
Scenariusz
ObsadaKristen Connolly, Chris Hemsworth, Anna Hutchison, Fran Kranz, Jesse Williams, Richard Jenkins, Bradley Whitford, Brian White, Amy Acker, Sigourney Weaver
MuzykaDavid Julyan
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania96 min
Gatuneksensacja, western
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Giń, amerykański nastolatku!
[Drew Goddard „Dom w głębi lasu” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ile to już razy slasher okazywał się powtórką z rozrywki? Jak wiele ślicznych blondynek i umięśnionych zawodników uniwersyteckiej drużyny maszerowało pod nóż seryjnego mordercy niczym głupie owieczki idące na rzeź? Jak często horror zamieniał się we własną parodię i przekształcał w komedię? W „Domu w głębi lasu” Drew Goddarda także znajdziemy parodię, ginącą w okrutny sposób młodzież i chatkę na odludziu. Ale tym razem wszystko jest zamierzone i pod kontrolą.

Ewa Drab

Giń, amerykański nastolatku!
[Drew Goddard „Dom w głębi lasu” - recenzja]

Ile to już razy slasher okazywał się powtórką z rozrywki? Jak wiele ślicznych blondynek i umięśnionych zawodników uniwersyteckiej drużyny maszerowało pod nóż seryjnego mordercy niczym głupie owieczki idące na rzeź? Jak często horror zamieniał się we własną parodię i przekształcał w komedię? W „Domu w głębi lasu” Drew Goddarda także znajdziemy parodię, ginącą w okrutny sposób młodzież i chatkę na odludziu. Ale tym razem wszystko jest zamierzone i pod kontrolą.

Drew Goddard
‹Dom w głębi lasu›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom w głębi lasu
Tytuł oryginalnyThe Cabin in the Woods
Dystrybutor Forum Film
Data premiery27 kwietnia 2012
ReżyseriaDrew Goddard
ZdjęciaPeter Deming
Scenariusz
ObsadaKristen Connolly, Chris Hemsworth, Anna Hutchison, Fran Kranz, Jesse Williams, Richard Jenkins, Bradley Whitford, Brian White, Amy Acker, Sigourney Weaver
MuzykaDavid Julyan
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania96 min
Gatuneksensacja, western
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Wszystko zaczyna się zgodnie z zasadami gatunku. Paczka znajomych ze studiów postanawia spędzić kilka dni w górach, z dala od cywilizacji i wielkich miast. Każde z bohaterów pasuje do określonego typu postaci ze slasherów: seksowna blondynka, chłopak-sportowiec, palący trawkę przygłup-filozof, intelektualista i skromna przyzwoitka. Po drodze przyjaciele spotykają zasuszonego, złowieszczego właściciela zrujnowanej stacji benzynowej i odczuwają pierwsze oznaki niepokoju. Chatka w górach okazuje się drewnianym domkiem w lesie, w którym nie wszystko wygląda tak, jak by się tego można spodziewać: na ścianach wiszą głowy zwierząt, a w jednym z pokojów brutalny obraz skrywa lustro weneckie. Każdy kinoman zaznajomiony z prawidłami gatunku szybko zorientuje się, że wszystko zwiastuje nadejście krwawej jatki. Bardzo się nie pomyli, ale sposób i okoliczności tego, jak rzeź nastąpi, mile zaskoczą widzów znudzonych eksploatacją schematów. Od początku bowiem reżyser nie kryje równoległego wątku, który obejmuje tajemniczą firmę i parę obserwatorów pod krawatami, intensywnie przyglądających się poczynaniom studentów w lesie. W ten sposób twórcy wywracają gatunek do góry nogami, łącząc pastisz ze zręczną żonglerką motywami charakterystycznymi dla horroru.
Goddard uwypukla i wyśmiewa głupoty i nielogiczności ze slasherów. To dlatego bohaterowie zostali podrasowani, żeby pasować do typowych postaci z gatunku: pod wpływem kontroli zewnętrznej pchają się w objęcia zagrożenia i ogólnie tracą zdolność logicznego myślenia. Dopiero później okazuje się, że to inteligentni i sprytni ludzie, którzy potrafią stawić czoła niebezpieczeństwom. Pastisz zostaje jednak osadzony w historii równie absurdalnej jak te, które wyśmiewają twórcy. Dzięki temu film staje się jednocześnie hołdem dla gatunku, natomiast autorzy nie próbują odgrywać filmowych snobów, krytykujących dotychczasowe osiągnięcia w jego ramach. To raczej twórcza próba odświeżenia konwencji i złamania kilku podstawowych zasad. Odejście od reguł i pastiszowy ton sprawiają, że „Dom w głębi lasu” ogląda się w stanie permanentnego niedowierzania: w wielu scenach gore miesza się z humorem, a wierutne bzdury z dekonstrukcją schematu. Utrzymuje się również atmosfera zaciekawienia dotycząca kierunku, w jakim podążą twórcy. Jak ta pokręcona historia się zakończy? Można spodziewać się, że publiczność otrzyma finałowy zwrot akcji, wielką niespodziankę stawiającą resztę w nowym świetle. A jednak, koniec zaskakuje, ale nie ze względu na pomysłowość, raczej pod kątem wyboru dokonanego przez reżysera.
Trzeba jednak pamiętać, że „Dom w głębi lasu” nie jest przystępną zabawą gatunkową. Konserwatyści znudzą się albo oburzą. Filmowi liberałowie będą za to nie posiadać się z radości. Rozczłonkowanie schematu i zbudowanie z luźnych elementów świeżej całości, zakręconej i zmiennej pod względem klimatu – raz pastisz, innym razem jatka i survival horror – sprawiają, że film Goddarda to coś więcej niż ciekawostka. „Dom w głębi lasu” stanowi podsumowanie gatunkowe, dostarczając również komentarz zewnętrzny, zupełnie tak, jakby na oczach widzów tworzył się horror, który nie kończy się tak, jak według organizatorów przedsięwzięcia powinien. W wyścigu horrorów reżyser podkreśla rolę Japonii, największego azjatyckiego dostawcę produkcji tego gatunku, jak również Stanów Zjednoczonych, wciąż próbujących pobić Kraj Kwitnącej Wiśni w dyscyplinie kina grozy. Jednocześnie pokazuje historię, którą swobodnie można potraktować jako paralelę do kręcenia filmów – rytuał powoli umiera, a ludzie kina powoli przestają mieć pomysły, sięgając tylko po znane i sprawdzone motywy. W pigułce przedstawia to rewelacyjna scena w szklanej windzie pośród cel z potworami. Trzeba tylko wybrać z gotowych produktów i wrzucić do mikrofali. Niech „Dom w głębi lasu” będzie jednak dowodem na to, że przy odrobinie kreatywności gatunek może przetrwać, nawet jeśli w zupełnie innej formie.
koniec
3 maja 2012

Komentarze

08 V 2012   09:36:10

Ciężko się pisze recenzje, gdzie nie za wiele można ujawnić, więc w sumie dobra robota. Ja widziałem film bez napisów i najpewniej jeszcze raz nawiedzę kino, żeby wszystkie niuanse uchwycić. A właśnie - jeden smaczek to dobór uczestniczek rytualnej piątki. Jedna dziewczyna to dziwka, a druga dziewica. Kryterium seksualne a nawet seksistowskie, nieprawdaż? Nie omieszkajcie się oburzyć, drogie feministki;)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Krystian Fred, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Październik 2012 (DVD i Blu Ray)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Ludzie w hotelu
— Marcin Mroziuk

Esensja ogląda: Grudzień 2012 (DVD i BR)
— Sebastian Chosiński, Krystian Fred, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Październik 2012 (DVD i Blu Ray)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.