Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Igor Kopyłow
‹W twoich oczach›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW twoich oczach
Tytuł oryginalnyВ твоих глазах
ReżyseriaIgor Kopyłow
ZdjęciaDmitrij Mass
Scenariusz
ObsadaPaweł Deląg, Olga Filippowna, Władimir Bogdanow, Władimir Sieliezniow, Siergiej Kozyriew, Dmitrij Gotsdiner, Oksana Baziliewciz, Jurij Kołokolnikow, Aleksandr Cziewycziełow
MuzykaWładimir Mukaniajew
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania93 min
Gatunekmelodramat, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Deląg – naczelny rosyjski łamacz serc niewieścich
[Igor Kopyłow „W twoich oczach” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Paweł Deląg na dobre już zadomowił się na rynku rosyjskojęzycznym. W ostatnich latach częściej można go spotkać w filmach rosyjskich i białoruskich niż polskich. Oby jeszcze tylko były to filmy wartościowsze artystycznie. „W twoich oczach” Igora Kopyłowa to klasyczna telewizyjna produkcja, którą wpuszcza się do mózgu jednym, a wypuszcza drugim okiem.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Deląg – naczelny rosyjski łamacz serc niewieścich
[Igor Kopyłow „W twoich oczach” - recenzja]

Paweł Deląg na dobre już zadomowił się na rynku rosyjskojęzycznym. W ostatnich latach częściej można go spotkać w filmach rosyjskich i białoruskich niż polskich. Oby jeszcze tylko były to filmy wartościowsze artystycznie. „W twoich oczach” Igora Kopyłowa to klasyczna telewizyjna produkcja, którą wpuszcza się do mózgu jednym, a wypuszcza drugim okiem.

Igor Kopyłow
‹W twoich oczach›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW twoich oczach
Tytuł oryginalnyВ твоих глазах
ReżyseriaIgor Kopyłow
ZdjęciaDmitrij Mass
Scenariusz
ObsadaPaweł Deląg, Olga Filippowna, Władimir Bogdanow, Władimir Sieliezniow, Siergiej Kozyriew, Dmitrij Gotsdiner, Oksana Baziliewciz, Jurij Kołokolnikow, Aleksandr Cziewycziełow
MuzykaWładimir Mukaniajew
Rok produkcji2011
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania93 min
Gatunekmelodramat, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Po „Kluczu Salamandry” Aleksandra Jakimczuka i „Drugiej miłości” Olega Łarina „W twoich oczach” Igora Kopyłowa jest trzecią rosyjską produkcją, w jakiej w ubiegłym roku pojawił się Paweł Deląg (czy też Delong, bo tak właśnie aktor podpisuje się w filmach kręconych poza granicami Polski). Reżyser obrazu, choć pracuje dość intensywnie, do tej pory furory w kinematografii nie zrobił. Kopyłow urodził się w 1967 roku; jako dwudziestoczterolatek został absolwentem Państwowego Leningradzkiego Instytutu Teatru, Muzyki i Kinematografii (LGITMiK), po czym został zawodowym aktorem – występował w kinie (między innymi zaliczył epizodyczną rólkę w kultowych „Córkach mafii” Siergieja Bodrowa młodszego z 2001 roku), telewizji, teatrze oraz radiu (także jako reżyser słuchowisk). Pierwszy film, a w zasadzie kilka odcinków drugiej części serialu kryminalnego „Mangusta”, nakręcił przed ośmioma laty. Od tamtej pory bardzo regularnie podpisuje swoim nazwiskiem kolejne obrazy – przede wszystkim kryminały („Ulicy razbitych fonariej 7”, 2005; „Tuda, gdie żywiot sczastje”, 2006) i melodramaty („Liubow odna”, 2007; „Naczat’ snaczała. Marta”, 2008). Choć zdarzyło mu się popróbować również sił w kinie akcji („Wychod”, 2009), komedii romantycznej („Million do nieba”, 2010) oraz dramacie obyczajowym („Nie skażu”, 2010). Szczególnie pracowity był dla Kopyłowa ubiegły rok, w którym zrealizował cztery produkcje – serial „Jarost’” oraz trzy pełnometrażowe kryminały: „Oczkarik”, „Silnaja” i właśnie „W twoich oczach”. W 2012 roku premierę miał już natomiast film „Kazak”, a kolejny – „Mechanik” – zostanie zaprezentowany w najbliższych miesiącach.
„W twoich oczach”, którego premiera telewizyjna miała miejsce we wrześniu 2011 roku, powstało na zamówienie, współpracującej z kanałem NTW, petersburskiej firmy „TriIks Media” – tej samej, która wcześniej zleciła produkcję „Drugiej miłości”. Z tego też powodu powtarzają się, poza reżyserem, nazwiska realizatorów – scenarzysty Aleksieja Rybina, operatora Dmitrija Massa oraz kompozytora Witalija Mukaniajewa. Jak również odtwórcy głównej roli męskiej, czyli Pawła Deląga. Gra on Jewgienija (Żenię) Polakowa (swoją drogą ciekawe, czy nazwisko granej przez Polaka postaci nadano przypadkowo czy też było to w pełni świadome działanie scenarzysty?) – artystę specjalizującego się w aerografii, który jako wolny strzelec współpracuje z jednym z moskiewskich salonów i warsztatów samochodowych. Pewnego dnia pojawia się w nim może i niemłoda, ale urzekająca powabem i klasą Anastazja (Nastia) Bieriezina – lekarz-psychiatra w prywatnej klinice. Żenia od razu zwraca na nią uwagę i zagaduje kobietę, oferując przy okazji swoje usługi. Nastia nie myśli jednak o upiększaniu swego wozu, chce jedynie, aby mechanicy jak najszybciej usunęli usterkę, która i tak jest jednym z najmniejszych problemów, z jakimi w ostatnim czasie się boryka. Jako psychiatra Bieriezina ma na co dzień do czynienia z ludźmi nie do końca zrównoważonymi; niektórzy pacjenci mogą być niebezpieczni nawet dla niej. Dlatego gdy wieczorami wraca do pustego apartamentu, stara się zachowywać szczególną ostrożność. I pewnie dlatego zwraca uwagę na ciemnego dżipa, którego kierowca ją systematycznie śledzi. Z jednej strony Anastazja nie ma najmniejszych powodów, aby nie ufać swojej spostrzegawczości, ale z drugiej – coraz bardziej zastanawia się, czy mimo wszystko nie zaczynają zawodzić ją zmysły. Osoba uprzykrzająca życie Nastii robi jednak kolejny krok i ściga ją swoim samochodem przed klatką schodową; przerażonej kobiecie z pomocą przychodzi… Polakow. Bieriezina zwierza mu się ze swoich kłopotów i to jest początek ich ognistego romansu.
Pani doktor nie wie jednak o Żeni tego, co przed widzami odkrywają scenarzysta i reżyser. Polakow prowadzi bowiem podwójne życie – owszem, jest artystą-plastykiem, ale jest również fałszerzem pieniędzy, działającym na zlecenie biznesmena-gangstera Giennadija Żurowa. Gdy kolejna transakcja nie dochodzi do skutku (z powodu, jak to ujmuje Żurow, „złej reputacji” fałszerza), Żenia postanawia dać mu nauczkę. Potrzebuje pieniędzy, ponieważ sam ma dług u innego bandziora, właściciela nocnego klubu Stasa Puzyriowa, który z kolei musi przekazać dolary swojemu szefowi, Jakowowi Kołosowowi. A z nim żartów nie ma – to emerytowany pułkownik milicji, który przez lata służby nauczył się, jak poruszać się w światku kryminalistów i jak robić przynoszące ogromne dochody interesy. W momencie gdy Polakow pojawia się przed apartamentem Bieriezinej, w filmie zbiegają się dwa wątki – prześladowania pani doktor przez tajemniczego mężczyznę (zakładamy, że nie jest to zazdrosna kobieta) w dżipie oraz polowania moskiewskich mafiosów na Żenię, który nie dość, że krwawo rozprawia się z grożącym mu Stasem i jego ludźmi, to na dodatek przeprowadza akcję odwetową przeciwko Żurowowi i pozbawia go wszystkich „oszczędności”. Tym sposobem kryminał miesza się z melodramatem, wątek sensacyjny z miłosnym, co zresztą wychodzi filmowi na dobre. Problem tylko w tym, że z biegiem czasu Aleksiej Rybin coraz większy nacisk kładzie na przekonanie widza, że Żenia naprawdę rozkochał się w Nastii, co wciąga fabułę w koleiny schematyzmu. Bo skoro ona jest z wyższej sfery, a i jemu kasy nie brakuje, to oczywiście miłość musi eksplodować pod postacią wzruszających gestów typu kolacja ze świecami i przygrywającym do tańca zespołem kameralnym. Co wypada zresztą bardzo nieprzekonująco. Na szczęście autorzy „W twoich oczach” opamiętali się w czas i na finał zaserwowali zwrot akcji, który ratuje całość przed utonięciem w powodzi wywołanej krokodylowymi łzami wzruszenia.
Rolę pani doktor Anastazji Bieriezinej reżyser powierzył trzydziestoczteroletniej Oldze Filippownej, pięknej żonie Władimira Wdowiczenkowa, która – zanim została aktorką – uczyła się w szkole technicznej, muzycznej oraz pracowała jako modelka. Popularność przyniosły jej dwa seriale: „Sołdaty” (serie 11-13, 2007) oraz „Antysnajper” (cztery filmy pełnometrażowe, 2010-2012); z Igorem Kopyłowem miała już okazję współpracować na planie kręconego na Ukrainie sensacyjnego „Wychodu”. W Marinę Kowalską, jedną z pacjentek Nastii, wcieliła się Oksana Baziliewicz (rocznik 1969), która po zaliczeniu głośnego debiutu – we wstrząsającym „Czekiście” (1992) Aleksandra Rogożkina – później pojawiała się już tylko w niezbyt wysokich lotów filmach telewizyjnych. W kilku rolach drugoplanowych pojawili się artyści z wyrobionymi na rynku rosyjskojęzycznym nazwiskami: biznesmena-gangstera Giennadija Żurowa zagrał Władimir Bogdanow („Puszkin. Ostatni pojedynek”, „Służę Ojczyźnie!”), właściciela klubu nocnego Stasa Puzyriowa – Jurij Kołokolnikow („Zaginieni na wojnie”), lekarza Miszę, kolegę Bieriezinej z kliniki – Dmitrij Gotsdiner („Szczęście ty moje”), współpracownika Żurowa, Siewę – Siergiej Worobjow („Sprawozdanie z życia”), a Romana Iljicza, męża Mariny – Aleksandr Cziewycziełow („Dobrzy ludzie”). Do tej pory nie mieliśmy natomiast okazji wspomnieć w „Esensji” o odtwórcach ról kapitana Federalnej Służby Bezpieczeństwa Ignaszyna oraz emerytowanego pułkownika milicji Jakowa Kołosowa. Pierwsza z postaci ma twarz Władimira Sieliezniowa, dotychczas grającego jedynie w serialach, drugi zaś obdarzony został aparycją niemal pięćdziesięcioletniego Siergieja Kozyriewa, od 1979 roku cenionego aktora Małego Teatru Dramatycznego w Petersburgu.
koniec
8 lipca 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.