Świetna recenzja znakomitego filmu. Jak dla mnie "Looper" zakasował znienacka i tegorocznego Scotta, i tegorocznego Nolana. Zwróciłbym jeszcze uwagę na scenę ostatniej podróży starego Setha. Przecież to jest jedna z najbrutalniejszych sekwencji w mainstreamowym kinie SF ever, tyle że wirtuozersko niedopowiedziana.

O to to, sam miałem o tym rano pisać, ale mnie robota odciągnęła. Tę scenę powinno się obowiązkowo pokazywać wszystkim kandydatom na twórców horrorów - żeby się dowiedzieli, jak się straszy tym, czego nie widać.

Mam nadzieję, że ktoś normalny, a nie świeżo po podstawówce, to zrecenzuje. Powyższa recenzja tego gniota jakim jest Looper to jakieś nieporozumienie.

A wszyscy, którym się film podoba to debile niemający pojęcia o kinie? Ja rozumiem, że uważasz się za wyrocznię w kwestiach kinematografii - to wolny kraj, każdy ma prawo do własnych złudzeń, ale wyrażaj swoja opinię bez obrażania innych i używając jakiejś (jakiejkolwiek właściwie) argumentacji.

@R.F.
to może daj dobry przykład i powiedz, co Ci się nie podobało, a nie od razu jedziesz po autorze?

@Anna

Ale mnie się podobało. :)

Po pierwsze: trzeba mieć niesamowity tupet, aby mówić o Looperze jako "ambitnym przedstawicielu science-fiction"

Po drugie: Ten film nie stawia absolutnie żadnych pytań, z prostej przyczyny. Całość fabularna nie wychodzi poza zwykłą strzelankę sci-fi, która nie ma prawa zainteresować. Wynika to głównie z tego, że rozpisane postaci nawet nie mają energii i chęci pokazać więcej emocji niż te wyuczone w szkółce aktorskiej.

Willis - standardowo, kilka min twardziela, a jego tęsknota za żoną kompletnie nie przekonuje. Rys psychologiczny nie wykracza poza prostacką ramówkę jakiegoś polskiego serialu prezentowanego po 20tej w telewizji

Joseph Gordon-Levitt - aktor nietuzinkowy, który miał kilka znakomitych ról, tutaj nie miał po prostu co grać. Dostał ten sam wachlarz emocji co Willis i nawet ich wspólne spotkanie w kafeterii nie miało cienia magnetyzmu, który skłaniałby do jakichś głębszych przemyśleń.
Dość powiedzieć, że całe wytłumaczenie zaników pamięci tłumaczone jest głównie bólem głowy, kupnem kilograma aspiryny i zmianą biegu wydarzeń - czyli nie wychodzimy poza typowy schemat podróży w czasie.

Emily Blunt - gwiazdka której dostało się chyba za karę rolę, w której miała grać opiekuńczą matkę, która tą matką nie jest (możliwa odwrotna wersja). Ta sama wada co w przypadku pozostałych. Kilka ogranych emocji, nie wychodzących ponad standard szkółki niedzielnej. A już gwoździem do trumny jest scena "łóżkowa", po której jej historia kompletnie nie budzi żadnego zainteresowania.

To nawet nie jest wina aktorów. Scenarzysta i reżyser mocno pokpili sprawę. Dłuuuuuugie niepotrzebne sceny, wleczące się, nic nie znaczące i nikogo nie obchodzące dialogi. Do tego motyw podróży w czasie potraktowany po macoszemu. Już chyba "Podróż do przyszłości" stawiała więcej pytań o możliwości człowieka i jego zachowania.

Nie chce mi się wierzyć by autor recenzji na poważnie wymieniał przy tym filmie takie tytuły, jak "Ocean's Eleven", "Żądło" czy "Ryzykowna Gra", a nawet przywoływał "Łowcę Androidów". Cała recenzja chciałaby przedstawić film, którego na ekranie po prostu nie oglądaliśmy. Wygląda to na próbę popisu filmowej erudycji autora, tyle że zamiast przemyślanego tekstu dostajemy opis "przeszatkowany" tezaurusem i powiem szczerze, wolałbym się gapić przez dwie godziny w ścianę niż ponownie obejrzeć "Looper".

Nawet jedyne lakoniczne przemyślenie na koniec głównego bohatera nie tłumaczy tak wysokiej noty "Loopera", a już końcowa scena w której Willis łapie się za brzuch jest katastrofalnym i nielogicznym zwieńczeniem tego wątpliwej jakości filmu.
Inna sprawa, że o samej podróży w czasie "Looper" mówi przez jakieś 10 minut. Pozostała część to takie "Apocalypto" w przyszłości, czyli, niestety, zwykła "ściganka w buszu".

Na więcej po prostu nie mam siły...

Brawo forkiada całkowicie się z Tobą zgadzam. Zmarnowane 2 godziny.

dziękuję. Czasem trzeba odkłamać historię.