Na ogół nie czytam komentarzy pod tekstami - nie chce mi się. Tym razem sobie poczytałem bo tekst króciutki a jak już kliknąłem... Popieram zdanie A. Jak zobaczyłem wpis na FB to zasiadłem z kawą przed ekranem spodziewając się typowej, "esensyjnej" recenzji na trzy strony. A tu zonk. Krótko i pobieżnie, WTF? Esensja to czy filmweb?

Sorry, ale mi uszy od tych "wokalnych brudów" do teraz krwawią. To był koszmarny pomysł, nie do obronienia zwłaszcza dlatego że Hopper w zasadzie nie kręcił opierając się na książce, lecz głównie na musicalu. Albo rybki, albo akwarium - albo musical może z mniej znanymi aktorami ale potrafiącymi śpiewać, albo film z gwiazdami ale niech one, na Cthulhu, nie śpiewają na żywo.

Najgorsyzm błędem tego filmu było obsadzenie Hugh Jackmana i Russela Crow w głównych rolach. Jackman nie fałszuje, ale jego głos jest zbyt słaby do tej roli - szczególnie słychać to kiedy "ciągnie" dźwięki. Przyznaje, że ciężko się go wtedy słucha. Natomiast reszta obsady według mnie śpiewa bardzo dobrze.
Co do "klasycznych choreograficznych numerów" to nie ma ich za dużo - podobnie jak w jego oryginalnej, teatralnej wersji. Wyjątki stanowią sceny wesela i w burdelu. W Les Mis taniec nie jest najważniejszy.
A co do zbliżeń - czy ilość widowiskowych scen w plenerze decyduje o jakości filmu? To tak jakby powiedzieć: "Hobbit" o świetny film, dużo widoków^^, "Nędznicy" zły, za dużo zbliżeń.

Oko ludzkie ma jedna niezmienną właściwość - aby "ogarnąć" plan ogólny potrzebuje więcej czasu, bo musi "zahaczyć" o każdy szczegół, natomiast przy bliskich planach owych szczegółów jest mniej, więc oko nasze szybko się "wywiązuje" z zadania i potrzebna mu jest zmiana, np. oddalenie kamery...A kamera się nie rusza. Sekundy mijają, a my ciągle widzimy mordę aktora na cały ekran... i zaczynamy powoli nienawidzieć debila-operatora, a razem z nim i reżysera. Dodać do tego "cienki" śpiew aktora, absolutnie niewpadające w ucho melodie, i to,że arie z bliskimi planami powtarzają się co 2-3 minuty...Totalne zmęczenie (jak po rozładowaniu ciężarówki z węglem) gwarantowane! Nieprzypadkowo Rob Marshall - reżyser filmowej wersji musicalu "Chicago" - powiedział kiedyś w wywiadzie, że od razu postanowił, iż tańce i śpiew przeniesie do teatru.Według niego w filmie śpiewanie na ulicy, w mieszkaniu bądź na sali sądowej jest nienaturalne i wywoła jedynie śmiech.Miał chłop racje!

Ależ można nakręcić dobry musical, udało się nawet kilku reżyserom stosunkowo niedawno, m. in. właśnie Marshallowi - Moulin Rouge, Across The Universe, Tańcząc w ciemnościach,by wspomnieć tylko kilka. Ale to trzeba umieć zainscenizować coś, pobawić się nieco kinową materią, a nie stawiać kamerę na zbliżeniu i "jakoś to będzie".