Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Chan-wook Park
‹Stoker›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStoker
Dystrybutor Imperial CinePix
Data premiery10 maja 2013
ReżyseriaChan-wook Park
ZdjęciaChung-hoon Chung
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Mia Wasikowska, Dermot Mulroney, Matthew Goode, Lucas Till, Alden Ehrenreich, Jacki Weaver, Ralph Brown, Judith Godrèche
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekdramat, groza / horror, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Sen o przebudzeniu
[Chan-wook Park „Stoker” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jeśli wielbiciele twórczości Park Chan-wooka obawiali się, że południowokoreański reżyser straci na charakterze przy przeprowadzce z azjatyckiego gruntu filmowego na amerykański, to martwili się na próżno.

Ewa Drab

Sen o przebudzeniu
[Chan-wook Park „Stoker” - recenzja]

Jeśli wielbiciele twórczości Park Chan-wooka obawiali się, że południowokoreański reżyser straci na charakterze przy przeprowadzce z azjatyckiego gruntu filmowego na amerykański, to martwili się na próżno.

Chan-wook Park
‹Stoker›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułStoker
Dystrybutor Imperial CinePix
Data premiery10 maja 2013
ReżyseriaChan-wook Park
ZdjęciaChung-hoon Chung
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Mia Wasikowska, Dermot Mulroney, Matthew Goode, Lucas Till, Alden Ehrenreich, Jacki Weaver, Ralph Brown, Judith Godrèche
MuzykaClint Mansell
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekdramat, groza / horror, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Pierwsze co rzuca się w oczy, to niezwykłe, estetyzowane obrazy. Każde ujęcie, niezależnie czy z założenia piękne, czy ukazujące przemoc i grozę, oczarowuje precyzją i charakterem, jednocześnie opowiadając historię rodziny Stokerów w oderwaniu od wypowiadanych słów, a nawet robiąc to na innym poziomie interpretacji niż dialogi. Nastoletnia India Stoker przechodzi parującą od nagrzania promieniami słonecznymi jezdnię. Pająk wędruje po podłodze. Krew kapie z końcówki zaostrzonego ołówka, który przed chwilą wbił się w ciało natarczywego chłopaka ze szkoły. Park Chan-wook aranżuje niezapomniane sceny, zaplanowane od ogólnego wrażenia, jakie mają wywierać na widowni, do najmniejszego szczegółu ujęcia, od kolorystyki przez towarzyszące im napięcie, kończąc na podporządkowaniu warstwy wizualnej charakterowi postaci. Tak jest na przykład w pełnej erotycznego iskrzenia scenie duetu na pianino z muzyką Philipa Glassa.
Reżyser nie spieszy się, rozwija wątki spokojnie i miarowo. Chociaż w filmie mało dzieje się w dialogach, a więcej w obrazach, aktorstwie i montażu, to „Stoker”, anglojęzyczny debiut Park Chan-wooka przeznaczony dla zachodnich obiorców, jest na pierwszy rzut oka bardziej czytelny niż choćby słynna koreańska trylogia zemsty. Główna bohaterka, India, traci ojca w wypadku samochodowym. Od tej pory koegzystuje w pustym domu z egzaltowaną matką, z którą nie ma najlepszych relacji. W tym kontekście w domu Stokerów pojawia się nagle stryj Indii, Charlie. Nigdy nie widziany w okolicy mężczyzna okazuje się szybko przyciągać uwagę obu kobiet, ale w zupełnie różny sposób. India na początku trzyma dystans, jej matka Evelyn – korzysta z nowego, przyjemnego towarzystwa bez zahamowań.
„Stoker” to esencja stylu reżysera – z wysmakowanymi obrazami, precyzyjnymi ujęciami, nieoczywistą historią wchodzącą głęboko w psychologię bohaterów i brakiem bezpośredniości w prowadzeniu narracji. Chociaż to chyba najbardziej dopieszczony w warstwie wizualnej film Park Chan-wooka, to „Stoker” nie cierpi na syndrom przerostu formy nad treścią. Co najważniejsze, film nie pozwala się tak łatwo włożyć do określonej szufladki gatunkowej. Zaczyna się niczym odmierzany hitchcockowskim napięciem thriller, aby potem przeistoczyć się w kryminał i psychologiczną opowieść o wyzwoleniu totalnym, bez brania pod uwagę ograniczeń społecznych i arbitralnie narzuconych zasad postępowania.
U Park Chan-wooka każdy bohater jest interesujący, a jego motywy działania odbiegają od częstych i łatwych rozwiązań scenariuszowych, ale tym razem India Stoker zdecydowanie wychodzi na pierwszy plan. Trudno w niej czytać, bo dysponuje niezwykle złożoną osobowością i głęboko skumulowanymi emocjami, często negatywnymi. Co więcej, Park Chan-wook kieruje narracją w ten sposób, że Indii jednocześnie można się bać i ją podziwiać. Koreański reżyser wykazał się również rewelacyjną intuicją w doborze aktorki – Mia Wasikowska nareszcie otrzymała rolę na miarę swoich niemałych możliwości i na ekranie hipnotyzuje niemym spojrzeniem i fascynuje prostymi gestami, jednocześnie budując postać, jakkolwiek skomplikowana by nie była, z lekkością i przekonaniem.
koniec
12 lipca 2013

Komentarze

12 VII 2013   16:14:07

...nie-wielbiciele mogą swobodnie odjąć z 50% ekstraktu:]

16 VII 2013   20:50:31

...Ja to czułem, a Ty to zamieniłaś w słowa;)dobra recka

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Sierpień 2013 (1)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Joanna Pienio, Małgorzata Steciak

Esensja ogląda: Lipiec 2013 (2)
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Maj 2013 (3)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Kamil Witek

Tegoż twórcy

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Grudzień 2016 (6)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Robak

16. T-Mobile Nowe Horyzonty: Nie wierz nigdy kobiecie, dobrą radę ci dam…
— Kamil Witek

Malowana lala
— Przemysław Ćwik

Kafka, ale bez papierosa
— Bartosz Sztybor

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.