Przykro mi, ale ten film jest jak choinkowa bombka - na zewnątrz mieni się pięknymi barwami ale wewnątrz jest tylko pustka. Przykro mi tym bardziej, że znając kilka innych filmów Hayo Miyazakiego wiem co ów mistrz potrafi wyczarować na ekranie...

Tym razem nie ma ani trochę magii. Jest za to prosta historia której smętny główny bohater zachowujący się jak android z uszkodzonym obwodem odpowiadającym za emocje zafiksowany na jednym celu - stworzeniu jak najlepszego samolotu. I to nie byle jakiego samolotu tyko myśliwca dla cesarskiej armii! I nic go nie obchodzi, że jego wymarzona idealna maszynka będzie narzędziem zniszczenia i agresji. Zresztą jego w ogóle niewiele poza projektowaniem latających maszyn obchodzi...

Że ten film ma niby pacyfistyczny wydźwięk? Toż on jest jedną wielką (i nużąco długą) pieśnią chwały dla upartej realizacji własnych egoistycznych ambicji tak na poziomie indywidualnym jak i społecznym. Jedynym "ukłonem" w stronę prawdziwej historii drapieżnego japońskiego imperializmu jest scena z uciekinierem z nazistowskich Niemiec, który mimochodem wypomina o czym to w Japonii wygodnie jest zapomnieć... Bo trudno tu doliczać oniryczną wizję z wrakowiskiem, która pojawia się na koniec jakby znikąd i wybrzmiewa bez żadnej refleksji nad przyczynami i konsekwencjami - pozostając raczej w przestrzeni nostalgii za minionymi "dobrymi czasami".

Tu nie ma wcale oplatania ważkich tematów w piękną, romantyczną opowieść - jest za to nad wyraz znaczące przemilczanie i gładkie omijanie ważkich tematów oraz prozaicznie nudna historia inżyniera, który bezrefleksyjnie pnie się po szczeblach kariery poświęcając dla realizacji swych ambicji wszystko i wszystkich - najlepiej obrazuje charakter głównego bohatera scena z jego ciężko chorą na gruźlicę żoną podczas której schematy myśliwca są dla niego ważniejsze niż jej uczucia a zapalenie papierosa ważniejsze niż jej zdrowie... Zresztą cały "romantyczny" wątek wydaje się być wpleciony w tą opowieść na siłę chyba tylko po to aby udowodnić, że Jiro ma jakieś ludzkie uczucia - co niespecjalnie się udaje. Jak dla mnie "Zrywa się wiatr" to najgorszy film Miyazakiego jaki jak dotąd widziałem.

"Miyazaki (...) miał to szczęście, że jego czas wybitności trwał o wiele dłużej."
Że niby dłużej niż 10 lat? Czy aby na pewno tak wiele? Jak dla mnie ramy czasowe geniuszu Miyazakiego zamykają się między Laputą a Mononoke (11 lat)... ostatecznie można by rozszerzyć +2 lata na Nausicaę. Spirited Away to moim zdaniem film wybitnie przereklamowany - nie jest zły, ale z pewnością nie genialny, jak wszyscy twierdzą. Już w tym filmie można po raz pierwszy dostrzec istotną wadę, jaką są chaotyczne, niezrozumiałe momenty akcji. Swoista zapowiedź bolączki kolejnych jego filmów, bo tak w Howlu, jak i w Ponyo można się bardzo szybko zgubić, zadając sobie pytanie "o co tu chodzi"?
Choć przyznam uczciwie, że jego pierwszego filmu (Lupin III) nie widziałem.