Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jemaine Clement, Taika Waititi
‹Co robimy w ukryciu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCo robimy w ukryciu
Tytuł oryginalnyWhat We Do in the Shadows
Dystrybutor Mayfly
Data premiery27 lutego 2015
ReżyseriaJemaine Clement, Taika Waititi
ZdjęciaRichard Bluck, D.J. Stipsen
Scenariusz
ObsadaJemaine Clement, Taika Waititi, Jonathan Brugh, Cori Gonzalez-Macuer, Stuart Rutherford, Ben Fransham, Jackie van Beek, Elena Stejko
MuzykaPlan 9
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiNowa Zelandia
Czas trwania86 min
WWW
Gatunekgroza / horror, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Uśmiech zębiczny
[Jemaine Clement, Taika Waititi „Co robimy w ukryciu” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jeśli ciekawi was, do czego wampir potrzebuje gazety, albo co wydarzy się, gdy podczas konsumpcji człowieka trafi w aortę – koniecznie powinniście obejrzeć nowozelandzką komedię „Co robimy w ukryciu”. Jeśli nigdy wcześniej nie zadawaliście sobie podobnych pytań – również powinniście zajrzeć do kina.

Jarosław Robak

Uśmiech zębiczny
[Jemaine Clement, Taika Waititi „Co robimy w ukryciu” - recenzja]

Jeśli ciekawi was, do czego wampir potrzebuje gazety, albo co wydarzy się, gdy podczas konsumpcji człowieka trafi w aortę – koniecznie powinniście obejrzeć nowozelandzką komedię „Co robimy w ukryciu”. Jeśli nigdy wcześniej nie zadawaliście sobie podobnych pytań – również powinniście zajrzeć do kina.

Jemaine Clement, Taika Waititi
‹Co robimy w ukryciu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCo robimy w ukryciu
Tytuł oryginalnyWhat We Do in the Shadows
Dystrybutor Mayfly
Data premiery27 lutego 2015
ReżyseriaJemaine Clement, Taika Waititi
ZdjęciaRichard Bluck, D.J. Stipsen
Scenariusz
ObsadaJemaine Clement, Taika Waititi, Jonathan Brugh, Cori Gonzalez-Macuer, Stuart Rutherford, Ben Fransham, Jackie van Beek, Elena Stejko
MuzykaPlan 9
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiNowa Zelandia
Czas trwania86 min
WWW
Gatunekgroza / horror, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dziesięć lat temu twórcy „Wysypu żywych trupów” udowodnili, że zombie właściwie nie różni się od prekariusza na kacu – odkrycie podobnej wagi niesie nowozelandzka komedia „Co robimy w ukryciu”, w której kilkusetletnim wampirom z Wellington bliżej jest do studentów wspólnie wynajmujących mieszkanie, niż do Księcia Ciemności z powieści Brama Stokera.
Wampiry w filmie Nowozelandczyków Jemaine’a Clementa i Taiki Waititiego (współtwórców serialu „Flight of the Conchords”) są cztery (przynajmniej na początku): wiecznie uśmiechnięty Viago (Taika Waititi); zbuntowany Deacon (Jonathan Brugh), przekonany o swoim niesłabnącym seksapilu; liczący sobie osiem tysięcy lat Petyr (Ben Fransham), który najwyraźniej korzysta z porad tego samego stylisty co Max Schreck w „Nosferatu” oraz Vlad (Jemaine Clement), wampir w typie Drakuli, tęskniący za praktykami średniowiecza. W reportażowej konwencji oglądamy ich codzienne życie, w którym wiele problemów okazuje się zaskakująco znajomych dla zwykłego śmiertelnika: zapaskudzona po imprezie kanapa, brudne naczynia zalegające w zlewie, najlepsze kluby w śródmieściu, do których trudno się dostać (wampiry – zgodnie z tradycją – mogą wejść do jakiegoś pomieszczenia tylko na zaproszenie) – to wszystko nie brzmi jak z bajronicznego mitu. W wypełnione rutyną życie bohaterów odrobina powietrza wpada w momencie, gdy niedoszły obiad zostanie przypadkiem przemieniony w wampira – i wprowadzi swoich nowych przyjaciół w świat internetu i nocnych eskapad, które nie muszą kończyć się w jedynej w okolicy, ziejącej pustką knajpie vamp-friendly.
Twórcy bawią się chyba wszystkimi możliwymi schematami i stereotypami z opowieści o wampirach, od reakcji na czosnek i krucyfiks, po relacje z wilkołakami. Operują przy tym różnymi rodzajami humoru – w „Co robimy w ukryciu” znajdziemy i przemyślane wizualne gagi, i absurdalne dialogi, i nieco – w pełni uprawnionych – sztubackich dowcipów, jak wtedy, gdy w dość bezceremonialny sposób pokazuje się nam, co się stanie, gdy wampir zje frytkę. Głównym źródłem komizmu jest tu zderzenie nowoczesności i niedzisiejszych (w dodatku nieprzesadnie rozgarniętych) bohaterów.
W filmie nie zabrakło też popkulturowych nawiązań i cytatów – są tu i „Zmierzch”, i „Straceni chłopcy”, „Blade: Wieczny łowca”, a nawet… „Zakonnica w przebraniu”. Na szczęście to jeden z tych przypadków, gdy zapożyczenia stosowane są dowcipnie i z umiarem, dopełniając autorskie pomysły – a nie kamuflując ich brak. Wdzięk dobrej, pozbawionej plam nudy improwizacji podkreśla stylistyka „fałszywego dokumentu” – na taką formę twórcy zdecydowali się zapewne po części ze względów finansowych, ale potrafili błyskotliwie ją ograć i spuentować: kto ma wątpliwości, czy pragnące zachować anonimowość wampiry powinny wpuszczać do domu ekipę dokumentalistów, powinien zaczekać do sceny po napisach końcowych.
Choć „Co robimy w ukryciu” nie pretenduje może do roli medytacji nad przemijaniem, jaką było choćby „Tylko kochankowie przeżyją” Jarmuscha, to również w tej wampirzej historii odnaleźć można odrobinę refleksji i melancholii – jak wtedy, gdy Deacon tłumaczy, że z perspektywy kogoś, kto może żyć wiecznie, widać przede wszystkim, jak wszystko inne – w tym to, co kochamy – umiera. Warto też zwrócić uwagę na obecny w komedii Clementa i Waititiego subtelny przekaz emancypacyjny i równościowy – filmowi krwiopijcy przypominają grupkę odmieńców jakich znamy z „Napoleona Wybuchowca” czy „Małej Miss”, którzy niezdarnie próbują integrować się z resztą społeczeństwa. Wampiryzm jest tu pewną niedogodnością, ale potrafi też przekształcić się w źródło siły mogącej rozsadzać skostniałe społeczne hierarchie, od patriarchatu, po wykluczenie osób starszych. Nade wszystko „Co robimy w ukryciu” jest jednak pochwałą przyjaźni na śmierć i życie-po-śmierci – i jako takie jest zastrzykiem świeżej krwi w zdawałoby się wyeksploatowaną do cna tematykę.
koniec
4 marca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Żmije
— Jarosław Robak

American Film Festiwal 2018 (1)
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Pretty in Pink
— Jarosław Robak

Szycie wewnętrzne
— Jarosław Robak

Film o filmie tak złym, że aż dobrym
— Jarosław Robak

Czarująca historia miłosna
— Jarosław Robak

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Ameryka jak wielki park Disneya
— Jarosław Robak

Duch Ameryki a kwestia rasowa
— Jarosław Robak

NajAmerican Film Festival 2017
— Jarosław Robak, Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.