Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Xavier Beauvois
‹Cena sławy›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCena sławy
Tytuł oryginalnyLa rançon de la gloire
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery10 lipca 2015
ReżyseriaXavier Beauvois
ZdjęciaCaroline Champetier
Scenariusz
ObsadaIsabelle Caillat, Dolores Chaplin, Peter Coyote, Nadine Labaki, Chiara Mastroianni, Benoît Poelvoorde, Olivier Rabourdin, Roschdy Zem
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Co nam w kinie gra: Cena sławy
[Xavier Beauvois „Cena sławy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdy Charlie Chaplin zmarł w swoim domu w Szwajcarii, jego śmierć zasmuciła cały świat. Nie był to jednak ostatni raz, kiedy nazwisko ikony kina znalazło się na pierwszych stronach gazet – dwóch klepiących biedę cwaniaczków pochodzących z Bułgarii i… Polski postanowiło wykraść trumnę aktora z cmentarza i zażądać za nią okupu. W „Cenie sławy” francuski reżyser Xavier Beauvois przedstawia historię tego wydarzenia, które w 1977 roku wstrząsnęło opinią publiczną sennego miasteczka Corsier-sur-Vevey. Film recenzowaliśmy przy okazji festiwalu w Wenecji 2014.

Marta Bałaga

Co nam w kinie gra: Cena sławy
[Xavier Beauvois „Cena sławy” - recenzja]

Gdy Charlie Chaplin zmarł w swoim domu w Szwajcarii, jego śmierć zasmuciła cały świat. Nie był to jednak ostatni raz, kiedy nazwisko ikony kina znalazło się na pierwszych stronach gazet – dwóch klepiących biedę cwaniaczków pochodzących z Bułgarii i… Polski postanowiło wykraść trumnę aktora z cmentarza i zażądać za nią okupu. W „Cenie sławy” francuski reżyser Xavier Beauvois przedstawia historię tego wydarzenia, które w 1977 roku wstrząsnęło opinią publiczną sennego miasteczka Corsier-sur-Vevey. Film recenzowaliśmy przy okazji festiwalu w Wenecji 2014.

Xavier Beauvois
‹Cena sławy›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCena sławy
Tytuł oryginalnyLa rançon de la gloire
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery10 lipca 2015
ReżyseriaXavier Beauvois
ZdjęciaCaroline Champetier
Scenariusz
ObsadaIsabelle Caillat, Dolores Chaplin, Peter Coyote, Nadine Labaki, Chiara Mastroianni, Benoît Poelvoorde, Olivier Rabourdin, Roschdy Zem
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Drobny złodziejaszek Eddy (Benoit Poelvoorde) wychodzi z więzienia. Czeka na niego wierny przyjaciel Osman (Roschdy Zem), który pamiętając o dawnym długu z przeszłości zgadza się, by Eddy zamieszkał pod jego własnym przeciekającym dachem. Stawia jednak pewne warunki – w zamian za gościnę Eddy ma się przykładnie zachowywać i opiekować córeczką Osmana do momentu, kiedy jego żona wyjdzie ze szpitala. Nadchodzą święta, żonę Osmana czeka kosztowna operacja, a żaden z nich nie ma ani grosza. Zdesperowany Eddy wpada więc na szalony pomysł: a może by tak porwać dla okupu dopiero co zmarłego Chaplina?
Historia nietypowego porwania w Corsier-sur-Vevey jest tak absurdalna, że aż prosi się o film. Nic więc dziwnego, że aby ją opowiedzieć Beauvois zdecydował się diametralnie odejść od swojego posępnego stylu. Czy ryzyko się opłaciło? Niezupełnie. Najnowszy film Francuza jest słabiutką, powierzchowną farsą, niespecjalnie zajmującą i niespecjalnie śmieszną. La Rançon de la gloire to kino francuskie dla początkujących – film nie jest ani zbyt ambitny, ani zbyt trudny dla przeciętnego widza i pewnie przyniesie producentom zyski. Biorąc jednak pod uwagę o ile ciekawsze było poprzednie dzieło Beauvois, „Ludzie Boga”, powinien się on chyba trzymać od komedii z daleka. W końcu nie każdy ma talent na miarę Chaplina.
O porażce „Ceny sławy” przesądza fakt, że choć w założeniu komizm filmu miał wynikać przede wszystkim ze skrajnego niedopasowania partnerów w przestępstwie, między komikiem Poelvoorde i wiecznie poważnym Zemem nie ma za grosz chemii. A to właśnie chemia przesądziła przecież o nieśmiertelności Flipa i Flapa, Abbotta i Costello, Lemmona i Matthau. Jedyna słynna para, z którą bohaterowie mają coś wspólnego to głupi i głupszy.
Beauvois lubi swoich bohaterów bardziej, niż na to zasługują. Wskazują na to choćby obliczone na wywoływanie śmiechu sceny, kiedy w wyjątkowo nieumiejętny sposób negocjują z sekretarzem rodziny Chaplin i dowiadują się, że są już czwartą (!) ekipą, która wysunęła podobne żądania, lub gdy usiłują zdobyć dowody na to, że rzeczywiście są w posiadaniu trumny. Mimo, że reżyser stara się podejść do ich planu z przymrużeniem oka, jakoś ciężko przekonać się do porażająco głupich złodziei wykopujących po nocach trumny.
Beauvais dość swobodnie podchodzi do tego, co oznacza stwierdzenie „oparte na faktach” – zmienia narodowość głównych bohaterów i niektóre fakty. Doklejony na siłę wątek cyrku służy chyba tylko wyłącznie temu, żeby do obsady dołączyło znane nazwisko (w roli właścicielki cyrku/potencjalnej partnerki pojawia się Chiara Mastroianni), oraz by po raz kolejny zaznaczyć, jak bardzo pechowi bohaterowie przypominają samego Chaplina. Nie wystarcza jednak to, że są parą nieudaczników podobnych do Małego Trampa – na wypadek, gdyby ktoś tego nie zrozumiał jeden z nich musi jeszcze pracować jako klown. Trudno o mniej subtelną metaforę.
Na osobne wyróżnienie zasługuje też bombastyczna muzyka autorstwa Michela Legranda, która w pewnym momencie zagłusza nawet dialog. Zupełnie przysłania film przywodząc na myśl nieme filmy z przesadnym akompaniamentem.
Przed nakręceniem filmu Beauvois otrzymał błogosławieństwo rodziny Chaplin, pozwolono mu nakręcić niektóre sceny w ich spektakularnej posesji, a w epizodycznych rólkach pojawiają się nawet wnuczka i syn gwiazdora. Może dlatego ukazuje ich w tak pozytywnym świetle i „Cena słąwy” wydaje się najzwyklejszym hymnem pochwalnym. Biedny Chaplin, rzeczywiście nie dają mu spoczywać po śmierci w spokoju.
koniec
11 lipca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Wenecja 2014: Dwaj ludzie z trumną
— Marta Bałaga

Z tego cyklu

Perfect Days
— Kamil Witek

Czasem myślę o umieraniu
— Kamil Witek

Poprzednie życie
— Kamil Witek

Ślepowidzenie
— Sebastian Chosiński

Umrika
— Sebastian Chosiński

„Tajemnice Bridgend” i „Czarodziejska góra”
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski

Jesteśmy waszymi przyjaciółmi
— Sebastian Chosiński

Slow West
— Sebastian Chosiński

Imigranci
— Marta Bałaga, Sebastian Chosiński

Steve Jobs
— Kamil Witek

Tegoż twórcy

Filmy Nowych Horyzontów 2011 (2/3)
— Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Klasztor na polu bitwy
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.