Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Pete Docter, Ronaldo Del Carmen
‹W głowie się nie mieści›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
90,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW głowie się nie mieści
Tytuł oryginalnyInside Out
Dystrybutor Disney
Data premiery1 lipca 2015
ReżyseriaPete Docter, Ronaldo Del Carmen
Scenariusz
ObsadaDiane Lane, Amy Poehler, Kyle MacLachlan, Mindy Kaling, Bill Hader, Phyllis Smith, Lori Alan, Lewis Black
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
Gatunekanimacja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

A gdyby uczucia miały uczucia?
[Pete Docter, Ronaldo Del Carmen „W głowie się nie mieści” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„W głowie się nie mieści” to kolejna rewelacyjna animacja Pixara, z której dowiemy się między innymi, skąd się biorą dziwaczne sny i dlaczego nastolatki czasem miewają niezrozumiałe napady złości.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

A gdyby uczucia miały uczucia?
[Pete Docter, Ronaldo Del Carmen „W głowie się nie mieści” - recenzja]

„W głowie się nie mieści” to kolejna rewelacyjna animacja Pixara, z której dowiemy się między innymi, skąd się biorą dziwaczne sny i dlaczego nastolatki czasem miewają niezrozumiałe napady złości.

Pete Docter, Ronaldo Del Carmen
‹W głowie się nie mieści›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
90,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW głowie się nie mieści
Tytuł oryginalnyInside Out
Dystrybutor Disney
Data premiery1 lipca 2015
ReżyseriaPete Docter, Ronaldo Del Carmen
Scenariusz
ObsadaDiane Lane, Amy Poehler, Kyle MacLachlan, Mindy Kaling, Bill Hader, Phyllis Smith, Lori Alan, Lewis Black
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania94 min
Gatunekanimacja, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Riley to jedenastoletnia miłośniczka hokeja, która właśnie przeprowadziła się z rodzicami z Minnesoty do San Francisco. Musiała zostawić szkolne przyjaciółki, a domek z ogrodem zmienić na szeregowiec w niemiłej, wąskiej uliczce. Na dodatek pierwszy dzień w szkole zaczął się kompromitacją. A potem szło coraz gorzej, bo Radość została wessana do Pamięci Długotrwałej i musi jak najszybciej znaleźć drogę z powrotem do Centrali, zanim zniszczeniu ulegną wszystkie Wyspy Osobowości…
Brzmi dziwnie? To dlatego, że Riley tak naprawdę nie jest główną bohaterką filmu. Rola pierwszoplanowa należy do Radości, której towarzyszą personifikacje pozostałych emocji: Smutek, Gniew, Strach i Odraza. Zamieszkują one fantazyjną przestrzeń połączoną z mózgiem Riley i za pomocą panelu sterowania mają wpływ na jej zachowanie. Mogą także przywoływać wspomnienia czy podpowiadać pomysły – tu brawa dla twórców za wykorzystanie klasycznego motywu z żarówką ze starych kreskówek.
Wspomnienia to kule o kolorze związanym z daną emocją. Te najważniejsze stanowią fundament osobowości dziewczynki i trzymane są w Centrali, pozostałe trafiają na półki w labiryncie Pamięci Długotrwałej, zaś mniej istotne z czasem bywają zrzucane do przepaści i tam rozwiewają się w pył. Wszystkie te wizualizacje są efektowne i pomysłowe – na przykład czy wiecie, czemu czasem przyczepi się do nas idiotyczna melodyjka i denerwująco dźwięczy w uszach? Otóż jest to kawał zrobiony przez znudzonych pracowników Pamięci. A dlaczego w pozornie realistycznym śnie nagle zjawiają się absurdalne elementy? Tego też się dowiemy.
We „W głowie się nie mieści” nie ma – co rzadkie w animacjach zachodnich – żadnego wroga, którego plany trzeba pokrzyżować. Wszystkie postaci są sympatyczne, niezależnie od tego, czy reprezentują uczucia pozytywne czy negatywne. Film usiłuje nas przekonać, że w odpowiednich proporcjach wszystkie z nich są niezbędne. Gniew, Strach i Odraza tak samo troszczą się o dobrostan Riley, jak ich samozwańcza szefowa Radość. Po prostu każde z nich robi to w miarę swoich możliwości.
Dla dorosłego widza „W głowie się nie mieści” to w dużej mierze nostalgiczny film o utracie. Na naszych oczach niszczone są krainy dziecięcej wyobraźni Riley, przedszkolne zabawy i momenty szczęścia ulatują bezpowrotnie, a niektóre radosne wspomnienia mogą nieoczekiwanie sprawić ból… W finale widzimy, że jednym z przejawów rozwoju osobowości jest to, że jednobarwne dotąd kule wspomnień stają się „łaciate”, gdyż dane zdarzenie może wiązać się z więcej niż jednym uczuciem. Dla dziecka, zależnie od wieku, będzie to albo wesoła kreskówka o zwariowanych perypetiach śmiesznych ludków, albo film przygodowo-obyczajowy mogący dać temat do przemyśleń czy rozmów (o ile jest z kim). Nie ma tan scen mogących wystraszyć maluchy, za to uprzedzam, że jedna z postaci dosłownie oddaje życie za sprawę – i jest to pokazane w sposób rozdzierający. Warto za to zostać przez chwilę w trakcie pokazywania napisów końcowych, bo mamy wtedy okazję zajrzeć do głów postaci epizodycznych, a nawet zwierząt.
koniec
29 lipca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Po rozum do głowy
— Michał Kubalski

Tegoż twórcy

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (9)
— Jakub Gałka

Genialne 10 minut, a potem bardzo dobrze
— Konrad Wągrowski

Niech żyje śmiech
— Eryk Remiezowicz

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.