Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Peter Sohn
‹Dobry dinozaur›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDobry dinozaur
Tytuł oryginalnyThe Good Dinosaur
Dystrybutor Disney
Data premiery27 listopada 2015
ReżyseriaPeter Sohn
Scenariusz
ObsadaRaymond Ochoa, Jeffrey Wright, Steve Zahn, A.J. Buckley, Anna Paquin, Sam Elliott, Frances McDormand, Marcus Scribner
MuzykaJeff Danna, Mychael Danna
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Gatunekanimacja, komedia, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nie taki dobry dinozaur
[Peter Sohn „Dobry dinozaur” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nowy film Pixar/Disney, reklamowany jako film twórców „W głowie się nie mieści”, niestety nie spełnia oczekiwań, jakie mogą mieć widzowie przywołanego tytułu. „Dobry dinozaur” to bardzo prosta opowiastka, jakich widzieliśmy już wiele.

Michał Kubalski

Nie taki dobry dinozaur
[Peter Sohn „Dobry dinozaur” - recenzja]

Nowy film Pixar/Disney, reklamowany jako film twórców „W głowie się nie mieści”, niestety nie spełnia oczekiwań, jakie mogą mieć widzowie przywołanego tytułu. „Dobry dinozaur” to bardzo prosta opowiastka, jakich widzieliśmy już wiele.

Peter Sohn
‹Dobry dinozaur›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDobry dinozaur
Tytuł oryginalnyThe Good Dinosaur
Dystrybutor Disney
Data premiery27 listopada 2015
ReżyseriaPeter Sohn
Scenariusz
ObsadaRaymond Ochoa, Jeffrey Wright, Steve Zahn, A.J. Buckley, Anna Paquin, Sam Elliott, Frances McDormand, Marcus Scribner
MuzykaJeff Danna, Mychael Danna
Rok produkcji2015
Kraj produkcjiUSA
Gatunekanimacja, komedia, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
65 milionów lat temu w Ziemię nie uderza asteroida. Pasące się spokojnie dinozaury kaczkodziobe przerywają konsumpcję jedynie na chwilę, by podziwiać ślad, jaki zostawiła w atmosferze ich niedoszła zabójczyni. Wiele milionów lat później w farmerskiej rodzinie apatozaurów wykluwa się troje dzieci. Dwójka z nich szybko odnajduje się w prostym świecie orki i zbiorów, ale trzecie, chuderlawy Arlo, nie może odnaleźć swego miejsca. Przypadkowe zetknięcie ze szkodnikiem – bezimiennym i niemym jaskiniowym chłopcem – spowoduje, że nie tylko straci ojca, ale i będzie musiał walczyć o życie swoje i rodziny.
No i to by było na tyle. Arlo to Luke Skywalker, Tomek Sawyer, to „porwany za młodu”, to Campbellowski bohater o tysiącu twarzy. Nie należy oczekiwać tu psychologicznej złożoności z „W głowie się nie mieści” czy świeżego spojrzenia z „Odlotu” – to archetypiczna historia o dorastającym chłopcu, który wskutek szeregu przygód odnajduje spokój umysłu i osiąga dojrzałość. W dodatku Arlo ma najbardziej „kreskówkowy” wygląd spośród wszystkich postaci – jest takim obłym, zielonym dinozaurem, którego z łatwością można wyobrazić sobie jako maskotkę czy nawet gryzaczek dla niemowląt. Wzbudza to sympatię zwłaszcza młodego widza, ale i nieco dziwi przy prawie realistycznym wyglądzie ludzkiego chłopca. Nie ma tu także miejsca na jakieś choć szczątkowe uzasadnienie równoległej ewolucji dinozaurów i ssaków, prowadzącej do powstania stad turów (pędzonych przez tyranozaury) i nielicznych ludzi. Może wynikło to po części z problemów kadrowych, jakich doświadczył film, oraz zmian w scenariuszu i koncepcji postaci. Nad różnymi fragmentami filmu pracowało ostatecznie aż pięciu scenarzystów; także w reżyserii udział wzięło kilka osób poza Bobem Petersonem. Wskutek tego z filmu zniknęła wizja bardziej rozwiniętego społeczeństwa dinozaurów, zaś zostały jedynie kilka grup tych gadów, odizolowanych od siebie i niemających wiele wspólnego (ale mówiących tym samym językiem). Kowbojskie tyranozaury, drapieżne i psychopatyczne pterodaktyle, podstępne welociraptory i jeden styrakozaur – dinozaurza Ameryka jest właściwie pusta.
Co się niewątpliwie filmowcom udało, to ukazanie natury jako jednego z bohaterów – a właściwie nawet podstawowego przeciwnika (chociaż nie wroga) młodego Arlo. Piękne obrazy chmur, gór, spokojnej i szalejącej wody, rozległej prerii to najmocniejsze punkty „Dobrego dinozaura”. Do tego dochodzi kolorowa flora – różnica między nieskażoną przyrodą dinozaurów a zanieczyszczoną Ziemią człowieka jest uderzająca. Kto wie, może także o to chodziło w tytule – o tę różnicę między żyjącym w zgodzie z naturą dinozaurze i zmieniającym ją przemocą człowieku?
Zatem człowiek. W filmie ludzie są jeszcze bardzo bliscy zwierząt. Mają już uczucia, przepaski biodrowe i spryt, nie mają jeszcze mowy, choć są zdolni do pojmowania abstrakcji (chyba najlepsza scena w filmie to jednostronna rozmowa Arlo i Bąbla, bo na takie miano reaguje chłopiec, o rodzinie, przeprowadzona za pomocą patyczków i kółek w piasku). Stąd na początku Arlo traktuje chłopca jak dopiero co udomowionego psa, dopiero później zaczyna widzieć w nim przyjaciela i towarzysza. Wreszcie widzi w nim nie coś, lecz kogoś – kogoś, komu warto zwrócić wolność, by zyskać przyjaźń (aż dziw, że w tle nie leci ten kawałek Stinga).
Czy to wystarczy na przyjemny seans w kinie? Tak, jednak do wielokrotnego powtarzania w domowym zaciszu zdecydowanie bardziej nadają się starsze filmy Pixara.
koniec
9 grudnia 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Jak ogień z wodą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tegoż autora

To nie jest straszne
— Michał Kubalski

W krzywym zwierciadle: Europejskie wakacje Pająka
— Michał Kubalski

Film, który poszedł naprzód
— Michał Kubalski

Good comic gone bad, czyli space opera rom-com
— Michał Kubalski

Więcej wszystkiego co błyszczy, buczy i wybucha?
— Miłosz Cybowski, Jakub Gałka, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

O tych, co z kosmosu
— Paweł Ciołkiewicz, Jakub Gałka, Jacek Jaciubek, Adam Kordaś, Michał Kubalski, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Po rozum do głowy
— Michał Kubalski

Poszerzenie pola walki
— Michał Kubalski

Czego oczy nie widziały
— Michał Kubalski

Pacjent zmarł, po czym wstał jako zombie
— Adam Kordaś, Michał Kubalski, Jakub Gałka, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jarosław Robak, Beatrycze Nowicka, Łukasz Bodurka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.