Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

François Ozon
‹5×2: Pięć razy we dwoje›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł5×2: Pięć razy we dwoje
Tytuł oryginalny5×2
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery22 kwietnia 2005
ReżyseriaFrançois Ozon
ZdjęciaYorick Le Saux
Scenariusz
ObsadaValeria Bruni Tedeschi, Michael Lonsdale, Antoine Chappey
MuzykaPhilippe Rombi
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania90 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Miłość obnażona
[François Ozon „5×2: Pięć razy we dwoje” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdyby ktoś pokusił się o stworzenie rankingu filmów, które skutecznie zniechęciłyby do miłości, to „5×2” znalazłoby się z pewnością na wysokiej pozycji. Francois Ozon pozbawia nas wszelkich złudzeń, iluzji i idealistycznych wyobrażeń co do istoty miłości, a na dodatek robi to w niezbyt wyszukany sposób.

Joanna Bartmańska

Miłość obnażona
[François Ozon „5×2: Pięć razy we dwoje” - recenzja]

Gdyby ktoś pokusił się o stworzenie rankingu filmów, które skutecznie zniechęciłyby do miłości, to „5×2” znalazłoby się z pewnością na wysokiej pozycji. Francois Ozon pozbawia nas wszelkich złudzeń, iluzji i idealistycznych wyobrażeń co do istoty miłości, a na dodatek robi to w niezbyt wyszukany sposób.

François Ozon
‹5×2: Pięć razy we dwoje›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł5×2: Pięć razy we dwoje
Tytuł oryginalny5×2
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery22 kwietnia 2005
ReżyseriaFrançois Ozon
ZdjęciaYorick Le Saux
Scenariusz
ObsadaValeria Bruni Tedeschi, Michael Lonsdale, Antoine Chappey
MuzykaPhilippe Rombi
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania90 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Reżyser pokazuje nam pięć fragmentów z życia pewnej pary trzydziestolatków – Marion i Gillesa. Pewnego smaczku dodaje fakt, że epizody prezentowane są w porządku achronologicznym. Tak więc najpierw rozwód i gwałtowny seks w hotelu, następnie scena kameralnego przyjęcia i bezceremonialna opowieść Gillesa o jego zdradzie, w kolejnej sekwencji niemoc głównego bohatera jako ojca i partnera w czasie porodu Marion, moment radosnego ślubu i chwili słabości Marion, wreszcie – poznanie się przyszłych małżonków.
Zamiarem Ozona było pokazanie kluczowych momentów z życia bohaterów, zaznaczenie tych scen z życia małżeńskiego, które zaważyły bądź w znaczący sposób wpłynęły na jego rozpad. Przypuszczam, że miał to być zapadający w pamięć dramat dwojga ludzi, zagubionych, zdezorientowanych i samotnych, którym miłość przeciekła przez palce. Wyszedł film zupełnie przeciętny, ze skłonnością do uogólnień na temat współczesnych kochanków, choć, co trzeba przyznać, z interesującymi kreacjami aktorskimi. Jednak to za mało, by „5×2” uznać za dzieło znaczące.
W filmie Ozona miłość została strywializowana do granic możliwości, brutalnie pozbawiona całej sfery intymności, bliskości czy romantycznego rytuału, który zawiera w sobie trudną do zdefiniowania obietnicę i zagadkę. Bohaterowie „prowadzeni” przez reżysera zachowują się tak, jakby nie było już żadnego sacrum czy tajemnicy do uszanowania. Nieświadomie bądź z pełną świadomością prowokują się wzajemnie, wystawiając na próbę własną cierpliwość, wytrzymałość, wreszcie uczucie. Ciężko zrozumieć postępowanie Marion w noc poślubną, ciężko wyjaśnić działanie Gillesa czy to w scenie brutalnego zbliżenia w pokoju hotelowym po rozwodzie, czy to podczas porodu Marion. Bohaterowie porażają brakiem konsekwencji, logiki, a nawet moralności. Zapętlają się we własnej słabości, egoizmie i niedojrzałości. Trudno im współczuć, trudno też utożsamić się z nimi. Niejasne motywy postępowania Marion i Gillesa bardziej irytują i zdumiewają niż zachęcają do tego, by nadać im jakieś racjonalne wyjaśnienie. Więcej tu pytań niż odpowiedzi, więcej pustych miejsc i wątpliwych sugestii niż klarownych wskazówek.
Kiedy reżyser konstruuje w takim właśnie stylu swój film, to mam cichą nadzieję, że postawione znaki zapytania nie będą dawały mi spokoju przez jakiś czas, że będą miały swój ciąg dalszy, że będą prowokować i konstruktywnie drażnić. Pod tym względem „5×2” rozczarowuje i pozostawia niedosyt. Wydaje się, jakby Ozon zachwiał proporcje między tym, co zdefiniowane i jasne, a tym, co niedopowiedziane. Film nie zaskakuje oryginalnością spojrzenia, wniosków czy postawionych diagnoz. Jeśli wcześniej widziało się „Intymność” Patrice’a Chereau czy chociażby „Kochanków z sąsiedztwa” Neila LaBute’a, to później doświadczenie filmu Ozona może się wydawać, niestety, czymś dalece wtórnym i mało odkrywczym.
koniec
16 maja 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Jak radzić sobie z nienawiścią
— Sebastian Chosiński

San Sebastian 2014: Męskie-żeńskie
— Marta Bałaga

Esensja ogląda: Styczeń 2014 (4)
— Gabriel Krawczyk, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady

Esensja ogląda: Styczeń 2014 (1)
— Gabriel Krawczyk, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Motyle nie umierają nigdy
— Ewa Drab

Nowości: Marzec 2004
— Konrad Wągrowski

DVD: 8 kobiet
— Konrad Wągrowski

Nowości: Wrzesień 2003
— Joanna Bartmańska, Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Mokra historia
— Joanna Bartmańska

8 żywiołów
— Tomasz Kujawski

Tegoż autora

M jak Wong Kar-Wai
— Joanna Bartmańska

Jeszcze słychać śpiew Lolity
— Joanna Bartmańska

Kłamiesz, znikasz!
— Joanna Bartmańska

Apokalipsa spełniona
— Joanna Bartmańska

Odrażający, brudni, źli
— Joanna Bartmańska

Siedmiu wspaniałych
— Joanna Bartmańska

Mokra historia
— Joanna Bartmańska

Nic takiego
— Joanna Bartmańska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.