Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele
‹Arsene Lupin›

EKSTRAKT:10%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArsene Lupin
Dystrybutor SPI
Data premiery3 czerwca 2005
ReżyseriaJean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele
ZdjęciaPascal Ridao
Scenariusz
ObsadaEva Green, Kristin Scott Thomas, Romain Duris, Pascal Greggory, Marie Bunel
MuzykaDebbie Wiseman
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja, Hiszpania, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania125 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Toujours perdrix
[Jean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele „Arsene Lupin” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Francuzom można pogratulować pięknego i poetyckiego języka, pysznego wina, znakomitej drużyny piłkarskiej (szczególnie w latach 1998 – 2000), wspaniałych pisarzy i reżyserów z wizją. Ale za żadne skarby nie powinno im się darować nieświadomości istnienia maku i najnowszej odsłony historii o Arsenie Lupin.

Bartosz Sztybor

Toujours perdrix
[Jean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele „Arsene Lupin” - recenzja]

Francuzom można pogratulować pięknego i poetyckiego języka, pysznego wina, znakomitej drużyny piłkarskiej (szczególnie w latach 1998 – 2000), wspaniałych pisarzy i reżyserów z wizją. Ale za żadne skarby nie powinno im się darować nieświadomości istnienia maku i najnowszej odsłony historii o Arsenie Lupin.

Jean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele
‹Arsene Lupin›

EKSTRAKT:10%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArsene Lupin
Dystrybutor SPI
Data premiery3 czerwca 2005
ReżyseriaJean-Paul Salomé, Benjamin Dewaele
ZdjęciaPascal Ridao
Scenariusz
ObsadaEva Green, Kristin Scott Thomas, Romain Duris, Pascal Greggory, Marie Bunel
MuzykaDebbie Wiseman
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja, Hiszpania, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania125 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Akcja filmu rozgrywa się w czasach, kiedy „le roi regne et ne gouverne pas” (król panuje, ale nie rządzi), popularność zdobywa hasło „liberte, egalite, fraternite” (wolność, równość, braterstwo – hasło Wielkiej Rewolucji Francuskiej), a do Europy powoli zbliża się widmo I wojny światowej. W tych szalonych czasach działa niejaki Arsene Lupin, podający się za Raoula d′Andrezy. Złodziej, który, tak jak Molier, kieruje się zasadą „je prends mon bien ou je le trouve” (biorę swoją własność, gdziekolwiek ją znajduję – odpowiedź Moliera na zarzut o plagiat). Jest szybki, wysportowany i zna azjatyckie sztuki walki. Ma powodzenie u kobiet, ogromną inteligencję i wystającą szczękę Romaina Duris. W swoim zawodzie nie widzi nic zdrożnego. Mało tego, twierdzi że „honni soit qui mal y pense” (hańba temu, kto widzi w tym coś złego, nieprzyzwoitego). Niektórzy mówią, że kradnie, bo jest biedny. Inni, że jak Robin Hood chce pomagać ubogim. Jeszcze inni, że chce dorównać słynnemu ojcu. Arsene jednak robi to wyłącznie „pour passer le temps” (dla przepędzenia, zabicia czasu, dla rozrywki).
Problem zaczyna się, kiedy stawką stają się trzy złote krzyże, a do gry wchodzi cała śmietanka towarzysko-polityczna Paryża. Mamy zwolenników starego porządku i króla o poglądach „l’Etat, c’est moi” (państwo to ja). Jest też niepełnosprawny ksiądz, robiący wszystko dla Boga, a w istocie „plus catholique que le pape” (bardziej katolicki niż sam papież – zbyt gorliwy). Oczywiście nie mogło też zabraknąć „femme fatale” (kobieta przynosząca zgubę, sprowadzająca nieszczęście, łamiąca serce, karierę, życie mężczyzny) – Josephine, hrabiny Cagliostro (Kristin Scott Thomas) – trudniącej się czarną magią, alchemią i hipnotyzowaniem mężczyzn.
Biedny Arsene - czy to pod wpływem hipnozy, czy przez „coup de foudre” (uderzenie piorunu – miłość od pierwszego wejrzenia), staje się uczestnikiem intrygi. Nie dość, że odkrywa spisek polityczny i tajemnicę Wielkiej Niedźwiedzicy, to na dodatek odnajduje ojca, który powinien leżeć martwy od kilkunastu lat. Cała intryga była chyba szyta włóczką, bo rozwiązania można domyślić się grubo przed końcem seansu. Kto jest ojcem Lupina? Prawdopodobny pretendent jest tak naprawdę tylko jeden. Kto za tym wszystkim stoi? „Cherchez la femme” (szukajcie kobiety – jeśli nie widać jawnej przyczyny jakiejś sprawy).
„Cela me depasse” (to mnie przekracza – nie mogę tego pojąć), że z bardzo ciekawej historii zrobiono tak słaby film. W końcu „c’est le ton qui fait la chanson” (wszystko zależy od sposobu powiedzenia), ale Jean-Paul Salome niestety do powiedzenia nie ma nic. Reżyser próbuje zachować „juste millieu” (umiar, złoty środek) między wizualnym przepychem i nastrojem, sensacją i dramatem. Stara się, by jego „Arsene Lupin” posiadał cechy kasowego kina rozrywkowego, przy zachowaniu wzniosłości produkcji ambitnych. Jednak już Napoleon wiedział, że „du sublime au ridicule il n’y a qu’un pas” (od wzniosłości do śmieszności jeden krok– słowa Napoleona I w czasie odwrotu spod Moskwy w 1812 r.). Nawet Romain Duris jako „chevalier sans peur et sans reproche” (rycerz bez trwogi i skazy – przydomek Pierre’a Bayarda, wodza francuskiego z XV wieku, przedstawionego w legendach jako ideał rycerza) jest nienaturalny, a kiedy do obrony wykorzystuje ciosy karate, wręcz komiczny.
Wszystkim uczestniczącym w produkcji powinno zaaplikować się „coup de grace” (cios łaski – dobicie śmiertelnie rannego człowieka, albo zwierzęcia z litości, w celu skrócenia cierpień), bo nie wierzę, że proces twórczy był przyjemny. Może i „Paris vaut bien une messe” (Paryż wart jest mszy – słowa Henryka IV, gdy przyjmował katolicyzm), ale „Arsene Lupin” na pewno nie.
koniec
2 czerwca 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Grucha, pietrucha, sztryngbormengorninghejgen
— Bartosz Sztybor

To nie jest kolejna recenzja...
— Bartosz Sztybor

Latający cyrk
— Bartosz Sztybor

Avada Kedavra, Czarownico!
— Bartosz Sztybor

Przyszłość tkwi w szczegółach
— Bartosz Sztybor

Test pilota Cravena
— Bartosz Sztybor

Camera obskurna
— Bartosz Sztybor

Home Run... i nie wracaj
— Bartosz Sztybor

Rozbis(i)urmaniona karuzela
— Bartosz Sztybor

De ja vu... doo
— Bartosz Sztybor

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.