Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 listopada 2023
w Esensji w Esensjopedii

Chan-wook Park
‹Służąca›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSłużąca
Tytuł oryginalny아가씨 [Ah-ga-ssi]
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery4 listopada 2016
ReżyseriaChan-wook Park
ZdjęciaChung-hoon Chung
Scenariusz
ObsadaMin-hee Kim, Jung-woo Ha, Tae Ri Kim, Jin-woong Jo, So-ri Moon, Hae-suk Kim
MuzykaYeong-wook Jo
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiKorea Południowa
Czas trwania144 min
WWW
Gatunekdramat, melodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

16. T-Mobile Nowe Horyzonty: Nie wierz nigdy kobiecie, dobrą radę ci dam…
[Chan-wook Park „Służąca” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Służąca” składa się z wielu filmowych warstw. W syntezie form, stylów i faktur jest miejsce na wielopoziomowe intrygi, zdrady, sugestywną erotykę i przeszywające bólem obrazy tortur. Dość powiedzieć, że to zgrabny mariaż kina wielu gatunków i feministycznego manifestu. I jak tu nie wielbić Park Chan-wooka?

Kamil Witek

16. T-Mobile Nowe Horyzonty: Nie wierz nigdy kobiecie, dobrą radę ci dam…
[Chan-wook Park „Służąca” - recenzja]

„Służąca” składa się z wielu filmowych warstw. W syntezie form, stylów i faktur jest miejsce na wielopoziomowe intrygi, zdrady, sugestywną erotykę i przeszywające bólem obrazy tortur. Dość powiedzieć, że to zgrabny mariaż kina wielu gatunków i feministycznego manifestu. I jak tu nie wielbić Park Chan-wooka?

Chan-wook Park
‹Służąca›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSłużąca
Tytuł oryginalny아가씨 [Ah-ga-ssi]
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery4 listopada 2016
ReżyseriaChan-wook Park
ZdjęciaChung-hoon Chung
Scenariusz
ObsadaMin-hee Kim, Jung-woo Ha, Tae Ri Kim, Jin-woong Jo, So-ri Moon, Hae-suk Kim
MuzykaYeong-wook Jo
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiKorea Południowa
Czas trwania144 min
WWW
Gatunekdramat, melodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Wizyta w Ameryce („Stoker”) nie zepsuła koreańskiego mistrza. W „Służącej” wytrawnie rozsmakowuje się w gatunkowo-fabularnej złożoności budowanej opowieści. Zręcznymi chwytami ogrywa narracyjne zwroty i pętle. Cieszy oczy rozmachem inscenizacji, wymuskanymi kadrami, pocztówkowymi plenerami. W każdym z trzech aktów opowieści serwuje co najmniej kilka celuloidowych dzieł sztuki.
Jesteśmy w latach 30. XX wieku, w okupowanej przez Japonię Korei. Przystojny hochsztapler chce uwieść arystokratyczną spadkobierczynię sporej fortuny by potem, ogłaszając jej obłąkanie, uciec ze zdobytym majątkiem. Aby plan miał większe szanse powodzenia „hrabia” Fujiwara nie tylko będzie dwoił się i troił w zdobyciu serca pani Hideko. Pod przykrywką służącej, do jej rezydencji posyła złodziejkę Sook-He. Wychowana od dziecka wśród oszustów i handlarzy żywym towarem dziewczyna ma jeden wyznaczony cel: musi zrobić wszystko, by dama zakochała się w swoim adoratorze. Podsycać uczucie do samozwańczego hrabiego, podszeptywać o jego zaletach i nie odpuszczać jej na krok. Lecz już pierwszy kontakt między kobietami podda w wątpliwość tezę, że uczucia są czymś, czym można dowoli manipulować.
Kto choć odrobinę zetknął się z dorobkiem reżysera, ten wie, że w ambicjach autora trylogii zemsty nie leży jedynie opowiedzenie zafałszowanego love story. Park Chan-wook przenosząc książkową „Złodziejkę” z wiktoriańskiej Anglii do okupowanej Korei, nie wykazał się zresztą dezynwolturą dla literackiego pierwowzoru. W gamie epokowych konwenansów i patriarchalnych napiętych reguł, odnalazł idealną formę do zagięcia w swoją stronę perspektywę opowieści. W postaci Hideko i jej otoczenia jaskrawo uwypuklił kontrasty, krytykowanego przez siebie niemal od zawsze, świata elit. Arystokratka od dziecka szkoliła się w sztuce właściwej dykcji i eleganckiej wymowy. Swojego talentu i umiejętności nie przeznacza jednak na porywanie wysoko urodzonego towarzystwa lekturą któregoś z mistrzów światowej literatury. Trzymający ją twardą ręką apodyktyczny wuj starannie wyszkolił kobietę w innym celu. Dla własnej perwersyjnej przyjemności, jak i dla zebranych przez siebie dżentelmenów, każe damie czytać sprośne powieści pornograficzne. Gdy w książkach zabraknie erotycznych rycin – Hideko jeszcze obficiej karmi wyobraźnię mężczyzn, odgrywając obrazowo lubieżne sceny z drewnianym manekinem.
Pomylą się jednak ci, którzy ograniczą swój werdykt na temat „Służącej” do nazwania jej w gruncie rzeczy historią o ukrytych pragnieniach tylko jednego gatunku. Łącząca skrajności tak wizualne jak i fabularne opowieść służy Park Chan-wookowi za wdzięczny materiał do pochylenia się nad uniwersalnym zazdrosnym marzeniem ucieczki ku nieuchwytności. Niezależnie od perspektywy, każdy marzy tu o wejściu w czyjeś buty. Spolegliwi Koreańczycy chcą za wszelką cenę stać się jak najbardziej japońscy. Nisko urodzeni marzą o życiu i dobrobycie zarezerwowanym dla elit. Otoczona luksusami dama pragnie wyrwania się ze swojej złotej arystokratycznej klatki.
Perspektywa to zresztą jeden z tych filmowych mechanizmów, które w „Służącej” nie będą miały twardego i z góry narzuconego umocowania. W grze wzajemnych pozorów, opowiadające na zmianę historię protagonistki szybką wymkną się ze schematu ofiar patriarchalnego świata mężczyzn. Z bezbarwnej Hideko wyjdzie niezłe ziółko, naiwna Sook-He także będzie mieć sporo za uszami. Zachwycony swego czasu twórczością Koreańczyka Quentin Tarantino, czerpiący zresztą mocno z azjatyckiej kultury filmowej, nie bez przyczyny mawia, że choć kobiety doznają na ekranie wiele krzywdy, to same również potrafią nieźle się odgryźć. Są niebezpieczne, w okrucieństwie i bezwzgledności chwilami przewyższają mężczyzn. Park Chan-wook mógłby tylko temu przyklasnąć.
koniec
4 sierpnia 2016

Komentarze

04 VIII 2016   16:20:49

I jak tu się z Tobą nie zgodzić :-)
http://wyjace50.blogspot.com/2016/07/z-mojej-filmowej-poki-krymina-lgbt-z.html

16 XI 2016   12:22:36

Moje wrażenia po seansie są mniej entuzjastyczne. Może to kwestia znajomości literackiego pierwowzoru lub poprzednich filmów, nakręconych na jego podstawie, a może zbytnia dosłowność historii. Bardzo nisko oceniam grę aktorki w roli Hideko oraz aktorów, odtwarzających role apodyktycznego wuja i fałszywego hrabiego. Zdegustowały mnie sceny erotyczne, przypominające obrazy z niskobudżetowych filmów pornograficznych i scena końcowa (w piwnicy), która bardziej śmieszy niż straszy. A pomyśleć, że kilkanaście lat temu nakręcono takie "Milczenie owiec", w którym jeden grymas na twarzy Hannibala Lectera mroził tłumy.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Dlaczego go nie udusiła!?
Sebastian Chosiński

26 XI 2023

O uzbeckim gwiazdorze współczesnego kina obyczajowego Ahadzie Kajumie pisałem już parokrotnie. Zawsze źle. Przy okazji „Zdradzającej panny młodej” autorstwa Jułduz Saidowej również nie stwierdzę nic dobrego. To, mimo intrygującego tematu, film nadzwyczaj kiepski, na dodatek utrwalający stereotypy.

więcej »

Fundacja: Sez. 2. odc. 3. Nowa budowla na gruzach prozy Asimova
Marcin Mroziuk

24 XI 2023

Od początku drugiego sezonu można było wzrost znaczenia Hariego Seldona, a finał tego odcinka zdaje się wskazywać na to, że scenarzyści postanowili wycisnąć z tej postaci, ile się tylko da. Można mieć nawet nadzieję, że będzie to korzystne dla serialu – oczywiście jeśli zapomnimy o literackim pierwowzorze.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nie są nam straszni dywersanci
Sebastian Chosiński

22 XI 2023

„Tu jest granica” to zrealizowany w Uzbekistanie w 1974 roku trzyczęściowy miniserial, którego dwie pierwsze odsłony utrzymane są w stylistyce easternu, natomiast trzecia jest klasyczną opowieścią szpiegowską. Akcja pierwszej, wyreżyserowanej przez Jurija Stepczuka, rozgrywa się w połowie lat 30. i opowiada o dzielnych enkawudzistach i robotnikach, którzy starają się zlikwidować przysłaną z Afganistanu bandę dywersantów.

więcej »

Polecamy

Dysonans motoryzacyjny

Z filmu wyjęte:

Dysonans motoryzacyjny
— Jarosław Loretz

Obrandowani
— Jarosław Loretz

Na wywczasie
— Jarosław Loretz

W kupie raźniej
— Jarosław Loretz

Proszę szanownej wycieczki
— Jarosław Loretz

Och jej, ja tu faktycznie mam tatuaż
— Jarosław Loretz

Proszę oddać mi kapelusz. W środku tkwi połowa mojego czerepu
— Jarosław Loretz

Superman z napędem kobiecym
— Jarosław Loretz

Warzywny dramat
— Jarosław Loretz

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Grudzień 2016 (6)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Robak

Z tego cyklu

Za wszelką cenę
— Kamil Witek

Smartfon prawdę ci powie
— Kamil Witek

Fanatyk
— Kamil Witek

Będąc młodą lekarką…
— Kamil Witek

Tegoż twórcy

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2013 (1)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Joanna Pienio, Małgorzata Steciak

Esensja ogląda: Lipiec 2013 (2)
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Sen o przebudzeniu
— Ewa Drab

Esensja ogląda: Maj 2013 (3)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Kamil Witek

Malowana lala
— Przemysław Ćwik

Kafka, ale bez papierosa
— Bartosz Sztybor

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.