Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Travis Knight
‹Kubo i dwie struny›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKubo i dwie struny
Tytuł oryginalnyKubo and the Two Strings
Dystrybutor UIP
Data premiery2 grudnia 2016
ReżyseriaTravis Knight
ZdjęciaFrank Passingham
Scenariusz
ObsadaCharlize Theron, Art Parkinson, Ralph Fiennes, George Takei, Cary-Hiroyuki Tagawa, Brenda Vaccaro, Rooney Mara, Matthew McConaughey
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
WWW
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Zbroja nie jest najważniejsza
[Travis Knight „Kubo i dwie struny” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Początkowo tytuł tej recenzji miał brzmieć „Szanujmy wspomnienia”, jednak uznałam, że mało kto skojarzy ten cytat z bardzo starej piosenki. W „Kubo i dwóch strunach” wspomnienia odgrywają niezwykle ważną rolę: nie tylko określają tożsamość osoby, ale mogą dać siłę, z którą nie poradzi sobie żadne zło.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zbroja nie jest najważniejsza
[Travis Knight „Kubo i dwie struny” - recenzja]

Początkowo tytuł tej recenzji miał brzmieć „Szanujmy wspomnienia”, jednak uznałam, że mało kto skojarzy ten cytat z bardzo starej piosenki. W „Kubo i dwóch strunach” wspomnienia odgrywają niezwykle ważną rolę: nie tylko określają tożsamość osoby, ale mogą dać siłę, z którą nie poradzi sobie żadne zło.

Travis Knight
‹Kubo i dwie struny›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKubo i dwie struny
Tytuł oryginalnyKubo and the Two Strings
Dystrybutor UIP
Data premiery2 grudnia 2016
ReżyseriaTravis Knight
ZdjęciaFrank Passingham
Scenariusz
ObsadaCharlize Theron, Art Parkinson, Ralph Fiennes, George Takei, Cary-Hiroyuki Tagawa, Brenda Vaccaro, Rooney Mara, Matthew McConaughey
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania101 min
WWW
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Aż się chce napisać „film na pewno spodoba się miłośnikom tematyki japońskiej”, jednak z drugiej strony, prawdziwi miłośnicy mogą się czuć zniesmaczeni myleniem jukaty z kimonem i samuraja z daimyo. W każdym razie na pewno jest to odpowiedni film, żeby zainteresować średniowieczną Japonią najmłodszych widzów. Ma odpowiednią dozę egzotyki w scenerii, strojach, przedmiotach i muzyce, a zarazem nieskomplikowaną „questową” fabułę. Akcja toczy się jednotorowo, od poszukiwania jednego artefaktu do drugiego – dostatecznie prosto, aby zrozumieli ją nawet uczniowie zerówek, choć rodzice szczególnie wrażliwych dzieciaków niech czują się ostrzeżeni przed lekko horrorowym klimatem, który towarzyszy pierwszemu pojawieniu się przeciwnika. W przeciwieństwie do wyskakujących potworów z „Meridy” czy „Zwierzogrodu”, tutaj nastrój grozy budowany jest delikatnie: podmuch wiatru gasi świece, z mroku pod drzewami słychać słodkie, a zarazem upiorne nawoływanie i w powietrzu pojawiają się sylwetki z maskami zamiast twarzy… Natomiast sekwencje walk są niezwykle dynamiczne i – jak na film dla dzieci – dość brutalne: ostrza na długim łańcuchu to naprawdę śmiercionośna broń, a w starciach na katany widać, że postaci naprawdę maksymalnie wykorzystują wszystkie swoje siły.
Udani są bohaterowie: Kubo to dzielny jedenastolatek, w przeciwieństwie do większości dzieciaków z kina familijnego ani nie zarozumiały ani nie ciapowaty; towarzysząca mu cudownie zgryźliwa Małpa też dostaje sporą dozę „czasu ekranowego”, właściwie można powiedzieć, że jest niemal równoprawnym bohaterem. Z kolei Żuk ustawiony jest zdecydowanie w roli elementu komediowego, ale chwała scenarzystom, że powstrzymali się przed zrobieniem z niego kompletnego błazna. Przejmująco pokazana jest matka Kubo: czasem nieobecna duchem i nieruchoma tak, że trzeba ją karmić, w krótkich przebłyskach sprawna i wesoła, a innym razem wyraźnie tracąca pamięć i poczucie rzeczywistości. Pamięć i wspomnienia są zresztą bardzo ważnym motywem tego filmu: ich utrata stanowi przekleństwo, z kolei przechowywanie swoich bliskich w sercu staje się w kluczowym starciu drogą do zwycięstwa.
Przepiękna i urozmaicona jest scenografia, szczególnie las gigantycznych, przypominających sekwoje drzew, tajemnicze przewrócone posągi na lodowym pustkowiu oraz podwodny ogród oczu. Nawet jeśli jakiś pejzaż pojawia się tylko migawkowo, by podkreślić długość wędrówki bohaterów, to jest dopracowany w najmniejszych szczegółach: pożółkła trawa na połoninach faluje na wietrze, o zachodzie słońca horyzont znika w złocistej mgiełce. Zachwyca też papierowe morze we śnie Kubo, sielska wioska… wizualnie zachwyca właściwie wszystko. Dodatkową atrakcją jest malowane tło napisów końcowych, gdzie kolejne przedmioty lub elementy krajobrazu przekształcają się w coś zupełnie innego: na przykład spienione fale rozbijają się o skały, które okazują się fałdami kobiecej szaty. A jako bonus na samym końcu pojawiają się zdjęcia pokazujące animowanie gigantycznego szkieletu w technice poklatkowej.
koniec
17 grudnia 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.