Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Esensja ogląda: Marzec 2017 (1)
[ - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Zapraszamy do pierwszej marcowej edycji „Esensja ogląda”. Trzy filmy, trzy recenzje.

Grzegorz Fortuna

Esensja ogląda: Marzec 2017 (1)
[ - recenzja]

Zapraszamy do pierwszej marcowej edycji „Esensja ogląda”. Trzy filmy, trzy recenzje.
Kino
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Lego Batman: Film
(2017, reż. Chris McKay)
Grzegorz Fortuna [80%]
„Lego Batman” zaskakuje podwójnie. Po raz pierwszy wtedy, gdy orientujesz się, że to bodaj najbardziej błyskotliwa wizja relacji Batmana z Jokerem w historii kina i najciekawszy film o superbohaterach DC od czasów Tima Burtona – podczas gdy Zack Snyder i spółka stawiają kloca za klocem, twórcy „Lego Batmana” z dobrze znanych klocków budują film całkowicie świeży i diabelnie zabawny. Po raz drugi wtedy, gdy nagle okazuje się, że to wcale nie jest – jak początkowo mogłoby się wydawać – „Deadpool” dla najmłodszych, bo obecne na sali dzieci bawią się raczej średnio; co innego ich rodzice. Jeśli „Shrek” spopularyzował zasadę podwójnego kodowania, która dawała rodzicom odrobinę rozrywki podczas seansów przeznaczonych dla najmłodszych, to „Lego Batman” odwraca wektory. Jasne, jest tu trochę żartów dla nieletnich widzów, ale to przede wszystkim list miłosny do Batmana, który czyta się najlepiej wtedy, kiedy się choć trochę tę postać zna. Efekt był taki, że na moim seansie dzieci rząd niżej przestały w pewnym momencie śledzić akcję i zaczęły skakać po fotelach, a mi się marzyło, żeby odpowiedzialny za ten film zespół przejął wszystkie obecnie tworzone hollywoodzkie franczyzy, od DC po „Pięćdziesiąt twarzy Greya”.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Grzegorz Fortuna [70%]
Seksuologiczna kontynuacja kinowej sagi o bogach medycyny PRL-u wydaje się o wiele mniej udana niż jej kardiologiczny poprzednik – skrzętnie pomija najbardziej problematyczne tezy głoszone przez tytułową bohaterkę, często razi inscenizacyjną i charakteryzatorską sztucznością (PRL przypomina tu wyobrażenie o tym okresie powstałe w umyśle osoby, która go na oczy nie widziała, a Piotr Adamczyk w tupeciku wygląda jak swojska wersja Donalda Trumpa), sam seks prezentuje natomiast jako ostre rżnięcie w plenerze, czyli w sposób możliwie najmniej rewolucyjny. Mimo tego „Sztuka kochania” potrafi uwieźć, bo scenariusz Krzysztofa Raka jest równie błyskotliwy jak w przypadku „Bogów”, pomysły na poszczególne sceny są odpowiednio efektowne, a klincz, w którym znalazła się Wisłocka, sprawdza się jako motor napędowy fabuły. „Sztuka kochania” doskonale nadaje się dzięki temu na jeden wieczór, ale nie należy sobie obiecywać, że będzie z tego coś więcej.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
Jackie
(2016, reż. Pablo Larraín)
Grzegorz Fortuna [40%]
„Jackie” wygląda tak, jakby jej twórcy próbowali za wszelką cenę obronić się przed wpadnięciem w sidła biograficznej sztampy – pozbawiony chronologii scenariusz skacze między kolejnymi dniami od morderstwa JFK do jego pogrzebu, operator Stephane Fontaine przykleja kamerę do głowy Natalie Portman, a ta ostatnia gra tytułową pierwszą damę na trzysta procent, nadgorliwie imitując wszystkie elementy jej stylu bycia. Początkowo wydaje się, że będzie to opowieść albo o tym, jak telewizja zmieniła oblicze amerykańskiej polityki, albo o tym, że kula Lee Harveya Oswalda przebiła nie tylko głowę JFK, ale też bańkę, w której żyła jego żona. Puenta prowadzi ostatecznie w innym kierunku, ale filmowi nie udaje się osiągnąć żadnego konkretnego celu, a kolejne stylistyczne ćwiczenia, uprawiane przez wszystkich członków ekipy, wzmagają tylko wrażenie, że oglądamy coś, co rozgrywa się za grubą, kuloodporną szybą.
I choć jest to biografia bardzo przekombinowana, mam ogromny szacunek do sposobu, w jaki pokazany jest w niej Biały Dom. Kiedy tytułowa bohaterka, pogrążona w żałobie i zastanawiająca się nad tym, co zrobić dalej, przechadza się opustoszałymi korytarzami, prezydencki budynek zaczyna przypominać hotel Overlook ze „Lśnienia”, a operatorowi Stephane’owi Fontaine’owi udaje się w kilkadziesiąt sekund przekazać coś, czego Portman i Loraine nie umieją wyrazić przez półtorej godziny.
koniec
3 marca 2017

Komentarze

04 III 2017   09:55:52

A jak się ma "LEGO Batman" do tego poprzedniego legowego blockbustera? Jest lepiej, albo chociaż inaczej? Poproszę o słówko porównania. Pytam, bo tamten film, choć oparty na świetnym pomyśle, bądź co bądź męczył dzikim montażem i raził wielokrotnie infantylnym humorem.

04 III 2017   21:56:31

@Borys

Hm. Powiedziałbym, że jeżeli poprzedni film Ci się nie podobał, to z "LEGO Batman" będzie podobnie.

05 III 2017   18:22:16

Jest bardzo, bardzo podobnie, dzikiego montażu i specyficznego humoru jest nawet więcej, choć akurat dla mnie to zaleta :)

06 III 2017   15:57:15

Cóż, dzięki za odpowiedzi. Wracam do Bergmana. :)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja ogląda: Luty 2018 (2)
— Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja ogląda: Kwiecień 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Gabriel Krawczyk, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Marzec 2017 (3)
— Piotr Dobry, Marcin Osuch, Jarosław Robak

Koniec niewinności
— Piotr Dobry

Duchowa biografia erotyczna
— Gabriel Krawczyk

Z tego cyklu

Marzec 2018 (2)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Marzec 2018 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Luty 2018 (2)
— Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Luty 2018 (1)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Styczeń 2018 (1)
— Jarosław Loretz

Grudzień 2017 (4)
— Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Grudzień 2017 (2)
— Sebastian Chosiński

Grudzień 2017 (1)
— Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Listopad 2017 (3)
— Jarosław Loretz, Kamil Witek

Tegoż twórcy

Transatlantyk 2017: Osiem festiwalowych filmów
— Konrad Wągrowski

13. T-Mobile Nowe Horyzonty: Relacja druga
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Krótko o filmach: Twarz
— Grzegorz Fortuna

Oscary 2018: Ranking filmów oscarowych
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2018: Najlepsze filmy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2018: Najlepsi aktorzy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Oscary 2018: Kategorie techniczne
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2016: Dziennikarze, rodzice, frankowicze, kinomani
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Lisy w krainie wilków
— Grzegorz Fortuna

Porażki i sukcesy 2015
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna, Krystian Fred, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Nic już nie gra
— Grzegorz Fortuna

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.