Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksandr Chant
‹Jak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki
Tytuł oryginalnyКак Витька Чеснок вёз Лёху Штыря в дом инвалидов [Kak Vitka Chesnok vyoz Lyokhu Shtyrya v dom invalidov]
ReżyseriaAleksandr Chant
ZdjęciaDaniił Fomiczow
Scenariusz
ObsadaDmitrij Archangielski, Jewgienij Tkaczuk, Konstantin Gacałow, Gieorgij Kudrienko, Olga Łapszyna, Alina Nasibullina, Aleksiej Sieriebriakow, Ksenia Orłowa, Andriej Smirnow, Olga Ozołappinia, Roman Szaliapin, Jana Sekste
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiRosja
Gatunekdramat, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Orlen Cinergia 2017: Kino drogi po rosyjsku
[Aleksandr Chant „Jak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki”, „22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Jak Witia ′Czesnok′ wiózł Liochę ′Sztyra′ do domu opieki” to jeden z bardziej wpadających w ucho tytułów filmowych w tym roku. A przy tym niezłe kino drogi.

Konrad Wągrowski

Orlen Cinergia 2017: Kino drogi po rosyjsku
[Aleksandr Chant „Jak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki”, „22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”” - recenzja]

„Jak Witia ′Czesnok′ wiózł Liochę ′Sztyra′ do domu opieki” to jeden z bardziej wpadających w ucho tytułów filmowych w tym roku. A przy tym niezłe kino drogi.

Aleksandr Chant
‹Jak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJak Witia Czesnok wiózł Liochę Styra do domu opieki
Tytuł oryginalnyКак Витька Чеснок вёз Лёху Штыря в дом инвалидов [Kak Vitka Chesnok vyoz Lyokhu Shtyrya v dom invalidov]
ReżyseriaAleksandr Chant
ZdjęciaDaniił Fomiczow
Scenariusz
ObsadaDmitrij Archangielski, Jewgienij Tkaczuk, Konstantin Gacałow, Gieorgij Kudrienko, Olga Łapszyna, Alina Nasibullina, Aleksiej Sieriebriakow, Ksenia Orłowa, Andriej Smirnow, Olga Ozołappinia, Roman Szaliapin, Jana Sekste
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiRosja
Gatunekdramat, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Witia Czesnokow ma 27 lat i niezbyt uporządkowane życie. Wychowywał się w sierocińcu, ma nędzną pracę, mieszka z żoną i dzieckiem, ale nie tworzą żadnej rodziny. Dziecko i małżeństwo było efektem wpadki. Witia zdecydował się na ślub, ale obecnie tego żałuje. Żony szczerze nie znosi, syna nawet nie dostrzega – tak jak kiedyś jego samego nie dostrzegał zapewne własny ojciec. Wieczory spędza w barze, pijąc, bawiąc się, wszczynając bijatyki i wyrywając lokalne dziewczyny. Jedna z nich na tyle mu się podoba, że chciałby nawet z nią zamieszkać – a przynajmniej mieć lokal na seks. W małym i biednym rosyjskim miasteczku nie ma jednak na to wielkich szans.
Pewnego dnia u Witii zjawia się dzielnicowy. Informuje go, że w odnalazł się jego ojciec Liocha, były gangster po wyroku, który jest sparaliżowany i potrzebuje opieki. Obecnie zajmuje się nim pewna starsza kobieta, ale ma ona już dosyć tej roboty. Witia oczywiście wyśmiewa pomysł, stwierdzając, że ojca, który go niegdyś porzucił, szczerze nienawidzi i jego los go zupełnie nie interesuje. Opiekunka sparaliżowanego odkrywa karty – proponuje, że zajmie się Liochą i jeszcze dopłaci Witii 200 tys. rubli, jeśli ten zrzeknie się ojcowskiego mieszkania – ciemnej i ponurej nory. Kobieta pragnie go dla swej córki i wnuczki. Witia wyczuwa szansę – mieszkanie to jednak mieszkanie, nawet jeśli nie jest zbyt komfortowe, to zamieszkać można, a i zameldować koleżankę, nie patrząc na obiekcje żony, też się da. Chłopak odrzuca propozycję i zgłasza bezwładnego ojca do domu opieki. Okazuje się, że miejsce, w którym mogą Liochę przyjąć znajduje się 1000 km od rodzinnego miasta bohatera. Chcąc nie chcąc, ładuje ojca do samochodu i wyrusza w podróż.
W tym momencie „Jak Witia ’Czesnok’ wiózł Liochę ’Sztyra’ do domu opieki” staje się całkiem klasycznym filmem drogi. Liocha na skutek wypadku samochodu na początku wyprawy odzyska świadomość i mowę i jego relacja z synem nabierze barw – nawet jeśli narzędziami komunikacji będzie tu nóż i pistolet. Na drodze bohaterów czeka kilka przygód – wypadek, wizyta u drugiej rodziny Liochy, gangsterskie porachunki, ale podróż, jak przystało na ten gatunek, stanie się katalizatorem przemiany obu bohaterów. Nie będzie to jednak przemiana taka, jaką znamy ze zbliżonych filmów w kinie amerykańskim – rozwinięcie filmu będzie dużo mniej oczywiste, dużo mniej typowe, a zakończenie pozostanie otwarte.

‹22 Forum Kina Europejskiego „Cinergia”›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
MiejsceŁódź
Od23 listopada 2017
Do2 grudnia 2017
Debiut Aleksandra Chanta wpisuje się w trend dzieł filmowych rosyjskich twórców, którzy swój kraj przedstawiają w raczej ponurych barwach („Lewiatan”, „Major”, „Dureń”, ale też dziesiątki innych). Rodzinne miasteczko Witii to ponure miejsce, niedające bohaterom żadnych życiowych perspektyw (chyba że ktoś jest skutecznym gangsterem, ale w tym fachu konkurencja jest mocna, a przegrani kończą w dołach wykopywanych na placach budowy), nakłaniając raczej do topienia zgryzot w wódce i w tejże wódce szukania wieczornych rozrywek. Bohaterowie to ludzie złamani – przez kraj, przez system, przez innych ludzi, przez nieszczęśliwe dzieciństwo. Wydostać się z tej pętli jest niemożliwością. Rosja to też oczywiście kraj korupcji, przestępczości, podejrzanych interesów. Witia ma nieskomplikowane plany – znaleźć kąt (ale na kredyt szans nie ma), oddać się prostym przyjemnościom, z kolei nadzieje, które budzi w sobie Liocha, wiążące się z jego byłą żoną i dawnym przyjacielem, okazują się ułudą. Kazdy z nich, podświadomie, szuka choć odrobiny człowieczeństwa w innych i otaczającym ich świecie. Z tej Rosji nie ma ucieczki, ale trzeba w niej jakoś żyć.
Od strony realizacji mamy do czynienia z bardzo solidną robotą. Scenariusz jest precyzyjny, dialogi celne, aktorzy – Jewgenij Tkaczuk (Witia) i znany z „9 kompanii”, „Ładunku 200” i „Lewiatana” Aleksiej Sieriebriakow (Liocha) – znakomici. Film nie jest pozbawiony humoru, ale uderza przede wszystkim jego szczerość i wiarygodność. Nikt nie karze tu lubić bohaterów, z pewnością żaden z nich nie budzi sympatii widza, ale można ich zrozumieć, a nawet im współczuć.
koniec
29 listopada 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Na własną rękę
— Konrad Wągrowski

Długi film o umieraniu
— Konrad Wągrowski

Niemieccy kowboje i bułgarscy Indianie
— Konrad Wągrowski

Ludzie na skraju załamania nerwowego
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

East Side Story: Przekraczając granice
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.