Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 6 grudnia 2023

Niedzielny krytyk komiksów: Z których Jolskych?
Tak jak w odniesieniu do „Tytusa, Romka i A’Tomka” moim swoistym pożegnaniem była księga XVI, nieoficjalnie zwana „Tytus dziennikarzem”, tak w przypadku cyklu „Jonka, Jonek i Kleks” taka rola przypadła właśnie opowieści „Pióro contra flamaster”.
Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej SF? (19)
Niemieckojęzyczna fantastyka powstaje nie tylko w Niemczech – tym razem przedstawię znakomicie przyjęte dzieło autorki austriackiej. Drugim wydawnictwem będzie powieść kryminalna o Berlinie szalonych lat dwudziestych.
Fundacja: Sez. 2. odc. 3. Nowa budowla na gruzach prozy Asimova
Od początku drugiego sezonu można było wzrost znaczenia Hariego Seldona, a finał tego odcinka zdaje się wskazywać na to, że scenarzyści postanowili wycisnąć z tej postaci, ile się tylko da. Można mieć nawet nadzieję, że będzie to korzystne dla serialu – oczywiście jeśli zapomnimy o literackim pierwowzorze.
Niekoniecznie jasno pisane: „Incal” w wersji light
Alejandro Jodorowsky i Jean Giraud (czyli Moebius, bo z Jororowskym współpracowało to właśnie twórcze alter ego Girauda) stworzyli swego czasu „Incala”, jeden z najsłynniejszych komiksów w historii medium. O dziwo, sukces ten nie przyczynił się wcale do ich częstej współpracy w przyszłości. Trzyczęściowa opowieść „Szalona z Sacré-Coeur” jest drugim owocem ich kooperacji – jednym z najlepszych, przy jakich zarówno Chilijczyk, jak i Francuz pracowali.
Między literacką fikcją a faktami
Tom „Języki prawdy” zawiera wybór esejów i tekstów okolicznościowych Salmana Rushdiego z ostatnich dwudziestu lat. Nie ma wątpliwości: lektura to uczta intelektualna, spotykamy się tutaj z mistrzem.

Filmy

Magazyn CCXXXI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Wojciech Smarzowski
‹Kler›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Kler
Dystrybutor	Kino Świat
Data premiery	28 września 2018
Reżyseria	Wojciech Smarzowski
Scenariusz	Wojciech Smarzowski, Wojciech Rzehak
Obsada	Janusz Gajos, Arkadiusz Jakubik, Robert Więckiewicz, Jacek Braciak, Joanna Kulig, Katarzyna Herman, Mateusz Więcławek, Izabela Kuna
Rok produkcji	2018
Kraj produkcji	Polska
Czas trwania	133 min
WWW	Polska strona
Gatunek	obyczajowy
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Człowiek z rozgoryczenia
[Wojciech Smarzowski „Kler” - recenzja]

Piotr Dobry

„Kler” jest ważnym filmem, w sensie społecznym być może nawet najważniejszym filmem wolnej Polski. Tym bardziej żałuję, że nie jest filmem wybitnym.

Człowiek z rozgoryczenia
[Wojciech Smarzowski „Kler” - recenzja]

„Kler” jest ważnym filmem, w sensie społecznym być może nawet najważniejszym filmem wolnej Polski. Tym bardziej żałuję, że nie jest filmem wybitnym.

Wojciech Smarzowski
‹Kler›

EKSTRAKT:	60%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Kler
Dystrybutor	Kino Świat
Data premiery	28 września 2018
Reżyseria	Wojciech Smarzowski
Scenariusz	Wojciech Smarzowski, Wojciech Rzehak
Obsada	Janusz Gajos, Arkadiusz Jakubik, Robert Więckiewicz, Jacek Braciak, Joanna Kulig, Katarzyna Herman, Mateusz Więcławek, Izabela Kuna
Rok produkcji	2018
Kraj produkcji	Polska
Czas trwania	133 min
WWW	Polska strona
Gatunek	obyczajowy
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

„Kler” jest ważnym filmem, w sensie społecznym być może nawet najważniejszym filmem wolnej Polski. To game-changer w kontekście przełamania tabu, donośny manifest niezgody na życie w państwie wyznaniowym, głos kogoś, komu przez lata śmiano się w twarz, więc wreszcie nie wytrzymał i się odwinął. Bo ile można po chrześcijańsku nadstawiać policzek, znosić kolejne upokorzenia? W Polsce niestety długo, zdecydowanie za długo, ale i tu jak widać są granice. Piotr Czerkawski nazwał Smarzowskiego „Wajdą z siekierą” i coś w tym jest. „Kler” to „Człowiek z rozgoryczenia”.

Tym bardziej żałuję, że nie jest filmem wybitnym, jakim mógłby być, gdyby nakręcili go choćby Krauzowie, gdy pan Krzysztof jeszcze żył. Ja jestem jednak tradycjonalistą w tym względzie, że wolę, gdy nawet filmy ważne i słuszne robi się kamerą, nie siekierą i łopatą. Z drugiej strony – cieszę się, że „Kleru” nie wyreżyserował Vega, bo Smarzowskiego przynajmniej ludzie biorą na poważnie.

Smarzowski jest Vegą de luxe. Zasadniczo kręci filmy rażąco sztuczne, pełne publicystycznych banałów, z podrzędną psychologią, z groteskowymi ogólnikami. Zazwyczaj tak, jakby przedawkował „Złego” Tyrmanda i polskie kabarety jednocześnie. Oczywiście rozumiem zamysł oczyszczenia przez upodlenie, tyle że bohaterowie Smarzola z reguły nie odbijają się od dna, lecz przegryzają do kolejnego. Nihilizm full opcja, z wajchą przekręconą do poziomu śmieszności. Niemniej reżyserskiego nerwu, zdolności budowania klimatu, oka do inscenizacji i talentu do prowadzenia aktorów nie sposób twórcy odmówić.

I nic też dziwnego, że teraz ulało się właśnie Smarzowskiemu, który kler punktował już niejednokrotnie we wcześniejszych filmach. Pijaństwo w „Weselu”, korupcja, dewocja i gwałt na pielgrzymce w „Drogówce”, pedofilia w krótkometrażowym „Księdzu” dla Showmaxa. W „Klerze” reżyser poniekąd zbiera to wszystko do kupy. Takie swoiste „The best of patologia polskiego Kościoła”.

„Kler” to smarzowszczyzna w pełnej krasie. Film z tezą, gdzie wszystkie kolejne sceny są ilustracją pierwotnego założenia. Najgorszy wtedy, gdy Smarzowskiemu włącza się tryb Vegi i brnie w przaśne żarty albo upaja się po raz n-ty motywem wychylonego kieliszka. Najlepszy wtedy, gdy Smarzowskiemu włącza się tryb „Róży” i idzie w kameralne sceny, w których upadli księża zostają sam na sam ze sobą. I gdy oddaje głos ofiarom, nie sprawcom.

W „Klerze” oczywiście nie ma księży nieskazitelnych moralnie. No nie ma, tak jak w filmie o Breiviku nie ma norweskich prawicowców, którzy nie mordują ludzi. To nie „Gwiezdne wojny” z obligatoryjną dychotomią jasnej i ciemnej strony mocy. Ale nie jest prawdą, że w „Klerze” nie ma dobrych księży. Postaci trzech głównych bohaterów, granych przez Braciaka, Jakubika i Więckiewicza, są akurat zaskakująco, jak na Smarzowskiego, pocieniowane. W zasadzie jedynie Mordowicz Gajosa jest złem wcielonym, archetypem nikczemnego purpurata rodem z „Dynastii Tudorów”.

Stąd też dziwię się ludziom podchodzącym do „Kleru” jak do… kleru – albo na kolanach, albo ze skrajną nienawiścią. W filmie Smarzowskiego ani nie ma nic odkrywczego, jak chcą jego akolici, ani nie ma żadnej „hitlerowskiej propagandy”, jak chce spanikowana strona rządowa. To film de facto mniej szokujący niż irlandzkie „Siostry magdalenki” sprzed szesnastu lat, z przejmującymi scenami upokarzania, prób samobójczych z desperacji, ze sceną gwałtu oralnego przez księdza na upośledzonej dziewczynie. Nawiasem, pamiętam, że Peter Mullan musiał kręcić film w szkockich kościołach, podobnie jak Smarzowski w czeskich.

Właśnie – często oglądamy się z zazdrością na Irlandię, zapominając, że tam rozliczanie Kościoła trwa już dobre trzy dekady. Pamiętam „Chłopaka rzeźnika”, „Szkołę dla łobuzów”, głośne dokumenty Colma O’Gormana, ofiary księdza, jak „Suing the Pope” czy „Sex Crimes and the Vatican”. Głośne tam, bo do polskiej dystrybucji nigdy nie trafiły, z wiadomych względów.

U nas rozliczanie Kościoła zaczęło się w roku pańskim 2018, zatem na deklerykalizację przestrzeni publicznej będziemy musieli jeszcze dłuuugo poczekać. Tym bardziej że u nas dochodzi obcy Irlandczykom kult JP2, kult Kościoła antykomunistycznego (i tu też „Kler” narusza tabu).

Smarzowski zaczął z grubej rury, podał wszystko – nomen omen – na tacy, ale nie inaczej było właśnie w Irlandii. Najpierw cios obuchem, jak „Magdalenki”, dopiero potem subtelniejsza, bardziej zawoalowana (ale przez to i znacznie mniej wyrazista) „Tajemnica Filomeny”. Dlatego też, przy wszystkich wadach, świetnie, że ten „Kler” jest. Że jest pierwszą kroplą drążącą skałę. I nie ma wątpliwości, że tych kropli będzie z czasem przybywać, wiele patologicznych historii kościelnych czeka jeszcze na sfilmowanie. Ot, choćby ze znakomitego reportażu Marty Abramowicz „Zakonnice odchodzą po cichu” można by zrobić serial nie gorszy niż „The Keepers” Netflixa.

Oczywiście nie nastraja optymizmem, że „Kler” na razie nie tyle wywołuje dyskusję narodową, ile dolewa paliwa do wojny polsko-polskiej, umacnia przekonanych, a do nieprzekonanych i tak nie jest w stanie trafić. Nie nastraja optymizmem, że na moim seansie wypełniona po brzegi sala rżała wniebogłosy po każdej „kurwie” czy „chuju” rzucanych przez duchownego; większość ludzi ewidentnie przyszło na komedię, jak na „Botoks”. Nie nastraja optymizmem, że dokumentu Sekielskiego o kościelnej pedofilii nie chce pokazać żadna telewizja, nie tylko publiczna propagandówka, ale i stacje prywatne, stąd premiera będzie na YouTubie i znów film dotrze głównie do niechętnej Kościołowi młodzieży, a ominie ludzi starszych, ergo: szansa na otrzeźwienie co poniektórych znów zostanie zaprzepaszczona.

Ale coś się wreszcie ruszyło.

1 października 2018

Komentarze

« 1 2

02 X 2018 23:06:08

Jak widać w moim przypadku ta strategia marketingowa zadziałała. Ale w sumie nie żałuję, bo jak już wspomniałam, film mi się podobał. Twórcom udało się wzbudzić empatię względem głównego bohatera oraz paru innych postaci.

11 X 2018 11:57:33

To całkiem zabawne że zarówno antyklerykałowie jak i wierzący czuja sie zaszczuci i poniżani jedni przez drugich. :)

11 X 2018 13:48:52

Ludzie wyznający jakieś poglądy uważają je za lepsze od innych. Zatem ci spośród nich, którzy poza zadowoleniem z posiadania prawdy na własność lub też oznajmiania jej odczuwają potrzebę narzucania jej innym ludziom sprawiają, że druga strona postrzega stronę pierwszą jako napastliwą.

Chęć agresywnego narzucania innym własnej postawy nie zależy od postawy, a od osobowości i takich osób jest dużo. W sumie pewnie większość z nas lubi, jak inni się z nami zgadzają.

PS. jeśli Pan zamierza jeszcze zajrzeć na tę stronę - czy naprawdę jest Pan księzem? Bo ja mam pytanie, w zasadzie teologiczne, dotyczy duszy, ono może być nieco złośliwe, ale naprawdę jestem ciekawa jak to jest intepretowane a jkoś nie miałam okazji go zadać.

22 X 2018 13:10:37

Jedna z bardziej trafnych recenzji i opisu szablonowych produkcji Smarzowskiego. Film ważny, ale nie aż tak przejmujący, aby radykalizować go w publicznych mediach.

« 1 2

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Serializacja MCU
Agnieszka ‘Achika’ Szady

5 XII 2023

Zmiękły Nick Fury, świetna Kamala i niejasna Monica, czyli jak tu oglądać „Marvels” bez bycia na bieżąco z serialami? (Podpowiedź: można).

więcej »

Upload: Sez. 3. odc. 1. Co dwóch Nathanów, to nie jeden
Marcin Mroziuk

4 XII 2023

Oczywiste jest, że po odzyskaniu ciała główny bohater zrobi wszystko co w jego mocy, żeby powstrzymać knowania Davida Choaka. W dodatku okazuje się, że ludziom skuszonym przez Freeyond szykowany jest jeszcze gorszy los, niż można było się spodziewać. A tymczasem sytuacja komplikuje się również w Lakeview.

więcej »

East Side Story: Depresja gangstera
Sebastian Chosiński

3 XII 2023

Po uwolnieniu z rosyjskiej kolonii karnej ukraiński reżyser Ołeh Sencow dokończył swój filmowy projekt, do którego przymierzał się jeszcze przed Euromajdanem. Nie nakręcił jednak wcale filmu patriotycznego, ku pokrzepieniu serc, ale dramat gangsterski, który przenosi widzów w okrutne i szalone lata 90. ubiegłego wieku. Tym samym „Nosorożca” można uznać za ukraińską odpowiedź na rosyjskie „Brata” czy „Córki mafii”.

więcej »