Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Desiree Akhavan
‹Złe wychowanie Cameron Post›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZłe wychowanie Cameron Post
Tytuł oryginalnyThe Miseducation of Cameron Post
Dystrybutor Aurora Films
Data premiery25 stycznia 2019
ReżyseriaDesiree Akhavan
ZdjęciaAshley Connor
Scenariusz
ObsadaChloë Grace Moretz, Steven Hauck, Quinn Shephard, Kerry Butler, Dalton Harrod, McCabe Slye, Dale Soules, Sasha Lane
MuzykaJulian Wass
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania90 min
WWW
Gatunekdramat, romans
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Reseksualizacja
[Desiree Akhavan „Złe wychowanie Cameron Post” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Młodość. Okres burzy i uporu oraz nasilającego się napięcia seksualnego, z którym nie bardzo wiadomo co zrobić. Czas życia z uczuciem strachu, że od masturbacji, jak w powieści Philipa Rotha, można zapaść na nieuleczalną chorobę. Rodzice, opiekunowie i nauczyciele sami przecież nigdy nie byli młodzi, toteż narzucają ograniczenia, pielęgnując poczucie nieustannego wstydu. Łatwo sobie wyobrazić, jak z tym wszystkim czuje się młoda dziewczyna, będąca pod opieką chrześcijańskiego małżeństwa, która w dodatku zakochuje się w swojej koleżance.

Piotr Nyga

Reseksualizacja
[Desiree Akhavan „Złe wychowanie Cameron Post” - recenzja]

Młodość. Okres burzy i uporu oraz nasilającego się napięcia seksualnego, z którym nie bardzo wiadomo co zrobić. Czas życia z uczuciem strachu, że od masturbacji, jak w powieści Philipa Rotha, można zapaść na nieuleczalną chorobę. Rodzice, opiekunowie i nauczyciele sami przecież nigdy nie byli młodzi, toteż narzucają ograniczenia, pielęgnując poczucie nieustannego wstydu. Łatwo sobie wyobrazić, jak z tym wszystkim czuje się młoda dziewczyna, będąca pod opieką chrześcijańskiego małżeństwa, która w dodatku zakochuje się w swojej koleżance.

Desiree Akhavan
‹Złe wychowanie Cameron Post›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZłe wychowanie Cameron Post
Tytuł oryginalnyThe Miseducation of Cameron Post
Dystrybutor Aurora Films
Data premiery25 stycznia 2019
ReżyseriaDesiree Akhavan
ZdjęciaAshley Connor
Scenariusz
ObsadaChloë Grace Moretz, Steven Hauck, Quinn Shephard, Kerry Butler, Dalton Harrod, McCabe Slye, Dale Soules, Sasha Lane
MuzykaJulian Wass
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania90 min
WWW
Gatunekdramat, romans
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Początek lat 90. Bohaterka filmu Desiree Akhavan, Cameron Post (Chloë Grace Moretz), ukrywa swoje uczucia do Coley, całując się z nią potajemnie. Pewnego razu dziewczyny postanawiają urwać się z balu maturalnego oraz, używając języka harlequinów, poddać seksualnemu uniesieniu. Na ich nieszczęście nakrywa ich chłopak bohaterki, co wywołuje dla niej przykre konsekwencje. Cameron zostaje umieszczona w – przypominającym szpital psychiatryczny z „Lotu nad kukułczym gniazdem” – ośrodku Bożej Obietnicy, w celu seksualnej resocjalizacji. Rolę siostry Ratched pełni tu dr Lydia Marsh, stawiająca sobie za cel nawrócenie zbłąkanej dziewczyny na ścieżkę Pana.
Reżyserka już w swoim debiucie poruszyła kwestie homoseksualizmu. W „Odpowiednim zachowaniu”, gdzie sama zagrała główną rolę, stanowił on jedynie punkt wyjścia do rozważań o problemach w związku, braku porozumienia oraz jego stopniowym rozpadzie, wynikającym z różnicy charakterów czy odmienności życiowych celów. Dotykał też kwestii związanych z długotrwałym procesem zapominania, leczenia się po rozstaniu. W „Złym wychowaniu…” zapominanie również odgrywa istotną rolę. Cameron z nostalgią wraca do najważniejszych, przede wszystkim zaś erotycznych, wspomnień związanych z Coley, niejako śniąc na jawie. Tutaj jednak fascynacja tą samą płcią odgrywa znacznie większą rolę. Staje się pretekstem do ukazania problemu akceptacji i niezrozumienia ze strony poprzedniego pokolenia.
Ośrodek Bożej Obietnicy, do którego trafia bohaterka, wywołuje nieustanne poczucie osaczenia. Niemal każda aktywność, do której zachęca się podopiecznych, związana jest z wiarą. Koncert kobiecego zespołu, śpiewającego o Bożym miłosierdziu czy psychoterapia, której najważniejszym etapem jest rysowanie tzw. gór lodowych, mających na celu szukanie powodów „choroby”, to tylko niektóre elementy nakierowywania na drogę wiary i „właściwego postępowania”. Do bardziej absurdalnych sposobów spędzania wolnego czasu należy specyficzna odmiana telewizyjnego fitnessu, połączonego z motywacyjno-religijnym przesłaniem, zaś bohaterom nieustannie towarzyszą groteskowe uwagi dr Marsh m. in. o tym, że Cameron nie powinna skracać swojego imienia, bo powoduje to „dezorientację płciową”, a chłopak o imieniu Adam musi związywać swoje długie włosy, żeby nie chować twarzy przed Bogiem.
Swoistą równowagę względem ortodoksyjnej pani doktor stanowi postać wielebnego Ricka, nawróconego homoseksualisty, mającego służyć za przykład przemiany oraz wzór do naśladowania. Okazuje się on jednak bardziej ludzki, zaś jego empatia kontrastująca z oceniającą postawą dr Lydii, przyczynia się do stopniowego budowania zaufania ze strony Cameron. Podział na ślepo wierzących w uzdrawiające właściwości wiary oraz umiarkowanych sceptyków dotyczy jednak przede wszystkim samych podopiecznych ośrodka. Wśród nich są tacy, którzy bezkrytycznie odnoszą się do jego nauk – otyła Helen oraz zakompleksiony Mark (Owen Campbell), który boleśnie doświadczy skutków sukcesywnego prania mózgu. W opozycji do nich stoi głównie trójka bohaterów – Adam, dziewczyna nazywająca siebie Jane Fonda (w tej roli znana z „American Honey” Sasha Lane) oraz sama Cameron, starająca się przetrwać oraz możliwie najlepiej umilić sobie czas, zachowując przy tym zdrowy dystans.
W „Złym wychowaniu…” poważna w swej wymowie wiwisekcja młodego pokolenia dorastającego w latach 90. łączy się z cechami beztroskiego, wyzwolonego kina coming-of-age, bliskiego estetyce „American Honey” Andrei Arnold. Problematyka dysonansu pokoleniowego oraz nakazów moralnych z jednej strony potraktowana jest serio, pokazując ich negatywne skutki, z drugiej – podobnie jak choćby w „Lady Bird” – w zabawny sposób ośmiesza poglądy chrześcijańskich fanatyków. Kiedy trójka bohaterów na łonie natury, popalając trawkę wyśmiewa absurdy nauk ośrodka, niejako sprzeciwia się jego porządkowi. Symbolem prawdziwego buntu jest jednak scena, gdy wspólnie wykrzykują oni słowa, lecącego z radia utworu 4 Non Blondes „What’s Up”, który podobnie jak „Heroes” Bowiego w „Charliem” Stephena Chbosky’ego, stanowi wyraz wolności i niezależności.
Zwycięzca, a zarazem modelowy przykład idei kina niezależnego spod znaku festiwalu w Sundance, to powiew świeżości, w wydawałoby się hermetycznej i przedawnionej kwestii radzenia sobie z własną seksualnością w nieprzychylnym środowisku lat 90. Historia jednak ani na chwilę nie sprawia wrażenia oderwanej od współczesnych problemów, wolna jest od anachronicznego moralizatorstwa. To zgrabna, wiarygodna opowieść o dorastaniu i walce o własną odmienność. Podsumowaniem filmu niech będą słowa bohaterki, stanowiące swego rodzaju credo całego filmu. Kiedy Cameron wyznaje, że zmęczona jest uczuciem obrzydzenia do samej siebie, w odpowiedzi słyszy „może powinnaś czuć obrzydzenie do siebie, kiedy jesteś nastolatką”. Słowa kluczowe, które z jednej strony pokazują gorzką prawdę o braku akceptacji samego siebie, z drugiej natomiast paradoksalnie uświadamiają, że nie należy wstydzić się tego kim jesteśmy, bo młodość to prawdopodobnie najważniejszy okres w życiu, jednak jedynie preludium do późniejszego, dorosłego życia.
koniec
21 stycznia 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Parabola
— Piotr Nyga

Szalone lata 60.
— Piotr Nyga

Ja, Rita
— Piotr Nyga

Killer Queen
— Piotr Nyga

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.