Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Paolo Sorrentino
‹Oni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOni
Tytuł oryginalnyLoro
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery28 grudnia 2018
ReżyseriaPaolo Sorrentino
ZdjęciaLuca Bigazzi
Scenariusz
ObsadaToni Servillo, Elena Sofia Ricci, Riccardo Scamarcio, Kasia Smutniak, Euridice Axen, Fabrizio Bentivoglio, Roberto De Francesco, Dario Cantarelli
MuzykaLele Marchitelli
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiFrancja, Włochy
Czas trwania151 min
WWW
Gatunekbiograficzny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Oddech starego człowieka
[Paolo Sorrentino „Oni” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Paolo Sorrentino, po „Boskim”, biograficznej opowieści o Giulio Andreottim ponownie kręci film o włoskim polityku. Tym razem na cel bierze tego najważniejszego, najgłośniejszego – samego Silvio Berlusconiego. „Oni” nie jest jednak opowieścią biograficzną – to raczej smutne spojrzenie na współczesny świat włoskiej polityki (o czym świadczy choćby sam tytuł), czy nawet szerzej – na obecną sytuację społeczną w tym kraju.

Konrad Wągrowski

Oddech starego człowieka
[Paolo Sorrentino „Oni” - recenzja]

Paolo Sorrentino, po „Boskim”, biograficznej opowieści o Giulio Andreottim ponownie kręci film o włoskim polityku. Tym razem na cel bierze tego najważniejszego, najgłośniejszego – samego Silvio Berlusconiego. „Oni” nie jest jednak opowieścią biograficzną – to raczej smutne spojrzenie na współczesny świat włoskiej polityki (o czym świadczy choćby sam tytuł), czy nawet szerzej – na obecną sytuację społeczną w tym kraju.

Paolo Sorrentino
‹Oni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOni
Tytuł oryginalnyLoro
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery28 grudnia 2018
ReżyseriaPaolo Sorrentino
ZdjęciaLuca Bigazzi
Scenariusz
ObsadaToni Servillo, Elena Sofia Ricci, Riccardo Scamarcio, Kasia Smutniak, Euridice Axen, Fabrizio Bentivoglio, Roberto De Francesco, Dario Cantarelli
MuzykaLele Marchitelli
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiFrancja, Włochy
Czas trwania151 min
WWW
Gatunekbiograficzny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Berlusconi (ani razu nie wymieniony z nazwiska, nazywany po prostu Silviem, ale wiadomo oczywiście o kogo chodzi) akurat odpoczywa od rządzenia - to jeden z tych okresów, w których został odsunięty od władzy. Oczywiście planuje powrót w chwale (który to już raz), oczywiście też nikt nie wierzy w to, że to już emerytura i każdy, kto chce zrobić karierę, pragnie się jakoś pod Silvio podczepić. Taką osobą jest młody Sergio Morra, działający sprawnie na gruncie lokalnym, ale pragnący czegoś więcej. Stolicy. Europy. Większej władzy, większych przywilejów. To z jego punktu widzenia z początku patrzymy na głównego bohatera filmu (Berlusconi nie pojawia się przez pierwsze kilkadziesiąt minut), to jego podchody są początkowym tematem filmu. Jak pragnie na siebie zwrócić uwagę Sergio? Organizuje ekipę kilkudziesięciu pięknych młodych kobiet i rozpoczyna cykl szalonych imprez w okolicach willi byłego (i przyszłego) premiera. Przynęta chwyta, ale ostateczny efekt nie będzie taki, jakiego by oczekiwał Morra...
Film Sorrentino można czytać na kilku poziomach. Najbardziej oczywista to ukazanie wizerunku i motywacji samego Berlusconiego. Z jednej strony mamy do czynienia z postacią nie pozbawioną pewnego specyficznego uroku (czemu sprzyja powierzenie roli Tony′emu Servillo), mimo nie tajenia kryminalnych powiązań bohatera. Ale Sorrentino próbuje mit Berlusconiego obalać - z jednej strony ukazując go po prostu jako zdolnego sprzedawcę, pozbawionego głębszych motywacji czy idei, z drugiej strony podkreślając żałosność bohatera po siedemdziesiątce, rozpaczliwie próbującego ukrywać swój wiek i starającego się kontynuować miłosne podboje, nie mając jednak już takiego wzięcia jak dawniej - co najlepiej zostaje ukazane w scenie, w której młoda dziewczyna mówi, że jest on na swój sposób szarmancki, ale w życiu nie pójdzie do z nim do łóżka, bo jego oddech przypomina jej oddech jej dziadka, jest oddechem starego człowieka...
Co więc powoduje, że ten żałosny człowiek wciąż potrafi przekonywać do siebie wyborców? Sorrentino zrzuca to na specyfikę całej włoskiej sceny politycznej, przesiąkniętej korupcją, nepotyzmem, szemranymi kontaktami i biznesami, co obywatele postrzegają już jako coś zupełnie normalnego. Osobną rolę grają w tym ogłupiające media, ale najważniejszy jest po prostu brak innego wyboru. Włoska polityka oprta jest na trzech podstawach - pragnieniu władzy, pragnieniu pieniędzy i seksu (sceny orgiastycznych imprez obejmuję niemałe fragmenty filmu - i jest w tym nieco reżyserskiej perwersji)), nie ma tu miejsca na idee, czy wizje. W takich warunkach to właśnie najsprawniejsi sprzedawcy triumfują.
Film do polskich kin wszedł w nieco skróconej, prawie trzygodzinnej wersji (oryginalnie miał być podzielony na dwa dwugodzinne obrazy), co skutkuje pewną skrótowością niektórych wątków. Mimo tego pozostaje ciekawym obrazem współczesnej postpolityki, w której i nieco skojarzeń z naszą rodziną sceną polityczną możemy spokojnie znaleźć.
koniec
2 lutego 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Pażdziernik 2015 (1)
— Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Dandys-wędrowiec
— Elżbieta Obroślak

Konkurs na recenzję filmową: Piękne kino
— Bartosz Marzec

Brzemię
— Joanna Pienio

Bogowie epoki ołowiu
— Tomasz Rachwald

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.