Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Christoffer Boe
‹Kartoteka 64›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKartoteka 64
Tytuł oryginalnyJournal 64
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery25 stycznia 2019
ReżyseriaChristoffer Boe
ZdjęciaJacob Møller
Scenariusz
ObsadaFares Fares, Nikolaj Lie Kaas, Nicolas Bro, Elliott Crosset Hove, Anders Hove, Søren Pilmark, Jesper Groth, Birthe Neumann
MuzykaAnthony Lledo, Mikkel Maltha
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiDania, Niemcy
CyklDepartament Q
Czas trwania119 min
WWW
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Bóg umarł, państwo zawiodło
[Christoffer Boe „Kartoteka 64” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jak przystało na skandynawski kryminał, w „Kartotece 64” tło społeczne jest ciekawsze od samej zagadki kryminalnej.

Konrad Wągrowski

Bóg umarł, państwo zawiodło
[Christoffer Boe „Kartoteka 64” - recenzja]

Jak przystało na skandynawski kryminał, w „Kartotece 64” tło społeczne jest ciekawsze od samej zagadki kryminalnej.

Christoffer Boe
‹Kartoteka 64›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKartoteka 64
Tytuł oryginalnyJournal 64
Dystrybutor Kino Świat
Data premiery25 stycznia 2019
ReżyseriaChristoffer Boe
ZdjęciaJacob Møller
Scenariusz
ObsadaFares Fares, Nikolaj Lie Kaas, Nicolas Bro, Elliott Crosset Hove, Anders Hove, Søren Pilmark, Jesper Groth, Birthe Neumann
MuzykaAnthony Lledo, Mikkel Maltha
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiDania, Niemcy
CyklDepartament Q
Czas trwania119 min
WWW
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Kartoteka 64” to już czwarta ekranizacja powieści duńskiego cyklu Jussiego Adlera-Olsena o policyjnym Departamencie Q, ale dopiero pierwsza, która – zapewne dzięki utrzymującej się wciąż popularności skandynawskiego kryminału – trafiła na ekrany naszych kin (wcześniejsze mogliśmy oglądać na płytach DVD i w serwisach VOD). Mamy nadzieję, że nie będzie to przypadek jednostkowy i solidne kryminały z innych zakątków świata niż Stany Zjednoczone staną się stałą pozycją naszego kinowego repertuaru.
Na szczęście możemy spokojnie oglądać „Kartotekę 64” bez znajomości poprzednich części (gubimy nieco dynamiki relacji między bohaterami, ale to łatwo nadrobić w trakcie seansu), film bowiem koncentruje się na osobnej sprawie kryminalnej i osobnym temacie. Za ścianą pewnego mieszkania w Kopenhadze odkryte zostają trzy zmumifikowane ciała – dwóch kobiet i mężczyzny, usadzonych jakby brały udział w popołudniowej herbatce. Sprawą zajmuje się tytułowy Departament Q, jednostka dedykowana do niewyjaśnionych zagadek kryminalnych z przeszłości. Już wkrótce okazuje się, że ofiary zostały otrute zielem, które w mniejszych dawkach może służyć jako środek odurzający, a elementem łączącym wszystkie ofiary jest tak zwany „dom dla upadłych dziewcząt” prowadzony w latach 60. na jednej z duńskich wysepek. Policjanci Departamentu Q – oschły Carl Mørck i jego asystent, pochodzący z emigranckiej rodziny Assad wkrótce zaczynają nie tylko odkrywać fakty sprzed lat, ale też trafiają na trop całkowicie współczesnego spisku.
Od strony samej zagadki kryminalnej „Kartoteka 64” nie jest specjalnie skomplikowanym filmem. Obszerne retrospekcje z lat 60. Łatwo naprowadzają widza na odpowiedź „kto zabił” i raczej mało kto zostanie zaskoczony ujawnioną w końcówce prawdą. Od strony samego tempa akcji i prowadzenia intrygi mamy do czynienia z całkiem profesjonalną robotą, według anglosaskich wzorców, z narastającym napięciem i dramatyczną kulminacją, ale nie ma tu też nic jakoś mocno wybijającego się ponad solidne rzemiosło. Najciekawsze w „Kartotece 64”, jak to często zdarza się w skandynawskich kryminałach, które pragną dostarczać czegoś więcej niż zwykłej rozrywki, jest tło społeczne i polityczne. Film nawiązuje do autentycznych programów rządowych (cytując dosłownie prominentnych polityków i ideologów), które, dla rzekomego dobra społeczeństwa i państwa dobrobytu, propagowały rozwiązania eliminujące pulę genową obywateli postrzeganych jako gorszych, mniej produktywnych, potencjalnie kłopotliwych. Narzędziem wykorzystywanym w tym celu była przymusowa sterylizacja, wbrew woli, a nierzadko bez wiedzy osób jej poddanych (jednocześnie przy twierdzeniu, że jest to rozwiązanie humanitarne).
Film sugeruje, że takie rozwiązania mogą wydać się atrakcyjne i w dzisiejszych czasach, w szczególności w obliczu rosnącej skali emigracji. Pod względem więc przesłania „Kartoteka 64” jawi się ideologicznie położona między lewicowym i prawicowym spojrzeniem na świat – z jednej strony w dobrym świetle przedstawia imigrantów, podkreślając ich pozytywną rolę w społeczności, z drugiej krytykuje skandynawskie państwo dobrobytu, ostrzegając przed zbyt opresyjnym charakterem podejmowanych działań rzekomo dla dobra ogółu. Ale przede wszystkim film rysuje niewesołe spojrzenie na współczesny świat, w którym nie można mieć zaufania do instytucji religijnych czy instytucji państwowych. „Bóg umarł, państwo zawiodło” mówi Carl Mørck, podsumowując życiowe losy jednej z bohaterek.
koniec
7 lutego 2019

Komentarze

15 II 2019   18:45:39

Poprzednia część też była w kinach!

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Krótko o filmach: Opiekuńczość po skandynawsku
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Opiekuńczość po skandynawsku
— Sebastian Chosiński

Duńska wojna podatkowa
— Sebastian Chosiński

27 WFF: Dzień trzeci
— Jarosław Loretz, Patrycja Rojek, Zuzanna Witulska

Powieść jak na dłoni
— Arkadiusz Kaczanowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.