Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Adam McKay
‹Vice›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułVice
Dystrybutor Forum Film
Data premiery11 stycznia 2019
ReżyseriaAdam McKay
ZdjęciaGreig Fraser
Scenariusz
ObsadaChristian Bale, Amy Adams, Steve Carell, Sam Rockwell, Jesse Plemons, Eddie Marsan, Alison Pill, Shea Whigham
MuzykaNicholas Britell
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania132 min
Gatunekbiograficzny, dramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Demiurg
[Adam McKay „Vice” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Vice” Adama McKaya wyszedł ostatecznie z tegorocznej ceremonii Oscarowej z jedną statuetką – za charakteryzację. Najzupełniej zasłużoną, ale pewnie ambicje twórców były większe. W końcu to kino polityczne, które chciało przez pryzmat pewnej jednostki spojrzeć kompleksowo na nasze czasy.

Konrad Wągrowski

Demiurg
[Adam McKay „Vice” - recenzja]

„Vice” Adama McKaya wyszedł ostatecznie z tegorocznej ceremonii Oscarowej z jedną statuetką – za charakteryzację. Najzupełniej zasłużoną, ale pewnie ambicje twórców były większe. W końcu to kino polityczne, które chciało przez pryzmat pewnej jednostki spojrzeć kompleksowo na nasze czasy.

Adam McKay
‹Vice›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułVice
Dystrybutor Forum Film
Data premiery11 stycznia 2019
ReżyseriaAdam McKay
ZdjęciaGreig Fraser
Scenariusz
ObsadaChristian Bale, Amy Adams, Steve Carell, Sam Rockwell, Jesse Plemons, Eddie Marsan, Alison Pill, Shea Whigham
MuzykaNicholas Britell
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania132 min
Gatunekbiograficzny, dramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Adam McKay (reżyser i twórca scenariusza) bohaterem swego filmu czyni Dicka Cheneya, najbardziej znanego jako wiceprezydenta za czasów rządów George’a W. Busha, ale też polityka z wieloletnim stażem, który swą karierę zaczynał pod koniec lat 60., był potem szefem personelu Białego Domu za prezydentury Geralda Forda, kongresmenem, sekretarzem obrony za prezydentury George’a W.S. Busha i wreszcie wiceprezydentem. Karierę polityczną Cheneya McKay przedstawia jako sposób na wyrwanie się z alkoholizmu. Młody chłopak, bez pomysłu na życie, zapijający smutki i wałęsający się bez celu, zostaje zmotywowany przez swą energiczną dziewczynę (kapitalna jak zwykle Amy Adams). Udaje mu się znaleźć zaczepienie przy biurach prominentnych polityków Partii Republikańskiej i od tej chwili wie już co w życiu robić. Pnie się bez skrupułów po kolejnych szczeblach kariery politycznej, co prowadzi go ostatecznie do roli wiceprezydenta. Wie dobrze, że jest to funkcja tylko z pozoru istotna, w gruncie rzeczy w amerykańskim systemie głównie reprezentatywna. Zna zapewne żart Marka Twaina, mówiący, że było sobie dwóch braci, z których jeden został marynarzem, a drugi wiceprezydentem i od tej chwili słuch po nich zaginął. Ale Cheney, poznawszy chwiejnego i niedoświadczonego Busha, zaczyna widzieć dla siebie szansę…
Filmowa opowieść o Dicku Cheneyu czyni z niego nie tylko realnego lidera, demiurga, za kulisami pociągającego za sznurki, posługując się prezydentem-figurantem, ale też osobę, która w jakimś stopniu odpowiada za większość zła współczesnego świata – kryzys gospodarczy, zanieczyszczenie środowiska, efekt cieplarniany, destabilizację obszarów Bliskiego Wschodu, kryzys uchodźczy… Przesada? Zapewne tak, choć z naszą wiedzą o kulisach światowej polityki trudno będzie zakwestionować nieprawdziwość przedstawionych faktów. Ale pytanie, czy osoba pozbawiona tak naprawdę własnych poglądów, wzór politycznego karierowicza, byłaby w stanie być aż tak wpływowa, pozostaje. McKay nie odmawia swemu bohaterowi ludzkich cech, przyznaje na przykład, że Cheney decyduje się nie poświęcać swojej córki na ołtarzu swej kariery politycznej. Gdy ta przyznaje, że jest lesbijką, Cheney, wiedząc jak taka informacja mogłaby być odebrana przez jego ultrakonserwatywnych wyborców, na pewien czasy wycofuje się z polityki na rzecz biznesu. Ale poza tym gestem serca mamy tu do czynienia ze skrajnie cynicznym bohaterem, dla którego największą wartością jest kariera i w gruncie rzeczy swe poglądy dostosowuje do potrzeby chwili. W innej konfiguracji, gdyby nie zafascynował się stylem bycia Donalda Rumsfelda, mógłby spokojnie robić karierę jako demokrata. Ale i te fascynacje nie są wieczne – gdy przyjdzie potrzeba Cheney jest w stanie bez wyrzutów sumienia porzucić dawnego mentora.
Od strony realizacyjnej mamy do czynienia z połączeniem dramatu politycznego ze swego rodzaju czarną komedią, z łamaniem czwartej ściany nieco w stylu niedawnego „Big Short”. Ten miszmasz daje lekkie poczucie niespójności przyjętej konwencji i trochę ukrywa główne przesłanie filmu, choć przynajmniej z pewnością nie ma nudy podczas seansu. Mimo wszystko odnosi się wrażenie, że o ile w „Big Short” koncepcja była spójna, to w „Vice” poważny momentami dramat polityczny nieco niespodziewanie jest przerywany odjechanymi żartami w stylu rozważań, czy dobrym pomysłem jest zakładanie peruczek na penisy i masturbowanie się przed Białym Domem, co ma symbolizować talent Cheneya do przekonywania innych ludzi do naprawdę absurdalnych idei.
Złego słowa nie można za to powiedzieć o aktorstwie – znakomity jest, ukryty pod doskonałą charakteryzacją Christian Bale w głównej roli, świetnie wypada na drugim planie Sam Rockwell w roli prezydenta Busha, Amy Adams daje popis w kreacji współczesnej lady Makbet, bardzo dobry jest też Steve Carell w roli Donalda Rumsfelda, najpierw buńczucznego i bezczelnego, potem zgaszonego i przegranego. Szkoda jedynie, że film nie potrafi dobrze na koniec podsumować tej opowieści. Bo co właściwie oglądaliśmy? Zwykłą biografię, prezentującą nieznane fakty z życia swego bohatera? Opowieść o cynizmie współczesnej polityki? Źródło problemów współczesnego świata? Żaden z tych tematów nie wybrzmiewa dostatecznie mocno w filmowym finale.
koniec
26 lutego 2019

Komentarze

26 II 2019   20:39:40

"Bo co właściwie oglądaliśmy?"
Niech pan nie udaje naiwniaka. To po prostu kolejny film z cyklu "jak źli są Republikanie(prawica, konserwatyści)". W domyśle - głosujcie na Demokratów. A pan tu coś o jakimś "kinie politycznym". Nie ma czegoś takiego. Jest od kilkudziesięciu lat walenie w prawą stronę sceny politycznej bo na to są pieniądze od producentów i sponsorów. Kto chce, niech łyka.

01 III 2019   11:28:46

I wszystkiemu winna cywilizacja śmierci!!!

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Styczeń 2016 (2)
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk

Lisy w krainie wilków
— Grzegorz Fortuna

Ostatni będą pierwszymi
— Piotr Dobry

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.