Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Aleksandr Wieledinski
‹W porcie Cape Town…›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW porcie Cape Town…
Tytuł oryginalnyВ Кейптаунском порту…
ReżyseriaAleksandr Wieledinski
ZdjęciaAndriej Najdionow, Aleksiej Najdionow, Dmitrij Jaszonkow
Scenariusz
ObsadaWładimir Stiekłow, Siergiej Sosnowski, Aleksander Robak, Jurij Kuzniecow, Jewgienij Tkaczuk, Witalij Kiszczenko, Wiktoria Smirnowa, Wiktor Rakow, Witalij Chajew, Anna Ukołowa, Maksim Łagaszkin, Julia Aug, Danił Stiekłow, Filip Jerszow, Arsienij Robak, Anfisa Czornych
MuzykaAleksiej Zubariew
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiRosja, RPA
Czas trwania103 minuty
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Z Sachalinu do Kapsztadu
[Aleksandr Wieledinski „W porcie Cape Town…” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Fabuła nowego filmu Aleksandra Wieledinskiego jest tak zakręcona, że gdyby nie zapewnienie reżysera, iż podobna historia przydarzyła się niegdyś jego ojcu, trudno byłoby w nią uwierzyć. Nie zmienia to jednak faktu, że może nie od razu wszystko, co przydarza się nam bądź naszym rodzicom, należy przenosić na ekran. „W porcie Cape Town…” wypada bowiem słabiej od poprzedniego kinowego dzieła Wieledinskiego – dramatu „Geograf przepił globus”.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Z Sachalinu do Kapsztadu
[Aleksandr Wieledinski „W porcie Cape Town…” - recenzja]

Fabuła nowego filmu Aleksandra Wieledinskiego jest tak zakręcona, że gdyby nie zapewnienie reżysera, iż podobna historia przydarzyła się niegdyś jego ojcu, trudno byłoby w nią uwierzyć. Nie zmienia to jednak faktu, że może nie od razu wszystko, co przydarza się nam bądź naszym rodzicom, należy przenosić na ekran. „W porcie Cape Town…” wypada bowiem słabiej od poprzedniego kinowego dzieła Wieledinskiego – dramatu „Geograf przepił globus”.

Aleksandr Wieledinski
‹W porcie Cape Town…›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW porcie Cape Town…
Tytuł oryginalnyВ Кейптаунском порту…
ReżyseriaAleksandr Wieledinski
ZdjęciaAndriej Najdionow, Aleksiej Najdionow, Dmitrij Jaszonkow
Scenariusz
ObsadaWładimir Stiekłow, Siergiej Sosnowski, Aleksander Robak, Jurij Kuzniecow, Jewgienij Tkaczuk, Witalij Kiszczenko, Wiktoria Smirnowa, Wiktor Rakow, Witalij Chajew, Anna Ukołowa, Maksim Łagaszkin, Julia Aug, Danił Stiekłow, Filip Jerszow, Arsienij Robak, Anfisa Czornych
MuzykaAleksiej Zubariew
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiRosja, RPA
Czas trwania103 minuty
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W spolszczonym tytule filmu postanowiłem zachować oryginalną angielską nazwę tego południowoafrykańskiego portowego miasta, czyli Cape Town, które w Polsce jest przecież Kapsztadem. Z dwóch powodów: po pierwsze – taką nazwą (Кейптаун) posługują się również Rosjanie, a przecież mamy do czynienia z filmem rosyjskim, po drugie – pojawia się ona w przewijającej się przez cały obraz piosence tytułowej. Piosenka ta to klasyk śpiewanej w jidysz muzyki żydowskiej, w oryginale znana jako… „Bei mir bistu shein”. Skomponował ją pochodzący z Ukrainy Szolom Secunda, który w 1908 roku – jako czternastolatek – wyemigrował ze swoją rodziną do Stanów Zjednoczonych. Pieśń powstała znacznie później, na początku lat 30., na potrzeby musicalu „Men ken lebn nor men lost nisht”. Szybko zyskała światową sławę, przekraczając wszystkie granice i docierając nawet do Związku Radzieckiego. W 1943 roku powstała jej pierwsza rosyjskojęzyczna wersja, znana jako „Барон фон дер Пшик”, dopiero później Paweł Gandelman – Żyd rodem z Leningradu – przerobił ją na „В Кейптаунском порту…”.
W 2018 roku postanowił wykorzystać ją w swoim najnowszym filmie Aleksandr Wieledinski („Geograf przepił globus”), który jej zaśpiewanie powierzył dwóm popularnym w Rosji rockmanom – Aleksandrowi Skliarowi i Garikowi Sukaczowowi. On także (w znaczeniu: Wieledinski) napisał scenariusz filmu, w którym wykorzystał autentyczną historię, jaka ponoć przydarzyła się jego ojcu w 1945 roku. Dzieło, które kosztowało 120 milionów rubli, miało swoją premierę podczas ubiegłorocznego festiwalu „Okno na Europę” w Wyborgu (gdzie dostało nawet nagrodę specjalną jury), ale – co trudno zrozumiałe – na skierowanie do szerokiej dystrybucji musiało czekać jeszcze ponad rok. W kinach rosyjskich film „W porcie Cape Town…” pojawił się bowiem dopiero 29 sierpnia tego roku. Całkiem możliwe, że producenci zwlekali z tym tak długo, obawiając się klapy finansowej. Która jest zresztą wielce prawdopodobna, biorąc pod uwagę mocno zakręconą i nie zawsze wciągającą fabułę obrazu.
Wieledinski uznał bowiem, że niczego nie będzie widzom ani krytykom ułatwiać. Miesza więc płaszczyzny czasowe, wprowadza masę dygresji, które nie zawsze wzbogacają autorską narrację, a czasami wprost można dojść do wniosku, że służą chyba jedynie udziwnieniu całej historii. Punktem wyjścia jest wydarzenie, do jakiego dochodzi w 1945 roku na wyspie Sachalin. Już od czasów carskich było to miejsce zsyłek zarówno przestępców pospolitych, jak i politycznych. Nie bez powodu pracujący tam jako lekarz Anton Czechow nazwał je w swoich wspomnieniach „piekłem”. W czasach stalinowskich powstały tam nowe łagry, do których z roku na rok trafiało coraz więcej więźniów. Przypadek sprawia, że pewnego dnia stają naprzeciw siebie młody marynarz – skazaniec i dwóch krasnoarmiejców z wojskowego patrolu. Ich spotkanie kończy się strzelaniną i rozlewem krwi. Każdy z nich jest przekonany, że dwaj pozostali zginęli. Ale, jak się okazuje, wszyscy cudownym zrządzeniem losu przeżyli.
Młody czerwonoarmista Piotr Wierieszczagin zostaje po latach wziętym leningradzkim, a potem petersburskim dramaturgiem i prozaikiem; okrutny i sadystyczny dowódca patrolu wyrasta natomiast, zgodnie ze swoim charakterem, na ojca chrzestnego mafii; z kolei marynarz Igor Afanasjew po odbyciu kary ima się różnych zajęć, przez jakiś czas jest nawet specjalistą od ochrony przeciwpożarowej w teatrze, który wystawia sztuki Wierieszczagina. Ciąg dalszy tej historii ma miejsce w 1996 roku. Igor, ciężko chory na serce, mieszka w Sewastopolu; Piotr ponownie zyskuje rozgłos dzięki dokumentalnej powieści o zorganizowanej przestępczości. I chociaż odżegnuje się od tego, jak tylko potrafi, lokalni mafiosi – w tym kierujący ich poczynaniami jego były towarzysz z wojska – są przekonani, że napisał właśnie o nich. I że, co gorsza, w domowym archiwum posiada kolejne obciążające ich materiały. Gotowi są więc zdobyć je za wszelką cenę; nawet jeśli musieliby zabić Piotra. Nie chcąc jednak samym brudzić sobie ręce, szantażem zmuszają do napadu na pisarza przypadkowego mężczyznę.
Wieledinski stara się utrzymać w ryzach i powiązać ze sobą wszystkie wątki, ale wychodzi mu to średnio. Zwłaszcza kiedy akcja przenosi się do Republiki Południowej Afryki, czyli do tytułowego Cape Town (Kapsztadu), gdzie szykuje się spowodowana konfliktem o spadek krwawa jatka pomiędzy białymi i czarnymi potomkami jednego z rosyjskich bohaterów filmu. Dramat zamienia się tu w tragifarsę, która jednak jakoś szczególnie śmieszna (ani nawet śmieszno-gorzka) nie jest. Swoją drogą ciekawe, czy i ten motyw jest prawdziwy, czy też zrodził się już tylko w głowie reżysera, które zamarzyła się wyprawa na drugi koniec świata – do RPA. Do pracy nad swoim filmem Wieledinski zatrudnił aż trzech operatorów, którzy odpowiadali za realizację oddzielnych wątków (historycznego, współczesnego i południowoafrykańskiego). A byli to: Aleksiej Najdionow (mający na koncie sporo produkcji telewizyjnych i kinowych), Andriej Najdionow („Córka”, „Siedem par nieczystych”) oraz Dmitrij Jaszonkow („Nirwana”, „22 minuty”).
Za ścieżkę dźwiękową odpowiadał natomiast, nie licząc piosenki tytułowej i kilka innych pożyczonych kompozycji, znany z petersburskiej formacji Akwarium gitarzysta i wiolonczelista Aleksiej P. Zubariew, z którym Wieledinski współpracował już przy „Geografie…”. Główne role reżyser powierzył natomiast aktorskim weteranom: Władimirowi Stiekłowowi („Jelcyn. Trzy dni sierpnia”, „Gagarin. Pierwszy w kosmosie”), który zagrał Wierieszczagina, Siergiejowi Sosnowskiemu („Na dnie”, „Fabryka”), który wcielił się w Afanasjewa, oraz Aleksandrowi Robakowi („Przewodnik”, „Tajemnica smoczej pieczęci”), który z kolei podarował swą twarz Ojcu Chrzestnemu. Poza tym na ekranie zobaczyć możemy jeszcze między innymi wiekowego Jurija Kuzniecowa („Wyspa”, „Bez pożegnania”) oraz – to już z młodszego pokolenia – Jewgienija Tkaczuka („Brudnopis”, „Dwa bilety do domu”) i Anfisa Czornych („Geograf przepił globus”).
koniec
20 października 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Konsultant: Odc. 5. Nie wszystko złoto, co się świeci
Marcin Mroziuk

5 VI 2023

Na podstawie dotychczasowych wydarzeń mogliśmy podejrzewać, że zadzieranie z Regusem Patoffem z pewnością nie jest bezpieczne. W jeszcze bardziej niepojącym świetle stawia tego tajemniczego konsultanta historia, którą opowiada Craigowi Frank Florez.

więcej »

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Na tropie niebezpiecznego szaleńca
— Sebastian Chosiński

Po nitce do (terrorystycznego) kłębka
— Sebastian Chosiński

Noc, która zmienia wszystko
— Sebastian Chosiński

Opowiem ci swoją historię…
— Sebastian Chosiński

Ryby w mętnej wodzie
— Sebastian Chosiński

Pewnego dnia na początku zimy…
— Sebastian Chosiński

Zemsta po latach
— Sebastian Chosiński

Szarość naszych nocy, szarość naszych dni
— Sebastian Chosiński

Zamiast u boku narzeczonej…
— Sebastian Chosiński

Jeden przeciwko bandzie
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Październik 2014 (1)
— Kamil Witek, Konrad Wągrowski, Jarosław Loretz, Piotr Dobry

Co nam w kinie gra: Geograf przepił globus
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.