Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Fernando Meirelles
‹Wierny ogrodnik›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWierny ogrodnik
Tytuł oryginalnyThe Constant Gardener
Dystrybutor Monolith
Data premiery21 października 2005
ReżyseriaFernando Meirelles
ZdjęciaCésar Charlone
Scenariusz
ObsadaRalph Fiennes, Rachel Weisz, Danny Huston, Hubert Koundé, Bill Nighy, Archie Panjabi, Pete Postlethwaite, Richard McCabe
MuzykaAlberto Iglesias
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiWielka Brytania
Czas trwania129 min
WWW
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Mungu analia juu ya Afrika na tangazo linalia juu ya Afrika na kitu kingine
[Fernando Meirelles „Wierny ogrodnik” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ambitny thriller tym różni się od przeciętnego dreszczowca, że oprócz trzymania widza w napięciu, czyli zapewnienia mu godziwej rozrywki, ma również za zadanie przynajmniej dotknąć jakiegoś ważnego tematu. To pierwsze pozwoli na sukces kasowy, to drugie – na uznanie krytyków. „Wiernemu ogrodnikowi” Fernando Meirellesa udało się to osiągnąć.

Konrad Wągrowski

Mungu analia juu ya Afrika na tangazo linalia juu ya Afrika na kitu kingine
[Fernando Meirelles „Wierny ogrodnik” - recenzja]

Ambitny thriller tym różni się od przeciętnego dreszczowca, że oprócz trzymania widza w napięciu, czyli zapewnienia mu godziwej rozrywki, ma również za zadanie przynajmniej dotknąć jakiegoś ważnego tematu. To pierwsze pozwoli na sukces kasowy, to drugie – na uznanie krytyków. „Wiernemu ogrodnikowi” Fernando Meirellesa udało się to osiągnąć.

Fernando Meirelles
‹Wierny ogrodnik›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWierny ogrodnik
Tytuł oryginalnyThe Constant Gardener
Dystrybutor Monolith
Data premiery21 października 2005
ReżyseriaFernando Meirelles
ZdjęciaCésar Charlone
Scenariusz
ObsadaRalph Fiennes, Rachel Weisz, Danny Huston, Hubert Koundé, Bill Nighy, Archie Panjabi, Pete Postlethwaite, Richard McCabe
MuzykaAlberto Iglesias
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiWielka Brytania
Czas trwania129 min
WWW
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Uznanie krytyków miało zapewnić wzięcie na warsztat powieści Johna le Carré, literackiego mistrza ambitnych thrillerów – zwykle ponurych opowieści szpiegowskich, ale czasem poruszających inne, niezwiązane z walką wywiadów, zagadnienia. „Wierny ogrodnik” to świetny materiał na ambitny film, mówi bowiem o ważnym współczesnym temacie – traktowaniu biednej, współczesnej czarnej Afryki jako poligonu doświadczalnego dla różnych firm, mogących bezkarnie i niedrogo testować tam swe produkty. W tym konkretnym przypadku chodzi o koncerny farmaceutyczne i ich nowe leki. Nad wyniszczoną przez liczne wojny, zamachy stanu, susze, głód Afryką nie lituje się już nikt, ludzie tam mieszkający nikogo z ważnych nie obchodzą. Takie są fakty, które ostatnio zaczęli pokazywać filmowcy – w dziełach mniej („Łzy słońca”) i bardziej ambitnych („Tłumaczka”, „Hotel Ruanda”).
Fernardo Meirelles, opromieniony sławą świetnie odebranego na całym świecie „Miasta Boga”, otrzymał posadę reżysera tej ekranizacji. To kolejny strzał w dziesiątkę – forma filmu jest bowiem jego wielkim atutem. Meirelles, tak jak potrafił w oryginalny sposób sfilmować (z pomocą swego operatora Cesara Charlone, rzecz jasna) slumsy Rio de Janeiro, tak umiał pokazać Afrykę odmiennie od przyjętych wyobrażeń ze zdjęć z „National Geographic”. Jego Afryka z całą swoją nerwowością, ruchem, chaosem, biedą, odczuwalnym wręcz gorącem, sprawia wrażenie bardzo prawdziwej – łatwo można uwierzyć w tę wizję. Udała mu się tu też sztuka nie lada – z pozoru wykorzystując typowe, tradycyjne środki do pokazywania tragedii – ludzkie dramaty, krzywdzone dzieci – w żadnej chwili nie otarł się o banał. Krzywdzone dzieci pozostają krzywdzonymi dziećmi, nie obrazkami z czytanki szkolnej.
Konstrukcja filmu to kolejny punkt do zachwytów dla krytyków. Film zaczyna się w połowie opowiadanej historii – dowiadujemy się o śmierci żony brytyjskiego dyplomaty. Następnie oglądamy obszerną retrospekcję obrazującą losy tej pary (znając już zakończenie tej historii), po czym wreszcie następuje właściwa fabuła – rozwiązanie zagadki kryminalnej. Podczas tak ujętej treści kilkukrotnie zmieniają się nasze sądy o przedstawianych postaciach – dzięki temu fabuła cały czas utrzymuje zainteresowanie widza, a postacie są dynamiczne i intrygujące. Ani na chwilę nie gubi się tematu i równocześnie nie traci z oczu bohaterów.
Spróbujcie wymyślić śmieszny podpis do TAKIEGO zdjęcia...
Spróbujcie wymyślić śmieszny podpis do TAKIEGO zdjęcia...
Bohaterów owych odtwarzają Ralph Fiennes i Rachel Weisz. Fiennes jest chyba jednym z najbardziej niedocenianych współczesnych aktorów – tu daje prawdziwy popis swej gry. Nieśmiały biurokrata, kochający, niezdarny mąż, wreszcie człowiek przeżywający przemianę, budzący się do działania – w każdej z tych ról jest przejmujący i wiarygodny. Przed tym, jak Rachel Weisz umiała ukazać niejednoznaczną postać i manipulować uczuciami widza, chylę z pokorą czoło.
Wiemy więc, co otrzymali krytycy, i dlaczego film jest typowany do walki o najważniejsze nagrody filmowe roku. Ale co dla widzów? Oczywiście – kryminalna intryga, śledztwo stopniowo odsłaniające kulisy zbrodni. Oczywiście – zaskakujące zwroty akcji. Oczywiście – ostatni sprawiedliwy i dramat osaczenia. Ale naprawdę ważne jest coś zupełnie innego. „Wierny ogrodnik” bowiem, przy całym swym społeczno-politycznym zaangażowaniu, przy całej istotności tematu i doskonałości formy, jest po prostu jedną z najpiękniejszych filmowych historii miłosnych, jakie miałem okazję oglądać w ostatnich latach. Opowieści, w której siła tego uczucia jest długo przed widzem skrywana, w której przez większość filmu owa miłość wydaje się mało istotna, w której wydaje się czaić oszustwo i zdrada, która zwodzi widza przez większość czasu. I może właśnie dlatego, gdy poznajemy całą prawdę, gdy oglądamy jedną z najpiękniejszych, najbardziej wzruszających scen filmowych tego roku, gdy Ralph Fiennes przybywa do pustego domu i wspomina chwile spędzone tam z żoną, może właśnie dlatego wzruszenie wówczas chwyta nas za gardło bardzo, bardzo mocno.
koniec
20 grudnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Zderzenie wizji i osobowości
— Marcin Mroziuk

Jasność widzę, jasność!
— Piotr Czerkawski

Nowości: Grudzień 2003
— Piotr Dobry

Miasto Zabijanych Dzieci
— Piotr Dobry

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.