Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Janusz Majewski
‹Czarny Mercedes›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Mercedes
ReżyseriaJanusz Majewski
ZdjęciaArkadiusz Tomiak
Scenariusz
ObsadaMaria Debska, Aleksandar Milicevic, Artur Zmijewski, Andrzej Zieliński, Lukasz Sikora, Sonia Bohosiewicz, Andrzej Mastalerz, Izabela Dabrowska
MuzykaPawel Lucewicz
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania110 min
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Król i hrabiowie
[Janusz Majewski „Czarny Mercedes” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Mimo mody na kryminalne powieści retro, pewien okres z przeszłości nie został jeszcze odpowiednio spenetrowany przez pisarzy. Wciąż brakuje interesujących książek detektywistycznych, których akcja rozgrywałaby się w czasie nazistowskiej okupacji Polski. do takiego samego wniosku doszedł chyba Janusz Majewski, który najpierw napisał „Czarnego mercedesa”, a potem przeniósł go na ekran. Z marnym skutkiem.

Sebastian Chosiński

Król i hrabiowie
[Janusz Majewski „Czarny Mercedes” - recenzja]

Mimo mody na kryminalne powieści retro, pewien okres z przeszłości nie został jeszcze odpowiednio spenetrowany przez pisarzy. Wciąż brakuje interesujących książek detektywistycznych, których akcja rozgrywałaby się w czasie nazistowskiej okupacji Polski. do takiego samego wniosku doszedł chyba Janusz Majewski, który najpierw napisał „Czarnego mercedesa”, a potem przeniósł go na ekran. Z marnym skutkiem.

Janusz Majewski
‹Czarny Mercedes›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzarny Mercedes
ReżyseriaJanusz Majewski
ZdjęciaArkadiusz Tomiak
Scenariusz
ObsadaMaria Debska, Aleksandar Milicevic, Artur Zmijewski, Andrzej Zieliński, Lukasz Sikora, Sonia Bohosiewicz, Andrzej Mastalerz, Izabela Dabrowska
MuzykaPawel Lucewicz
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania110 min
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Na początek małe wyjaśnienie. Najnowsze dzieło Janusza Majewskiego nie jest ekranizacją klasycznej powieści milicyjnej Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego (z końca lat 50. ubiegłego wieku), ale jego własnej prozy. Majewski natomiast to jeden z ostatnich żyjących wielkich mistrzów polskiego kina, autor tak znakomitych dzieł, jak „Sublokator” (1966), „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię” (1969), „Zazdrość i medycyna” (1973), „Zaklęte rewiry” (1975), „Sprawa Gorgonowej” (1977) czy „C.K. dezerterzy” (1985). Słowem: postać wielka! Tym bardziej boli fakt, że schodzi ze sceny w tak złym stylu. Choć pomysł miał doskonały. Cóż z tego jednak, skoro nie wykorzystał nawet połowy jego potencjału.
Akcja filmu rozgrywa się w okupowanej Warszawie. Do gabinetu mecenasa Karola Holzera (Artur Żmijewski, który nie zdążył zejść z planu „Ojca Mateusza”) zgłasza się jego przedwojenna studentka Aneta Landau (Maria Dębska) i prosi o pomoc. Dużo żąda, jest bowiem Żydówką, ale Holzer – związany z Armią Krajową – postanawia zaryzykować. Umieszcza ją w swoim domu, przedstawiając służącej Celinie (Natalia Rybicka) jako przybyłą z Pomorza żonę Krystynę. Wcielenie się w panią Holzer to, zdawałoby się, doskonały kamuflaż, tym bardziej że mecenas przyjaźni się z często bywającym w jego domu oficerem SS, hrabią Maximilianem von Fleckensteinem (Aleksandar Milićević). Pewnego dnia po powrocie do domu Karol zastaje „małżonkę” nieżywą, z wbitym w plecy nożem.
Śledztwo przejmuje Rafał Król (Andrzej Zieliński), przedwojenny specjalista od zabójstw, nadkomisarz działającej niezależnie od tak zwanej „policji granatowej” Polskiej Policji Kryminalnej. Od pewnego momentu dochodzeniem zaczyna jednak interesować się także radca kryminalny Ernst Kluge z Kripo (Bogusław Linda). I właśnie to, co najbardziej intrygujące w całej tej historii, pojawia się na styku relacji polsko-niemieckich – vide Holzer i von Fleckenstein oraz Król i Kluge. Niestety, wszystko jest jedynie pobieżnie naszkicowane, reżyser każe widzom wierzyć na słowo, że jest tak, jak on mówi, lecz w rzeczywistości nie robi nic, by ich w tym utwierdzić. Przy większych staraniach hrabia-esesman mógłby stać się postacią na miarę Clausa von Stauffenberga, a Kluge – drugim Eberhardem Mockiem.
Tak się jednak nie dzieje. Trudno nawet powiedzieć, by Król prowadził jakieś normalne śledztwo – głównie przesłuchuje ludzi, których doprowadzają mu do biura (majstersztykiem są natomiast rozmowy z hrabią-erotomanem granym z dużym dystansem przez Andrzeja Seweryna). Dochodzenie w żaden sposób nie napędza też fabuły, o co zresztą i tak byłoby trudno, ponieważ jest ona wyjątkowo poszatkowana. Ostateczny efekt tych zabiegów jest taki, że „Czarny mercedes” zostaje całkowicie wyprany z emocji i napięcia. Dość powiedzieć, że najwięcej dreszczyku przynosi mniej więcej półminutowe preludium rozgrywające się na peronie dworca kolejowego. Potem jest już coraz nudniej.
koniec
16 marca 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Kujawski swing
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.