Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Maciej Pieprzyca
‹Ikar. Legenda Mietka Kosza›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIkar. Legenda Mietka Kosza
Dystrybutor Next Film
Data premiery14 lutego 2020
ReżyseriaMaciej Pieprzyca
ZdjęciaWitold Płóciennik
Scenariusz
ObsadaDawid Ogrodnik, Jowita Budnik, Wiktoria Gorodeckaja, Maja Komorowska, Justyna Wasilewska, Piotr Adamczyk, Mikołaj Chroboczek, Michał Filipiak
MuzykaLeszek Możdżer
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania122 min
Gatunekbiograficzny
EAN5903111494698
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

W otchłani jazzu
[Maciej Pieprzyca „Ikar. Legenda Mietka Kosza” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Można by go określić „zmarnowanym talentem”, gdyby nie zdążył dwa lata przed śmiercią wydać fenomenalnej płyty „Reminiscence”, dzięki której zapisał się na trwałe w historii polskiego jazzu. Ile jednak jeszcze mógłby nagrać takich płyt, gdyby żył dłużej! W „Ikarze” Maciej Pieprzyca oddaje hołd jednemu z największych polskich pianistów jazzowych – Mieczysławowi Koszowi.

Sebastian Chosiński

W otchłani jazzu
[Maciej Pieprzyca „Ikar. Legenda Mietka Kosza” - recenzja]

Można by go określić „zmarnowanym talentem”, gdyby nie zdążył dwa lata przed śmiercią wydać fenomenalnej płyty „Reminiscence”, dzięki której zapisał się na trwałe w historii polskiego jazzu. Ile jednak jeszcze mógłby nagrać takich płyt, gdyby żył dłużej! W „Ikarze” Maciej Pieprzyca oddaje hołd jednemu z największych polskich pianistów jazzowych – Mieczysławowi Koszowi.

Maciej Pieprzyca
‹Ikar. Legenda Mietka Kosza›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIkar. Legenda Mietka Kosza
Dystrybutor Next Film
Data premiery14 lutego 2020
ReżyseriaMaciej Pieprzyca
ZdjęciaWitold Płóciennik
Scenariusz
ObsadaDawid Ogrodnik, Jowita Budnik, Wiktoria Gorodeckaja, Maja Komorowska, Justyna Wasilewska, Piotr Adamczyk, Mikołaj Chroboczek, Michał Filipiak
MuzykaLeszek Możdżer
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiPolska
Czas trwania122 min
Gatunekbiograficzny
EAN5903111494698
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Choć polski jazz w latach 60. i 70. ubiegłego wieku obrodził gwiazdami światowego formatu, rodzime kino nieszczególnie się nimi interesowało. Nie nakręcono dotąd fabularnych biografii Krzysztofa Komedy, Zbigniewa Seiferta czy Tomasza Stańki, chociaż życie każdego z nich – zarówno to osobiste, jak i artystyczne – jest praktycznie gotowym materiałem na porywający scenariusz. Tym większa chwała należy się scenarzyście i reżyserowi Maciejowi Pieprzycy, że postanowił wyciągnąć z mroków zapomnienia jedną z najbardziej fascynujących postaci tamtego okresu – pianistę Mieczysława Kosza. Za życia wydał on tylko jedną solową płytę („Reminiscence”, 1971), ale to wystarczyło, aby przeszedł do historii i po dziś dzień stawiany był w jednym rzędzie z Komedą, Adamem Makowiczem czy Leszkiem Możdżerem.
Koszowi ten film zwyczajnie się należał! Nie dlatego, że zdecydowanie wybijał się ponad wszystkich wcześniej wymienionych – każdy z nich był bądź wciąż jest mistrzem światowego formatu w swoim fachu – ale z tego powodu, że jemu było w życiu znacznie trudniej osiągnąć to, do czego doszedł. Urodził się w chłopskiej rodzinie na Lubelszczyźnie pod koniec drugiej wojny światowej. Od najmłodszych lat cierpiał na postępującą ślepotę, aż wreszcie całkiem stracił wzrok. Brak wzroku natura zrekompensowała mu perfekcyjnym słuchem. By jednak mógł zostać wybitnym muzykiem, wymagało to od niego niewyobrażalnego wręcz samozaparcia. I ciągłej walki – przeciwko rodzinie, opiekunkom (siostrom zakonnym) w Zakładzie dla Ociemniałych Dzieci w Laskach, wreszcie nauczycielce w szkole muzycznej (w którą wciela się Maja Komorowska), widzącej w Mietku znakomity materiał na pianistę klasycznego.
I pewnie taką karierę właśnie by zrobił, być może nawet dostąpił zaszczytu reprezentowania Polski na Konkursie Chopinowskim, gdyby pewnego dnia nie usłyszał muzyki… Billa Evansa, legendarnego amerykańskiego pianisty jazzowego, z którym zresztą – co w filmie pokazano – spotkał się podczas festiwalu w szwajcarskim Montreux. Zanim jednak do tego dochodzi, Kosz musi przejść długą drogę, a Pieprzyca towarzyszy mu w niej niemal od narodzin. To droga znaczona nie tylko wieloma wyrzeczeniami, ale także bolesnymi upadkami czy wręcz upokorzeniami. Traktowany początkowo bardzo pobłażliwie przez środowisko jazzowe, Mietek znajduje orędownika w jednym tylko człowieku – wiceprezesie Polskiej Federacji Jazzowej Marianie Wolskim (należy jednak pamiętać, że poza głównym bohaterem wszystkie nazwiska rzeczywistych osób zostały zmienione), w którego wciela się Grzegorz Mielczarek. To on wyciąga do ociemniałego muzyka pomocną dłoń, on napędza jego karierę i opiekuje się nim.
Film Pieprzycy nie jest jednak wcale opowieścią o artystycznym Kopciuszku. Bo też w życiu Kosza niewiele było chwil szczęśliwych. Z biegiem czasu coraz bardziej samotny muzyk pogrąża się bowiem w depresji i nałogu, odtrąca tych, którzy próbują zawrócić go z drogi donikąd. Ma przy tym pełną świadomość swoich możliwości i tego, że nie jest w stanie ich wykorzystać. Nie w tym kraju. Nie w tym czasie. Nie w tym życiu! Wcielający się w genialnego pianistę Dawid Ogrodnik („Ida”, „Ostatnia rodzina”) po raz kolejny daje popis aktorski. On nie gra Kosza, ale… jest Mieczysławem Koszem – człowiekiem wewnętrznie rozdartym i zagubionym, pogrążającym się w coraz głębszej i coraz mroczniejszej otchłani. Dodatkowym walorem „Ikara” (jakże znaczący i symboliczny jest to tytuł, biorąc pod uwagę zakończenie filmu) jest oczywiście muzyka głównego bohatera, którą na potrzeby dzieła nagrał sam Leszek Możdżer ze swoim zespołem.
koniec
23 maja 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Nie ten człowiek!
— Sebastian Chosiński

Kryminał milicyjny à rebours
— Gabriel Krawczyk

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.