Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Kitty Green
‹Asystentka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAsystentka
Tytuł oryginalnyThe Assistant
Dystrybutor Galapagos
Data premiery7 maja 2020
ReżyseriaKitty Green
ZdjęciaMichael Latham
Scenariusz
ObsadaJulia Garner, Matthew Macfadyen, Makenzie Leigh, Kristine Froseth, Jon Orsini, Noah Robbins, Stéphanye Dussud, Juliana Canfield
MuzykaTamar-kali
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania87 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kolejny dzień w biurze
[Kitty Green „Asystentka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Na fali ruchu #MeToo powstają kolejne obrazy opowiadające o nadużywaniu władzy przez przełożonych. Taki proceder może przybierać różne formy, od gnębienia psychicznego aż po molestowanie seksualne. Reżyserka Kitty Green podchodzi do tematu w kompleksowy sposób, pokazując nie tylko samo zjawisko, ale również czynniki wpływające na to, że piastujący wysokie stanowiska sprawcy mogą pozostawać bezkarni przez lata.

Adam Lewandowski

Kolejny dzień w biurze
[Kitty Green „Asystentka” - recenzja]

Na fali ruchu #MeToo powstają kolejne obrazy opowiadające o nadużywaniu władzy przez przełożonych. Taki proceder może przybierać różne formy, od gnębienia psychicznego aż po molestowanie seksualne. Reżyserka Kitty Green podchodzi do tematu w kompleksowy sposób, pokazując nie tylko samo zjawisko, ale również czynniki wpływające na to, że piastujący wysokie stanowiska sprawcy mogą pozostawać bezkarni przez lata.

Kitty Green
‹Asystentka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAsystentka
Tytuł oryginalnyThe Assistant
Dystrybutor Galapagos
Data premiery7 maja 2020
ReżyseriaKitty Green
ZdjęciaMichael Latham
Scenariusz
ObsadaJulia Garner, Matthew Macfadyen, Makenzie Leigh, Kristine Froseth, Jon Orsini, Noah Robbins, Stéphanye Dussud, Juliana Canfield
MuzykaTamar-kali
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania87 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Asystentkę” można łatwo wpisać w skandal związany z osobą Harveya Weinsteina, co bardzo chętnie czynią recenzenci zza oceanu. Wydaje mi się jednak, że film Kitty Green jest w większym stopniu uniwersalną opowieścią o toksycznym środowisku pracy niż niepisanym oskarżeniem akurat wobec wpływowego producenta trzęsącego jeszcze kilka lat temu branżą filmową. Filmowy szef nie zostaje nazwany, nie oglądamy nawet jego twarzy. Słyszymy jedynie głos dobiegający ze słuchawki lub strzępki informacji dotyczące jego aktualnego miejsca pobytu. Jeśli już jest w swoim biurze, to drzwi oczywiście będą zamknięte. Zazwyczaj w taki sposób portretuje się raczej potwory w kinie grozy, a nie korporacyjnych przełożonych. Przez to, że fizycznie nie widzimy go na ekranie, szef staje się trudnym do wytłumaczenia złem, mającym wpływ na udręczoną psychikę głównej bohaterki.
Cała akcja filmu skupia się na jednym dniu z życia Jane, w całości poświęconym pracy. Pierwsza przychodzi do biura i ostatnia z niego wychodzi. Będąc kobietą, musi starać się bardziej niż inni, żeby udowodnić swoją wartość i przydatność dla firmy. A i tak spotyka się z pogardą, najczęściej niewerbalną, wynikającą z samych spojrzeń osób wyżej postawionych od niej lub braku konwencjonalnego „dziękuję” podczas rozdawania materiałów. To środowisko przypominające dżunglę, pełne drapieżników gotowych skorzystać z każdego potknięcia. Na spontaniczną pomoc dwóch mężczyzn pracujących z nią w tym samym pomieszczeniu może liczyć tylko wtedy, gdy pisze maila z przeprosinami do szefa.
Nie znamy zbyt wielu szczegółów z życia Jane. Wiemy, że poświęca się pracy i marzy o tym, aby w przyszłości być producentką filmową. Zapomniała o urodzinach ojca, o czym przypomina jej w rozmowie telefonicznej matka. W interpretacji Julii Garner jest introwertyczką, bacznie obserwującą otoczenie, lecz nie zabierającą głosu, gdy nie jest to konieczne. Opierając się na minimalistycznym materiale, aktorka tworzy doskonałą kreację, zniuansowaną i opierającą się na umiejętnym operowaniu mimiką twarzy. Jane budzi sympatię, choć ma problemy z asertywnością. Możemy się z nią identyfikować, bo pewnie każdy z nas choć raz w życiu poczuł w pracy zupełną bezradność.
Kitty Green wybrała zupełnie inną drogę niż Jay Roach w „Gorącym temacie”. Na palcach jednej ręki można policzyć sceny, w których kamera się porusza. Zdecydowana większość rozgrywa się na statycznych kadrach, skupionych na klaustrofobicznych i wyblakłych kolorystycznie biurowych przestrzeniach. Nie ma burzenia czwartej ściany i efekciarskich zagrywek montażowych. Nikt nie rozładowuje atmosfery humorem, a ścieżka dźwiękowa jedynie zwiększa dyskomfort. Drugi plan to właściwie epizody, najważniejsze jest to, co przeżywa bohaterka i na tym skupia się praca kamery. Reżyserka znakomicie kontroluje dramaturgię, utrzymując jedność czasu i miejsca akcji. Liczy na inteligencję i spostrzegawczość widza, ponieważ istotne dla rozwoju akcji wydarzenia rozgrywają się poza kadrem. To przecież zaledwie jeden dzień w pracy, a napięcie i niepokój narastają niczym w rasowym thrillerze.
Nie będzie wcale dziwne, jeśli „Asystentka” wywoła u kogoś łzy złości. Przedstawia bowiem sytuację, w której właściwe postępowanie nic nie daje. To bardzo depresyjna diagnoza współczesnej korporacyjności, gdzie zamiast sprawiedliwości rządzą układy i ludzie posiadający wyższe stanowisko. Przede wszystkim to istotny kobiecy głos wymierzony przeciwko współudziałowi. Bo jeśli o czymś wiemy, a godzimy się na to i milczymy, to staje się to również naszą winą. I żadne usprawiedliwienia nie pomogą.
koniec
19 maja 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Sztuka dla sztuki
— Adam Lewandowski

Nasza mała, konsumpcyjna apokalipsa
— Adam Lewandowski

Dziewczyny z ferajny
— Adam Lewandowski

Artystką być
— Adam Lewandowski

Dzieci ulicy
— Adam Lewandowski

Pięćdziesiąt twarzy Zenka
— Adam Lewandowski

Legion Samobójczyń
— Adam Lewandowski

Suplement filmowy 2019
— Adam Lewandowski, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Niech żyje Henryk V!
— Adam Lewandowski

Zimna wojna i zimna wódka
— Adam Lewandowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.