Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Joe Wright
‹Duma i uprzedzenie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDuma i uprzedzenie
Tytuł oryginalnyPride and Prejudice
Dystrybutor UIP
Data premiery13 stycznia 2006
ReżyseriaJoe Wright
ZdjęciaRoman Osin
Scenariusz
ObsadaKeira Knightley, Matthew Macfadyen, Talulah Riley, Rosamund Pike, Jena Malone, Carey Mulligan, Donald Sutherland, Brenda Blethyn, Kelly Reilly, Tom Hollander, Judi Dench
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiWielka Brytania
Czas trwania127 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Dialog ukradkowych spojrzeń
[Joe Wright „Duma i uprzedzenie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nie tylko Keira Knightley okazuje się być atrakcją najnowszej adaptacji „Dumy i uprzedzenia”. Piękne pejzaże wyłaniające się spośród angielskich mgieł, humorystyczne i romantyczne wydarzenia ilustrujące życie na końcu XVIII wieku, trochę szczerych emocji i zgrabnych dialogów, tworzy obraz klasycznej, wciąż żywej opowieści o komplikacjach sercowych.

Ewa Drab

Dialog ukradkowych spojrzeń
[Joe Wright „Duma i uprzedzenie” - recenzja]

Nie tylko Keira Knightley okazuje się być atrakcją najnowszej adaptacji „Dumy i uprzedzenia”. Piękne pejzaże wyłaniające się spośród angielskich mgieł, humorystyczne i romantyczne wydarzenia ilustrujące życie na końcu XVIII wieku, trochę szczerych emocji i zgrabnych dialogów, tworzy obraz klasycznej, wciąż żywej opowieści o komplikacjach sercowych.

Joe Wright
‹Duma i uprzedzenie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDuma i uprzedzenie
Tytuł oryginalnyPride and Prejudice
Dystrybutor UIP
Data premiery13 stycznia 2006
ReżyseriaJoe Wright
ZdjęciaRoman Osin
Scenariusz
ObsadaKeira Knightley, Matthew Macfadyen, Talulah Riley, Rosamund Pike, Jena Malone, Carey Mulligan, Donald Sutherland, Brenda Blethyn, Kelly Reilly, Tom Hollander, Judi Dench
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2005
Kraj produkcjiWielka Brytania
Czas trwania127 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Kiedy kamera płynnie mknie, wyławiając z tłumu twarze, emocje ukryte pod przesłoną konwenansów, drobne detale układające się w kadrze w obraz starannie dopracowanej formy filmowej, okazuje się, że kolejna wersja „Dumy i uprzedzenia”, tym razem w reżyserii Joego Wrighta, nie opiera się w całości na zgrabnej historii i ironicznej obserwacji, które to filmowcy zawdzięczają Jane Austen. Jest jeszcze pomysł, jak po raz kolejny losy Lizzy opowiedzieć oraz aktorstwo i forma, przekształcające idee w wizję na ekranie.
Jako wielka wielbicielka prozy brytyjskiej pisarki Jane Austen, oczekiwałam następnej filmowej wersji jej słynnego utworu z niecierpliwością i odrobiną sceptycyzmu. Historia inteligentnej mieszkanki angielskiej prowincji, Elizabeth Bennet, która poznając małomównego pana Darcy’ego, rozpoczyna emocjonalną grę słów i pozorów zwieńczoną obowiązkowym szczęśliwym zakończeniem, była już używana przez filmowych twórców wielokrotnie z lepszym lub gorszym skutkiem. Dlatego też kolejna ekranizacja poprzeczkę miała postawioną niezwykle wysoko, bo zainteresować oklepanym schematem nie jest łatwo.
Często przekształcane, skracane, bądź nawet profanowane motywy z powieści Austen zostały bardzo poważnie i z należytym szacunkiem potraktowane przez reżysera najnowszego filmu. Widzom oszczędzono zmian fabularnych, co oczywiście oznacza także brak zaskoczeń, ale „Duma i uprzedzenie” zdobywa punkty w innych aspektach. Zachwyca spokojny rytm nastrojowej opowieści połączony z estetyką formalną obrazu. Fragmenty statyczne przeplatają się z pozornie dynamicznymi, które tak naprawdę doskonale wpasowują się w kombinację pozostałych scen. Delikatne barwy zamglonych wrzosowisk lub skąpanych w słonecznej poświacie drzew tworzą wraz z magicznie brzmiącym dźwiękiem fortepianu niezapomnianą atmosferę wyciszenia i skoncentrowania na uroku chwili. Nawet gdy miejsce pięknych widoków zajmują roztrajkotane siostry Bennet, a muzyka ustępuje ironicznym dialogom, aura szczególności i ujęcie fabuły w poetyckie klamry pozostają niezmienione. Kamera w jednym długim ujęciu ukazuje detale XVIII-wiecznej codzienności pieczołowicie odmalowanej przez Austen, które składają się na panoramę prowincjonalnego życia danej epoki.
Twórcy chyba nieco przesadzili z chęcią udramatyzowania fabuły, dopisując Lizzy próbę samobójczą.
Twórcy chyba nieco przesadzili z chęcią udramatyzowania fabuły, dopisując Lizzy próbę samobójczą.
Delikatna oprawa wizualna filmu koresponduje z tym w jego treści, co Wright wyraźnie chciał uwypuklić – z emocjami bohaterów wciąż skrywanymi pod tradycyjnymi postawami, jakich oczekuje otoczenie. Aby nie stać się obiektem plotkarskich analiz ze strony lokalnych społeczności, żeby zachować własną uczuciowość dla siebie, zręcznie zarysowane przez twórców postacie skrywają się w cieniu konwenansów i sztucznych póz. Dzięki aktorom różnorodne, barwne postacie z kart brytyjskiej powieści zyskują nowe cechy i jednocześnie zdobywają sympatię, utrzymując uwagę widza. Największe kontrowersje budził od początku rozpoczęcia produkcji wybór nieznanego Matthew McFadyena do roli uwielbianego pana Darcy’ego. Na szczęście, warto czasem wierzyć producentom. McFadyen stopniowo zdobywał sobie moje uznanie, podobnie jak Lizzy powoli przekonywała się do Darcy’ego. Aktor wraz z ewolucją postaci staje się coraz bardziej interesujący, mrukliwość i nieprzystępność ustępuje miejsca nieśmiałości i tajemniczości. Tak właśnie wielu czytelników zawsze wyobrażało sobie pana Darcy’ego, podobne cechy rzesze widzów odnalazły w najsłynniejszym odtwórcy tej roli – Colinie Fircie. Jednak McFadyen nie upodabnia się do poprzednika, z tych samych składników tworzy coś innego. Wspaniale dopełnia się z emocjonalną, spontaniczną i inteligentną Elizabeth w udanej interpretacji 20-letniej Keiry Knightley. Młoda gwiazda tak samo jak swoja Lizzy tryska młodzieńczą energią, jednocześnie ostrożnie podchodzi do klasycznej bohaterki Austen.
Ze względów oszczędnościowych aktorzy nosili tylko górną połowę strojów – dół przesłaniała dekoracja.
Ze względów oszczędnościowych aktorzy nosili tylko górną połowę strojów – dół przesłaniała dekoracja.
Wright eksponuje powoli rodzące się uczucie, bazując nie na słowach, a na milczeniu, spojrzeniach, ulotnych chwilach i przypadkowym dotyku. Buduje w ten sposób nastrój niepewności i rozgrywa wątek miłosny przede wszystkim w sferze niedomówień. Najważniejsze, że cała doskonale znana fabuła rozwija się w sposób prawdopodobny, wprowadzając oczekiwanie na kolejny zestaw bon motów, sprytnych ripost i cieszących oko wyczynów aktorskich. „Duma i uprzedzenie” z historii o trudnych relacjach uczuciowych zamienia się w opowieść o zrozumieniu własnych potrzeb, pokonywaniu słabości czy o próbach kształtowania życia, by uczynić je szczególnym, mimo nieszczególnej rzeczywistości. Wreszcie opisuje rodzinę, w której człowiek zderza się z tak różnymi racjami, że uczy się nie tylko siebie, ale innych, bliskich mu osób. W tym temacie ogromną rolę odegrali nietuzinkowi Donald Sutherland i Brenda Blethyn jako państwo Bennet. Mimo dzielących ich różnic, oboje zdawali sobie sprawę jak ważni są dla siebie i jak ważne są dla nich ich córki. Wiedzieli, że miłość pozwala im funkcjonować, ale wymaga też poświęceń: rozstania z dziećmi i rozstrzygania konfliktów. Sama Elizabeth wstydziła się braku manier swojej rodziny, ale gotowa była bronić jej pod każdym względem, udowadniając, że siła kochanych przez nas osób jest wielka. I to dopiero jest szczęśliwe zakończenie tej tradycyjnej, austenowskiej historii.
koniec
31 stycznia 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Mąż stanu, którego trudno polubić
— Sebastian Chosiński

One Man Show
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Styczeń 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Kwiecień 2013
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Tomasz Kujawski, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Marzec 2013 (2)
— Grzegorz Fortuna, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady

Esensja ogląda: Styczeń 2013 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Piotr Dobry, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Film w teatrze, teatr w filmie
— Konrad Wągrowski

Dziecko z krwią na rękach
— Ewa Drab

Na ramieniu sztuki
— Ewa Drab

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (7)
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.