36. Warszawski Festiwal Filmowy: Relacja z festiwalu - część 1 [Frederik Louis Hviid, Anders Ølholm „Shorta”, Takashi Yamazaki „Lupin III: The First”, Rafa Russo „Rok furii” - recenzja]Esensja.pl Esensja.pl Kto wie, być może tegoroczna edycja Warszawskiego Festiwalu Filmowego pozostanie na długi czas ostatnim tego typu wydarzeniem odbywającym się w naszym kraju w pełni stacjonarnie. Na salach bardzo mało widzów, ale filmów do wyboru wciąż wiele – przed Wami wrażenia z seansów „Roku furii”, „Shorta” oraz „Lupin III The First”.
36. Warszawski Festiwal Filmowy: Relacja z festiwalu - część 1 [Frederik Louis Hviid, Anders Ølholm „Shorta”, Takashi Yamazaki „Lupin III: The First”, Rafa Russo „Rok furii” - recenzja]Kto wie, być może tegoroczna edycja Warszawskiego Festiwalu Filmowego pozostanie na długi czas ostatnim tego typu wydarzeniem odbywającym się w naszym kraju w pełni stacjonarnie. Na salach bardzo mało widzów, ale filmów do wyboru wciąż wiele – przed Wami wrażenia z seansów „Roku furii”, „Shorta” oraz „Lupin III The First”.
Frederik Louis Hviid, Anders Ølholm ‹Shorta›EKSTRAKT: | 60% |
---|
WASZ EKSTRAKT: 0,0 % |
---|
Zaloguj, aby ocenić |
---|
| Tytuł | Shorta | Reżyseria | Frederik Louis Hviid, Anders Ølholm | Zdjęcia | Jacob Møller | Scenariusz | Anders Ølholm, Frederik Louis Hviid | Obsada | Jakob Ulrik Lohmann, Simon Sears, Tarek Zayat, Issa Khattab, Özlem Saglanmak, Arian Kashef, Josephine Park, Dulfi Al-Jabouri | Muzyka | Martin Dirkov | Rok produkcji | 2020 | Kraj produkcji | Dania | Czas trwania | 108 min | Gatunek | akcja, kryminał | Zobacz w | Kulturowskazie | Wyszukaj w | Skąpiec.pl | Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
Film duetu duńskich reżyserów idealnie wpisuje się we współczesny nurt kina społecznie zaangażowanego. Nie chodzi tu o nierówności klasowe, a podobnie jak w „Nędznikach” (reż. Ladj Ly) o wewnętrzne napięcia wynikające ze zróżnicowanego pod względem kulturowym społeczeństwa. W wyniku nadużycia w trakcie zatrzymania chłopak z arabskiej dzielnicy Svalegarden trafia do szpitala w krytycznym stanie. Nastroje antypolicyjne wzrastają, a nad częścią miasta wisi groźba eskalacji przemocy. Opowieść o dwóch policjantach uwięzionych w dzielnicy wypełnionej wrogo nastawionymi młodymi ludźmi ma trochę wspólnego z „Dniem próby” Antoine′a Fuqua. Podobnie jak tam, mamy dobrego i złego policjanta. Ten drugi wydaje się być na początku chodzącą kliszą, ale finalnie również w nim zobaczymy człowieka. W świecie przedstawionym w filmie nie ma niewinnych – przemoc napędza przemoc, a bierne patrzenie z boku nikomu nie pomaga. W pojedynczych scenach rozmów widać, że przy odrobinie dialogu bohaterowie mogliby się zrozumieć z odmienną kulturowo młodzieżą, ale nie pozwalają na to uprzedzenia albo nakręcająca się spirala przemocy, którą trudno przerwać. W drugiej połowie twórcy próbują nieco przełamać schematy, ale niestety po scenie konfrontacji dwóch głównych bohaterów film zaczyna tracić tempo. Zwroty akcji stają się coraz mniej prawdopodobne, przy czym na protagonistę wyrasta postać zapowiadająca się wcześniej na czarny charakter. Ciekawym rozwiązaniem jest skupienie większej uwagi na tym bardziej przemocowym i nietolerancyjnym policjancie, bowiem to właśnie on poradzi sobie lepiej w sytuacji rozpaczliwej walki o przetrwanie. Można liczyć na kilka krwawych scen i dynamicznie nakręcone sceny akcji, ale „Shorta” nie jest bliskie rzeczywistości tak jak wspomniani wcześniej „Nędznicy”. To raczej męska fantazja na temat zaogniającego się konfliktu społecznego i umundurowanych facetów buchających testosteronem. Policjanci nie budzą sympatii, bo znajdują się w beznadziejnej sytuacji na własne życzenie. Pozostaje im jedynie solidarność, a widzom nadzieja na to, że prawdziwi stróże prawa w rzeczywistości są chociaż odrobinę mądrzejsi. Takashi Yamazaki ‹Lupin III: The First›EKSTRAKT: | 50% |
---|
WASZ EKSTRAKT: 0,0 % |
---|
Zaloguj, aby ocenić |
---|
| Tytuł | Lupin III: The First | Reżyseria | Takashi Yamazaki | Zdjęcia | Yosuke Sakai | Scenariusz | Monkey Punch, Takashi Yamazaki | Obsada | Rodolfo Bianchi, J. David Brimmer, Alessandro D'Errico, Richard Epcar, Doug Erholtz, Tatsuya Fujiwara, Paul Guyet, Suzu Hirose | Muzyka | Yûji Ôno | Rok produkcji | 2019 | Kraj produkcji | Japonia | Czas trwania | 93 min | Gatunek | akcja, animacja, przygodowy | Zobacz w | Kulturowskazie | Wyszukaj w | Skąpiec.pl | Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
Na każdym festiwalu trafia się film, podczas którego odjeżdża się myślami gdzieś indziej. Trudno skupić się na wydarzeniach mających miejsce na ekranie, może również dlatego, że nie są one szczególnie fascynujące. Podczas tegorocznego Warszawskiego Festiwalu Filmowego takim tytułem stał się „Lupin III The First” – adaptacja legendarnej, japońskiej mangi stworzonej przez Kazuhiko Katō, pseudonim Monkey Punch. Opowieść korzysta z rozwiązań charakterystycznych dla Kina Nowej Przygody. Tytułowy złodziejaszek jest połączeniem Indiany Jonesa i James Bonda. Zawsze znajdzie sposób na to, aby przechytrzyć ścigających go stróżów prawa. Zostaje zamieszany w intrygę mającą na celu odbudowanie potęgi III Rzeszy za pomocą zaginionej technologii o destrukcyjnej mocy. Historia wypełniona jest zwrotami akcji, całą galerią komiksowych postaci oraz rozwiązywaniem kolejnych zagadek lub unikaniem pułapek. Przedziwne jest oglądać animowane postaci o europejskich rysach twarzy przemawiające po japońsku, szczególnie gdy jedną z nich jest siwy Hitler siedzący na wózku inwalidzkim. Sama animacja nie robi wielkiego wrażenia – tyczkowate postaci mogłyby poruszać się bardziej płynnie. W dodatku sceny akcji są przedstawione na tyle dynamicznie, że pojedyncze ujęcia trwają czasami ledwie sekundę niczym w „Moulin Rouge”. Ostatecznie film najbardziej kojarzy mi się z ostatnią częścią przygód Indiany Jonesa. Przyznajcie sami, „Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki” nie jest chyba najlepszym skojarzeniem. Rafa Russo ‹Rok furii›EKSTRAKT: | 40% |
---|
WASZ EKSTRAKT: 0,0 % |
---|
Zaloguj, aby ocenić |
---|
| Tytuł | Rok furii | Tytuł oryginalny | El año de la furia | Data premiery | 9 października 2020 | Reżyseria | Rafa Russo | Zdjęcia | Daniel Aranyó | Scenariusz | Rafa Russo | Obsada | Alberto Ammann, Joaquín Furriel, Daniel Grao, Martina Gusman, Sara Sálamo, Paula Cancio, Maribel Verdú, Miguel Ángel Solá | Rok produkcji | 2020 | Kraj produkcji | Argentyna, Hiszpania, Urugwaj | Czas trwania | 102 min | Gatunek | thriller | Zobacz w | Kulturowskazie | Wyszukaj w | Skąpiec.pl | Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
A to przykład, gdy spotkanie z reżyserem po projekcji wypadło lepiej niż sam film. Rafa Russo to bardzo interesująca postać – w swoim filmie łączy funkcje reżysera, scenarzysty oraz kompozytora. Potrafi ciekawie opowiadać o procesie twórczym i tematyce poruszanej w filmie. Niestety „Rok Furii” skupiający się na czasie poprzedzającym zamach stanu w Urugwaju w latach 70 nie jest dziełem spełnionym. Ma wiele wspólnego z telenowelą, ponieważ pokazuje kolejne romanse i konfiguracje miłosne, zaburzone przez rozwijający się w kraju totalitaryzm. Mężczyzna romansujący z kilkoma kobietami naraz to coś zupełnie normalnego – w końcu to zaledwie kilka lat po rewolucji seksualnej. Cały ładunek dramatyczny idzie jednak w gwizdek, gdy postaci chodzą i więcej mówią niż robią. Nawet potencjalnie ciekawy antagonista, będący w założeniu postacią tragiczną, staje się kliszą demonicznego wojskowego o ludzkich odruchach. Reżyser nie pokazuje genezy rodzenia się dyktatury, a działalność partyzancka zostaje zepchnięta na dalszy plan. W kręgu zainteresowania pozostają zwyczajni ludzie, jednak trudno zrozumieć ich motywacje. Na przykład piszący skecze dla telewizji, złamany przez system Leonardo przez większość filmu patrzy się zbolałym wzrokiem w przestrzeń. Nie chodzi o to, że chciałbym tu zobaczyć akcję, wymianę ognia czy szczegółowe tortury (choć to przez chwilę widzimy). Po prostu film Russo wydaje się ślizgać po temacie, nie wnikając głębiej i ograniczając do tego, że dyktatura to trudny czas na rozpoczynanie związków miłosnych.
|