Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

‹Czikatiło›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzikatiło
Tytuł oryginalnyЧикатило
Dystrybutor Okko
ReżyseriaSarik Andreasian
ZdjęciaKaren Manaserian
Scenariusz
ObsadaDmitrij Nagijew, Dmitrij Właskin, Konstantin Ławronienko, Nikołaj Kozak, Julia Afanasjewa, Jewgienij Szyrikow, Nikita Kołogriwyj, Oleg Kamienszczikow, Iwan Fiedotow, Karen Badałow, Aleksandr Kurłow, Wiktoria Bogatyriewa, Aleksandr Bułatow, Gieorgij Martirosian
MuzykaEdgar Akobian, Manuk Kazarian, Artaszes Andreasian
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Liczba odcinków8
Czas trwania odcinka51 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Czikatiło: Odc.1. Rzeźnik z Rostowa
[„Czikatiło” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Był nazywany – między innymi – „Rzeźnikiem z Rostowa”. Uważa się go za jednego z najokrutniejszych seryjnych zabójców w dziejach kryminologii. Oskarżono go o pięćdziesiąt trzy morderstwa i skazano na karę śmierci, którą wykonano strzałem w tył głowy. Już wcześniej powstały o nim filmy fabularne; teraz doczekaliśmy się ośmioodcinkowego serialu autorstwa Sarika Andreasiana zatytułowanego po prostu… „Czikatiło”.

Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc.1. Rzeźnik z Rostowa
[„Czikatiło” - recenzja]

Był nazywany – między innymi – „Rzeźnikiem z Rostowa”. Uważa się go za jednego z najokrutniejszych seryjnych zabójców w dziejach kryminologii. Oskarżono go o pięćdziesiąt trzy morderstwa i skazano na karę śmierci, którą wykonano strzałem w tył głowy. Już wcześniej powstały o nim filmy fabularne; teraz doczekaliśmy się ośmioodcinkowego serialu autorstwa Sarika Andreasiana zatytułowanego po prostu… „Czikatiło”.

‹Czikatiło›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzikatiło
Tytuł oryginalnyЧикатило
Dystrybutor Okko
ReżyseriaSarik Andreasian
ZdjęciaKaren Manaserian
Scenariusz
ObsadaDmitrij Nagijew, Dmitrij Właskin, Konstantin Ławronienko, Nikołaj Kozak, Julia Afanasjewa, Jewgienij Szyrikow, Nikita Kołogriwyj, Oleg Kamienszczikow, Iwan Fiedotow, Karen Badałow, Aleksandr Kurłow, Wiktoria Bogatyriewa, Aleksandr Bułatow, Gieorgij Martirosian
MuzykaEdgar Akobian, Manuk Kazarian, Artaszes Andreasian
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Liczba odcinków8
Czas trwania odcinka51 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
To było jego nazwisko. Andriej Romanowicz Czikatiło urodził się jesienią 1936 roku we wsi Jabłuczne na terenie dzisiejszej wschodniej Ukrainy. Nie miał, bo mieć nie mógł, szczęśliwego dzieciństwa – przypadło ono bowiem najpierw na lata po wciąż jeszcze dającym się we znaki mieszkańcom tego regionu Związku Radzieckiego Hołodomorze (wielkim głodzie), a następnie na okres drugiej wojny światowej, po której ponownie przyszedł głód. Są podejrzenia, że urodził się z oznakami wodogłowia; do dwunastego roku życia cierpiał na moczenie nocne, za co był notorycznie bity przez matkę. Udało mu się jednak skończyć szkołę średnią, próbował nawet dostać się na studia prawnicze na moskiewskim Uniwersytecie Łomonosowa, lecz nie został przyjęty. Wtedy przez rok wyuczył się na inżyniera transportu kolejowego i jako dziewiętnastolatek podjął pierwszą pracę. Krótko potem odbył trzyletnią służbę w Wojskach Pogranicznych KGB w Azji Środkowej, a po powrocie do cywila wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.
Starał się normalnie żyć. Pracował, założył rodzinę, urodzili mu się córka i syn. Zaocznie ukończył Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu i w 1970 roku rozpoczął pracę w szkolnictwie; w szkole średniej w Nowoszachtyńsku wykładał język rosyjski i literaturę. Wtedy też po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę nietypowym zachowaniem; za molestowanie uczennic został zwolniony, choć formalnie odszedł na własne życzenie. W 1978 roku przeniósł się z rodziną do miejscowości Szachty w obwodzie rostowskim i ponownie został nauczycielem licealnym. Kupił też, nie przyznając się do tego żonie, pokój, w którym planował spotykać się z prostytutkami. Tam 22 grudnia 1978 roku zamordował po raz pierwszy. Jego ofiarą padła dziewięcioletnia dziewczynka. Od tej pory mordował – praktycznie nieprzerwanie – aż do listopada 1990 roku, kiedy to został aresztowany. W tym czasie za popełnione przez niego zbrodnie kary więzienia odsiadywało kilku innych mężczyzn.
Zainteresowanie procesem Czikatiło było, co można zrozumieć, ogromne – i to nie tylko w Rosji. Zbrodniarz trafił także do zachodniej popkultury; stał się bohaterem filmów dokumentalnych i fabularnych. O nim opowiadają chociażby telewizyjny „Obywatel X” (1995) Chrisa Gerolmo (z Jeffreyem DeMunnem w roli seryjnego zabójcy) oraz „Evilenko” (2004) Davida Grieco (z Malcolmem McDowellem w tytułowej roli); jego działalność przestępcza Toma Roba Smitha do napisania „Systemu” (2008), który następnie na ekran przeniósł Daniel Espinosa (2015). Ale dopiero w 2020 roku nakręcono oparty na faktach ośmioodcinkowy serial, który – miejmy taką nadzieję – przedstawi jeśli nie całą historię Andrieja Czikatiło, to przynajmniej najważniejsze wydarzenia z jego biografii. Zdjęcia do filmu trwały od września do grudnia ubiegłego roku, a premiera pierwszego odcinka miała miejsce na rosyjskiej platformie Okko 18 marca.
Reżyserem filmu jest Ormianin Sarik Andreasian, twórca, który z równą chęcią sięga po komedie romantyczne („Biurowy romans. Nasze czasy”), fantastykę („Mafia: Gra o przeżycie”, „Obrońcy”), jak i poważne dramaty („Trzęsienie ziemi”, „Bez przebaczenia”). O napisanie scenariusza do serialu o najsłynniejszym rosyjskim seryjnym zabójcy poprosił swoich bliskich współpracowników Aleksieja Grawickiego i Siergieja Wołkowa, którzy przy okazji zbierania materiałów napisali książkę zatytułowaną „Czikatiło. Natura bestii”. W roli tytułowej obsadzony został, co wzbudziło pewne kontrowersje, Dmitrij Nagijew („Powrót muszkieterów, czyli Skarby kardynała Mazzariniego”) – aktor znany głównie z kinowych komedii i sitcomów. Andreasian dobrze go poznał, zatrudniając w kilku swoich produkcjach; należy więc założyć, że wiedział, co robi.
Jak większość tego typu dzieł, odcinek pierwszy zaczyna się od… końca, to jest od sceny aresztowania zbrodniarza, która w rzeczywistości wyglądała nieco inaczej. Serial jest jednak tylko, co podkreślają jego twórcy, inspirowany prawdziwymi wydarzeniami, co należy rozumieć w ten sposób, że miejscami scenarzyści odeszli od prawdy historycznej na rzecz uatrakcyjnienia fabuły. Tak jest właśnie w tej scenie. Dziwnie zachowujący się mężczyzna zostaje zatrzymany nocą na opustoszałym dworcu kolejowym, krótko po tym jak zadaje się z prostytutką. W komendzie na żądanie milicjantów wyciąga ze skórzanej torby swoje rzeczy; są tam bielizna, chusteczka, dratwa, notatki i… wielki nóż. Po co jest on mu potrzebny? By to wyjaśnić, twórcy cofają się w czasie o rok. Rostów nad Donem wciąż żyje w psychozie; na ryneczkach, w kolejkach do sklepów nie mówi się o niczym innym jak o zabójcy dzieci. Powstają nawet absurdalne plotki mówiące, że to sprawka dywersantów przysyłanych do Związku Radzieckiego z Zachodu. Miejscowa milicji nie potrafi wpaść na ślad mordercy, choć tak często jest tuż obok.
W tym samym momencie gdy dwie przekupki na dworcowym moście wypytują o sprawę znajomego milicjanta, na peronie starszy mężczyzna w prochowcu i kapeluszu, ze skórzaną torbą w ręku, zagaduje może dziesięcio-, może dwunastoletniego chłopca. Wzbudza jego zaufanie, obiecuje prezent. Potem jego ciało zostaje znalezione w lesie. To już kolejne zwłoki dziecka. Sprawa staje się na tyle głośna, że interesuje się nią Moskwa. Do wytropienia zbrodniarza zostaje wydelegowany pułkownik Timur Kiesajew, któremu do pomocy szefostwo przydaje między innymi niedoświadczonego psychologa – kapitana Witalija Witwickiego. Miejscowi, włącznie z szefem rostowskiego wydziału zabójstw Kowalowem, nie przyjmują kolegów ze stolicy z otwartymi ramionami. Są przekonani, że prędzej czy później trafią na odpowiedni ślad i własnymi siłami pojmą zbrodniarza. Zdaje się wątpić w to jedynie funkcjonariuszka Irina Owsiannikowa, która z miejsca znajduje wspólny język z Witwickim.
Ale jakby na przekór jej przekonaniom, wkrótce udaje się zatrzymać niejakiego Szeina. Młody chłopak, ku wielkiemu zaskoczeniu milicjantów, przyznaje się, że mordował chłopców. Na dodatek nie robił tego sam, pomagali mu inni. Kowaliow jest przekonany, że sprawa dobiegła właśnie do szczęśliwego końca. Jedynie Owsiannikową i Witwickiego niepokoi fakt, że Szein i jego towarzysz Żarkow są wychowankami internatu dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Tak było w rzeczywistości. We wrześniu 1983 roku pojawił się w śledztwie trop, który zyskał kryptonim „Sprawa głupców”… Oprócz wspomnianego już Dmitrija Nagijewa w serialu pojawiają się jeszcze między innymi Konstantin Ławronienko („Obudź mnie”, „Ostatni posterunek”) jako pułkownik Kiesajew oraz Nikołaj Kozak („Zdjęcie na pamiątkę”, „Stróż”) jako Kowaliow. W Witwickiego i Owsiannikową wcielają się odpowiednio – znani przede wszystkim z seriali – Dmitrij Właskin i Julia Afanasjewa. Nieszczęsnymi „głupcami” są natomiast Nikita Kołogriwyj („Rosyjski nalot”, „Kadeci z Podolska”) oraz Iwan Fiedotow („Obrońca Galaktyki”).
koniec
3 kwietnia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Czikatiło: Odc. 8. Koniec koszmaru
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 7. Na ostatnią prostą
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 6. O krok
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 5. Narodziny bestii
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 4. Przekraczanie granic
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 3. Pod coraz większą presją
— Sebastian Chosiński

Czikatiło: Odc. 2. Wszystkim na rękę
— Sebastian Chosiński

Z tego cyklu

Odc. 8. Koniec koszmaru
— Sebastian Chosiński

Odc. 7. Na ostatnią prostą
— Sebastian Chosiński

Odc. 6. O krok
— Sebastian Chosiński

Odc. 5. Narodziny bestii
— Sebastian Chosiński

Odc. 4. Przekraczanie granic
— Sebastian Chosiński

Odc. 3. Pod coraz większą presją
— Sebastian Chosiński

Odc. 2. Wszystkim na rękę
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.