Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Paweł Arsienow
‹Goście z przyszłości, cz.4›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGoście z przyszłości, cz.4
Tytuł oryginalnyГостья из будущего
ReżyseriaPaweł Arsienow
ZdjęciaSiergiej Onufrijew, Siergiej Tkaczenko
Scenariusz
ObsadaAleksiej Fomkin, Natasza Gusiewa, Marianna Ionesian, Ilja Naumow, Wiaczesław Niewinny, Michaił Kononow, Wiaczesław Baranow, Natalia Warlej, Jekatierina Wasiljewa, Anton Suchowierko, Siemion Buzgan, Maria Stiernikowa, Tatiana Bożok, Andriej Gradow
MuzykaJewgienij Kryłatow
Rok produkcji1984
Kraj produkcjiZSRR
CyklGoście z przyszłości
Czas trwania64 min
Gatunekprzygodowy, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Każdy nauczyciel marzy o takiej uczennicy
[Paweł Arsienow „Goście z przyszłości, cz.4” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Czwarty odcinek „Gości z przyszłości” rozgrywa się w całości (ach, te – jakżeż urokliwe – rymy częstochowskie!) w Moskwie anno Domini 1984. Poszukująca Koli, który zabrał z jej świata myelofon, Alicja Sieliezniowa próbuje przystosować się do życia w nowych warunkach, lecz trudno jej zrezygnować ze wszystkich swoich umiejętności, które wprawiają w prawdziwe zdumienie nauczycieli z końca XX wieku.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Każdy nauczyciel marzy o takiej uczennicy
[Paweł Arsienow „Goście z przyszłości, cz.4” - recenzja]

Czwarty odcinek „Gości z przyszłości” rozgrywa się w całości (ach, te – jakżeż urokliwe – rymy częstochowskie!) w Moskwie anno Domini 1984. Poszukująca Koli, który zabrał z jej świata myelofon, Alicja Sieliezniowa próbuje przystosować się do życia w nowych warunkach, lecz trudno jej zrezygnować ze wszystkich swoich umiejętności, które wprawiają w prawdziwe zdumienie nauczycieli z końca XX wieku.

Paweł Arsienow
‹Goście z przyszłości, cz.4›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGoście z przyszłości, cz.4
Tytuł oryginalnyГостья из будущего
ReżyseriaPaweł Arsienow
ZdjęciaSiergiej Onufrijew, Siergiej Tkaczenko
Scenariusz
ObsadaAleksiej Fomkin, Natasza Gusiewa, Marianna Ionesian, Ilja Naumow, Wiaczesław Niewinny, Michaił Kononow, Wiaczesław Baranow, Natalia Warlej, Jekatierina Wasiljewa, Anton Suchowierko, Siemion Buzgan, Maria Stiernikowa, Tatiana Bożok, Andriej Gradow
MuzykaJewgienij Kryłatow
Rok produkcji1984
Kraj produkcjiZSRR
CyklGoście z przyszłości
Czas trwania64 min
Gatunekprzygodowy, SF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Przypomnijmy: akcja nakręconego na podstawie powieści Kira Bułyczowa „Było to za sto lat” miniserialu Pawła Arsieniowa rozgrywa się w tym samym mieście, czyli Moskwie, ale na dwóch płaszczyznach czasowych: w 1984 i 2084 roku. Najpierw do odległej przyszłości trafia dwunastoletni Kola Gierasimow, uczeń klasy szóstej jednej ze stołecznych podstawówek (co pokazano w odcinku pierwszym), a następnie – w ślad za nim – cofa się o sto lat w czasie Alicja Sieliezniowa (vide końcówka drugiego odcinka). Dziewczyna pragnie odzyskać zabrany przez Nikołaja myelofon – pod tą obco brzmiącą, a pochodzącą z greki, nazwą skrywa się urządzenie, które umożliwia odczytywanie cudzych myśli. Gorzej, że za Gierasimowem do stolicy Związku Radzieckiego anno Domini 1984 przybyli także dwaj bezwzględni – oczywiście w kontekście komediowym – kosmiczni piraci, Wesołek U i Krys, którzy gotowi są posunąć się do najpaskudniejszych działań, aby wejść w posiadanie wynalazku dokonanego przez profesora Igora Sieliezniowa, ojca Alicji.
Alicja od początku zdaje sobie sprawę z ich obecności; wie zatem, że nie ma zbyt wiele czasu, aby odnaleźć chłopca i zwrócić myelofon ojcu. Pech jednak sprawia, że dziewczyna nieprzyzwyczajona do dwudziestowiecznej komunikacji wpada pod autobus (gwoli ścisłości to trolejbus) i trafia do szpitala. Szczęściem w nieszczęściu okazuje się fakt, że trafia do sali, w której również dochodzi do zdrowia Julia Gribkowa, szkolna koleżanka Koli. Tylko którego? Bo Alicja nie zna jego nazwiska, nie wie nawet, jak on wygląda, a w klasie Julii jest aż trzech chłopców noszących to imię: Gierasimow, Sulima i Sadowski. Nie widząc innego wyjścia, wtajemniczona przez przybyszkę z przyszłości panna Gribkowa organizuje ucieczkę dziewczyn ze szpitala po to, aby jak najszybciej wrócić do szkoły i odnaleźć właściwego Nikołaja.
W tym celu babcia Julii wykorzystuje swoje znajomości – co jest pośrednio kolejnym dowodem na to, że w komunizmie ważne sprawy załatwiało się głównie dzięki protekcji – i uzyskuje zgodę dyrektora placówki, aby w trakcie roku szkolnego przyjęto do klasy nową uczennicę. Jest nią oczywiście Alicja. Gierasimow z miejsca ją rozpoznaje, ale nie jest wcale pewien, czy to na jest na sto procent Sieliezniowa, a nie na przykład jeden z kosmicznych piratów, który przybrał jej postać. Że są oni do tego zdolni, Kola przekonał się już podczas akcji w terminalu, gdy najpierw „wcielili” się w pracowników obsługi lotniska, a następnie w „wujka” Paszę. Musi więc zachować szczególną ostrożność. Z drugiej strony Alicja i Julia prowadzą własne śledztwo, robiąc podchody, zadając podchwytliwe pytania wszystkim trzem Nikołajom. Dziewczyny wychodzą z założenia, że ten właściwy czymś w końcu się zdradzi.
Tyle że czas nagli. Wesołek U i Krys wciąż bowiem kręcą się wokół szkoły i kamienicy, w której mieszka Julia (tam zatrzymała się Alicja). Śledzą je, przybierają wciąż nowe postaci, byle tylko wywieść dziewczyny w pole. Dla Pawła Arsieniowa jest to okazja, aby skutecznie rozbawić publiczność. Raz, że piraci poczynają sobie dość nieporadnie (nie znają przecież ziemskich realiów z końca XX wieku); dwa, że ich działania często wywołują konsternację nie zdających sobie sprawy z ich możliwości ludzi (doświadcza tego przede wszystkim nauczycielka języka angielskiego Ałła Siergiejewna). A do tego dochodzi jeszcze zderzenie Alicji z obcą jej rzeczywistością. Wszak, jak można sądzić, w 1984 roku raczej nie trafiały się w moskiewskich szkołach dwunastolatki, które znały perfekcyjnie osiem języków obcych (w tym fiński, chiński i japoński) i skakały w dal na odległość ponad sześciu metrów. Czy można zatem dziwić się, że na pannę Sieliezniową zagnie parol Marta Erastowna Skryl, poszukująca młodych talentów trenerka lekkiej atletyki w szkole sportowej?
Czwarty odcinek serii jest najzabawniejszym ze wszystkich dotychczasowych. Źródłem humoru są zwłaszcza piraci, którzy kompletnie nie przystają do realiów, ale są za to mocno zdeterminowani, by zdobyć myelofon. Ale kto by nie był, mając szansę wejść w posiadanie urządzenia, za sprawą którego można przejąć władzę nad światem… W tej odsłonie pojawia się niewiele nowych twarzy. Jelena Wasiljewa, czyli filmowa Ałła Siergiejewna (prywatnie jest ona córką słynnej Żanny Prochorienko), oraz Maria Stiernikowa, wcielająca się tym razem w lekarkę Iwanową, epizodycznie zaistniały już w odcinku trzecim. Teraz mają do zagrania trochę więcej. Trenerkę „polującą” na Alicję zagrała urocza Natalia Warlej („Kaukaska branka, czyli Nowe przygody Szurika”, „Dwanaście krzeseł”), natomiast jej kolegę po fachu, wuefistę Eduarda Aleksandrowicza – zmarły przedwcześnie z powodu raka nerki Wiaczesław Baranow (1958-2012), który po okresie względnej popularności w latach 80., w następnej dekadzie odszedł praktycznie z zawodu, poświęcając się dubbingowi.
koniec
5 maja 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.