Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Igor Zajcew
‹Bender. Ostatnia afera›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBender. Ostatnia afera
Tytuł oryginalnyБендер: Последняя афера
ReżyseriaIgor Zajcew
ZdjęciaSiergiej Trofimow
Scenariusz
ObsadaSiergiej Bezrukow, Aram Wardewanian, Andriej Burkowski, Taisija Wiłkowa, Artiom Tkaczenko, Olga Sutułowa, Aleksiej Dmitrijew, Rihards Lepers, Iwan Kokorin, Konstantin Murzenko, Oksana Baziliewicz
MuzykaIgor Syczow, Ryan Otter
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania97 min
Gatunekhistoryczny, komedia, przygodowy, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Wzburzony terrorysta i „magister”
[Igor Zajcew „Bender. Ostatnia afera” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trochę się tego obawiałem. Po niezłym „Początku” i dużo słabszym „Złocie Imperium” ostatnia część trylogii o perypetiach młodego Ostapa Bendera (Zadunajskiego) prezentuje się jeszcze gorzej. Z ekranu wieje nudą, akcja jest rozwleczona, a to, co miało trzymać do ostatnich sekund w napięciu – okazuje się… Cóż, znajomość z trylogią Igora Zajcewa najlepiej zakończyć na części pierwszej, a o kolejnych zapomnieć.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Wzburzony terrorysta i „magister”
[Igor Zajcew „Bender. Ostatnia afera” - recenzja]

Trochę się tego obawiałem. Po niezłym „Początku” i dużo słabszym „Złocie Imperium” ostatnia część trylogii o perypetiach młodego Ostapa Bendera (Zadunajskiego) prezentuje się jeszcze gorzej. Z ekranu wieje nudą, akcja jest rozwleczona, a to, co miało trzymać do ostatnich sekund w napięciu – okazuje się… Cóż, znajomość z trylogią Igora Zajcewa najlepiej zakończyć na części pierwszej, a o kolejnych zapomnieć.

Igor Zajcew
‹Bender. Ostatnia afera›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBender. Ostatnia afera
Tytuł oryginalnyБендер: Последняя афера
ReżyseriaIgor Zajcew
ZdjęciaSiergiej Trofimow
Scenariusz
ObsadaSiergiej Bezrukow, Aram Wardewanian, Andriej Burkowski, Taisija Wiłkowa, Artiom Tkaczenko, Olga Sutułowa, Aleksiej Dmitrijew, Rihards Lepers, Iwan Kokorin, Konstantin Murzenko, Oksana Baziliewicz
MuzykaIgor Syczow, Ryan Otter
Rok produkcji2021
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania97 min
Gatunekhistoryczny, komedia, przygodowy, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Kiedy producenci nowej wersji przygód Ostapa Bendera – jednego z najsłynniejszych bohaterów satyrycznej literatury radzieckiej, którego stworzył duet pisarski Ilja Arnoldowicz Ilf (1897-1937) oraz Jewgienij Pietrowicz Pietrow (1903-1942) – zapowiedzieli, że ich nowe dzieło będzie trylogią, można było z jednej strony ucieszyć się, z drugiej jednak przestraszyć. Bo czy po dwóch wybitnych ekranizacjach sprzed lat – mam tu na myśli „Złote cielę” (1968) Michaiła Szwejcera i „Dwanaście krzeseł” (1971) Leonida Gajdaja – da się w tym temacie wymyślić coś tak zajmującego fabularnie, że wypełni trzy pełnometrażowe obrazy? I rzeczywiście: obawy nie okazały się bezpodstawne. O ile bowiem otwarcie cyklu Igora Zajcewa, wpisujący się w Kino Nowej Przygody George’a Lucasa i Stevena Spielberga „Bender. Początek”, prezentowało całkiem przyzwoity poziom, bawiąc i trzymając w napięciu do samego końca, o tyle ciąg dalszy, czyli „Złoto Imperium”, już mocno rozczarowywało. I to mimo wprowadzenia na arenę wydarzeń takich postaci, jak Nestor Machno (przywódca anarchistów podczas wojny domowej w Rosji) czy Grigorij Kotowski (legendarny bolszewicki komendant).
Ten jakościowy zjazd nie wróżył dobrze „Ostatniej aferze” – finałowej części trylogii. Trudno sobie bowiem wyobrazić, by nagle, zamykając całą historię, Zajcew miał wspiąć się na wyżyny swego talentu. Zwłaszcza że nie jest reżyserem z najwyższej półki. Kolejnym dowodem na to, że raczej nie należy spodziewać się fajerwerków, była decyzja o tym, że „Ostatnia afera” nie będzie miała oficjalnej premiery kinowej, jak dwie poprzednie odsłony cyklu, lecz od razu zostanie skierowana do dystrybucji internetowej (na portalu КиноПоиск HD), co nastąpiło 5 listopada. W efekcie film prawdopodobnie przejdzie praktycznie niezauważony, a większość widzów pozna zakończenie całej historii dopiero z planowanego do emisji w najbliższych miesiącach serialu telewizyjnego. Choć szczerze wątpię, czy liczba tych, którzy zechcą się z nim zaznajomić, będzie imponująca.
Pomiędzy „Złotem Imperium” a „Ostatnią aferą” jest pewien przeskok fabularny. Otóż po perypetiach w obozie „machnowców” Ostap Zadunajski (zdrobniale nazywany Osią) trafia w ręce „białych”; przesłuchuje go sam sztabskapitan Ametistow – komendant „korniłowców” w Sołniecznomorsku – który następnie wydaje rozkaz odtransportowania więźnia do aresztu. W tym samym powozie przewożony jest niejaki Mogiliuk – groźny terrorysta i rewolucjonista. Dotarłszy do miejsca przeznaczenia, powóz zostaje zaatakowany przez grupę mężczyzn w strojach klaunów cyrkowych. Giną wszyscy strażnicy, a więźniowie zostają uwolnieni. I chociaż podający się za ojca Ostapa Ibrahim Sulejman Berty-María Bender nie miał w tym udziału, był – jak zawsze – w pobliżu. Oczywiście nie zrezygnował z poszukiwań carskiego artefaktu, czyli wysadzanej drogimi kamieniami buławy imperatorowej Katarzyny Wielkiej, jaką minister bolszewickiego rządu Lew Trocki sprzedał tajemniczemu Amerykaninowi, Armandowi Hammerowi (to zresztą postać autentyczna, żydowski kolekcjoner rodem z Odessy, który przyjaźnił się ponoć z Leninem i… Ronaldem Reaganem) i na którą ten oczekuje w rumuńskiej Konstancy.
Przyglądając się reklamie cyrku Porfirego Kaliazjewa, na której widać mężczyznę żonglującego trzema podobnymi do poszukiwanej przez niego buławy, Bender dochodzi do wniosku, że tam należy szukać drogocennego zabytku. Wciela się więc w niemieckiego sztukmistrza Heinricha Stolza i podpisuje umowę z właścicielem cyrku. Towarzyszy mu oczywiście Osia. Ale nie tylko on – do kompanii dołączają jeszcze fałszywa księżna Ewa Machulska oraz jej przerażający ochroniarz, którego rola w całym przedsięwzięciu jest, jak na razie, skrywana. Okazuje się jednak, że, jak to bywało już wcześniej, Ibrahim wpada z deszczu pod rynnę – Kaliazjew w rzeczywistości jest bowiem kimś zupełnie innym i planuje coś, w czym Bender na pewno nie chciałby brać udziału. To pierwszy z dwóch głównych wątków, jakie składają się na „Ostatnią aferę”. Drugi rozgrywa się w Konstancy i wiąże z jeszcze jedną postacią – tajemniczym i budzącym grozę magistrem Crowleyem (skojarzenia ze słynnym brytyjskim okultystą Aleisterem Crowleya są jak najbardziej wskazane). Ostatecznie to do niego prowadzą wszystkie drogi. Co niekoniecznie jest dobrym rozwiązaniem.
Przyglądając się całej trylogii, nie sposób nie uznać, że fabuły wystarczyło w zasadzie jedynie na pierwszy film. Gdyby drugi i trzeci połączyć w jedno, może udałoby się je jakoś uratować, ale wymagałoby to wielkich skrótów i umiejętnego połączenia kilku rozłażących się motywów. Zdolny scenarzysta, a takim na pewno jest Oleg Małowiczko, mógłby to uczynić. Pod jednym jednakże warunkiem – że nie myślałby kategoriami serialu telewizyjnego. Takie podejście doprowadziło do rozwleczenia akcji i zanudzenia widza. Fabule nie przysłużyło się także stosowanie wciąż tych samych patentów w wymyślaniu sposobów ratowania Bendera i Zadunajskiego z opresji. Wszystko to skutkuje tym, że „Ostatnia afera” to film do szybkiego zapomnienia. Nie ratują go bowiem nawet aktorzy, wśród których – obok już dobrze znanych z poprzednich części – dodatkowo wybijają się przede wszystkim grający Mogiliuka Iwan Kokorin („Ten, który gasi światło”, „Dom Słońca”) oraz Andriej Burkowski („Doktor Liza”, „Śmiertelne iluzje”), który wciela się w Crowleya.
koniec
14 listopada 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Wielkie bohaterstwo małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Gdy rzeczywistość zastępuje fikcję
— Sebastian Chosiński

Dwie siostry i pamięć o matce
— Sebastian Chosiński

W poszukiwaniu straconego życia
— Sebastian Chosiński

Azerski „bękart wojny”
— Sebastian Chosiński

Za nieswoją ojczyznę
— Sebastian Chosiński

Od miłości do nienawiści
— Sebastian Chosiński

By państwo rosło w siłę, a obywatele czuli się bezpieczniej
— Sebastian Chosiński

Bandyta też chce być kochany
— Sebastian Chosiński

Ciotka z piekła rodem
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.