Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aleksandr Mołocznikow
‹Powiedz jej›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPowiedz jej
Tytuł oryginalnyСкажи ей
ReżyseriaAleksandr Mołocznikow
ZdjęciaJānis Eglītis
Scenariusz
ObsadaKai Alex Getz, Swietłana Chodczenkowa, Artiom Bystrow, Wolfgang Cerny, Aleksiej Sieriebriakow, Marina Ignatowa, Igor Czerniewicz, Irina Rozanowa, Annaka Fourneret, Brianni Walker, Marik Knight, Jekatierina Szumakowa, Dmitrij Podnozow, Tatiana Zacharowa
MuzykaIgor Wdowin
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja, USA
Czas trwania98 min
Gatunekdramat, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Gwiaździsty sztandar ponad wody Newy
[Aleksandr Mołocznikow „Powiedz jej” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To nie proste: z dnia na dzień porzucić dotychczasowe życie (niekoniecznie nawet najszczęśliwsze i najbardziej ustabilizowane) i zacząć nowe w zupełnie innym kraju, tysiące kilometrów od rodzinnych stron. A na to właśnie decyduje się bohaterka dramatu obyczajowego Aleksandra Mołocznikowa „Powiedz jej”, która na dodatek chce zostawić w Rosji męża i zabrać ze sobą ich jedynego syna.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Gwiaździsty sztandar ponad wody Newy
[Aleksandr Mołocznikow „Powiedz jej” - recenzja]

To nie proste: z dnia na dzień porzucić dotychczasowe życie (niekoniecznie nawet najszczęśliwsze i najbardziej ustabilizowane) i zacząć nowe w zupełnie innym kraju, tysiące kilometrów od rodzinnych stron. A na to właśnie decyduje się bohaterka dramatu obyczajowego Aleksandra Mołocznikowa „Powiedz jej”, która na dodatek chce zostawić w Rosji męża i zabrać ze sobą ich jedynego syna.

Aleksandr Mołocznikow
‹Powiedz jej›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPowiedz jej
Tytuł oryginalnyСкажи ей
ReżyseriaAleksandr Mołocznikow
ZdjęciaJānis Eglītis
Scenariusz
ObsadaKai Alex Getz, Swietłana Chodczenkowa, Artiom Bystrow, Wolfgang Cerny, Aleksiej Sieriebriakow, Marina Ignatowa, Igor Czerniewicz, Irina Rozanowa, Annaka Fourneret, Brianni Walker, Marik Knight, Jekatierina Szumakowa, Dmitrij Podnozow, Tatiana Zacharowa
MuzykaIgor Wdowin
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja, USA
Czas trwania98 min
Gatunekdramat, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nominowany w 2020 roku do Grand Prix podczas festiwalu „Kinotawr” – jednego z najważniejszych przeglądów filmowych w Rosji – dramat obyczajowy Aleksandra Aleksandrowicza Mołocznikowa (rocznik 1992) nawiązuje do tematu, jaki często pojawiał się w kinie rosyjskim na początku lat 90. XX wieku, a dotyczył odbudowywanych po blisko półwieczu „zimnej wojny” relacji z Amerykanami. Także, co może być zaskoczeniem, na płaszczyźnie czysto intymnej. Nie jest więc chyba przypadkiem fakt, że fabuła „Powiedz jej” umieszczona została właśnie w tamtych czasach, chociaż pod koniec nadzwyczaj trudnej dla krajów byłego Związku Radzieckiego dekady. Mołocznikow, mimo że urodził się w Petersburgu, studia aktorsko-reżyserskie podjął w Moskwie (w Rosyjskim Uniwersytecie Sztuk Teatralnych). Początkowo udzielał się głównie jako aktor; mogliśmy go oglądać w filmach ambitniejszych (jak „Jeszcze jeden rok” bądź „Bracia Cz.”), ale też stricte rozrywkowych (vide „Chłodny front”, „Blockbuster” czy wyjątkowo nieudany horror „Świt”).
Przed pięcioma laty Aleksandr Aleksandrowicz zrobił kolejny krok w swojej karierze i zadebiutował jako reżyser komedią kinową „Mity”; później powstał ośmioodcinkowy serial satyryczny „Szaleństwo” (2020) i w końcu pierwszy film Mołocznikowa, który nie miał jedynie bawić, lecz przede wszystkim zmuszać widza do pogłębionej refleksji – dramat „Powiedz jej”. Choć po raz pierwszy zaprezentowano go późną jesienią 2020 roku (właśnie w ramach „Kinotawru”), na oficjalną premierę musiał czekać do 13 maja roku następnego; w naszym kraju obraz pokazano natomiast w listopadzie w ramach piętnastej edycji festiwalu „Sputnik nad Polską”. W porównaniu z debiutanckimi „Mitami” to poziom wyżej, w czym na pewno sporą zasługę mają dwaj doświadczeni scenarzyści: wszechstronny Ilja Tilkin (od „Człowieka w oknie”, poprzez „Stalingrad”, aż po „Dziewiątą ofiarę”) oraz Aleksandr Tałał (superbohaterska „Czarna Błyskawica” i animowane „Biełka i Striełka: Gwiezdne psy”).
Pierwsza scena filmu wprowadza nas z miejsca w podstawowe zagadnienie przyświecające scenarzystom i reżyserowi. Widzimy zagubionego chłopca na ulicach amerykańskiego miasta, który szukając pomocy, podchodzi do policjantów i pyta ich o drogę. Nie jest stąd. Otacza go obcy świat, którego nie rozumie i którego tak naprawdę boi się. Dopiero potem dowiadujemy się, że chłopiec jest Rosjaninem i niedawno – wraz z matką i jej nowym partnerem życiowym – przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Ma na imię Sasza, czyli Aleksandr, pochodzi z Petersburga. Jego matka, Swieta, ma za sobą nieudane małżeństwo z Artiomem – chłopiec to właśnie ich dziecko. Czasy są ciężkie, kryzys ekonomiczny daje się we znaki większości obywatelom Rosji; kobieta nie widzi większych perspektyw, a wybuchowy mąż, który nie stroni także od przemocy fizycznej, jedynie pogłębia jej depresję. Jedno jest pewne – z nim Swieta nie zawojuje świata, skaże się jedynie na beznadziejną egzystencję, która będzie powieleniem niełatwego losu rodziców.
Kiedy więc w jej życiu pojawia się przystojny Amerykanin Michael, postanawia dać mu szansę. Chociaż jest już kobietą bliżej czterdziestki, niż trzydziestki, zachwyca słowiańską urodą – nie dziwi więc, że przybysz zza Atlantyku jest nią urzeczony. W końcu dochodzi do tego, że planuje emigrację za Atlantyk. Chce zabrać ze sobą Saszę, ale by było to możliwe, wymagana jest poświadczona sądownie zgoda męża. Tymczasem Artiom – podburzany przez swoich rodziców – nie chce pozwolić na to, aby chłopiec wychowywał się tak daleko od ojczyzny. Jest bowiem przekonany, że z czasem syn ulegnie wynarodowieniu. A może po prostu mężczyzną kieruje zazdrość? Dopiero dramatyczne wydarzenie sprawia, że mąż Swiety zmienia zdanie. Pytanie tylko na jak długo? Czy naprawdę jest w stanie pogodzić się z tym, że jego jedyny, ukochany syn będzie się wychowywał kilka tysięcy kilometrów od niego, że będzie mówił po angielsku i jako hymn narodowy śpiewał „The Star-Spangled Banner”?
Mołocznikow nakręcił film o zderzeniu dwóch światów i dwóch skrajnych mentalności, ale także o przełamywaniu barier kulturowych i wzajemnej nieufności, w końcu – o poszukiwaniu szczęścia, które nieodłącznie kojarzy się ze stabilizacją ekonomiczną. Co ciekawe, jako symboliczny pomost łączący Stany Zjednoczone z Rosją pojawia się „Mroczne widmo” George’a Lucasa, które w pewnym sensie pozwala zasypać rów pomiędzy Saszą a Michaelem. „Powiedz jej” fabularnie dzieli się wyraźnie na dwie części: pierwsza rozgrywa się w Petersburgu i opowiada o staraniach Swiety przygotowującej się do wyjazdu za Ocean, druga dzieje się już w Stanach Zjednoczonych i jej głównym tematem jest przystosowywanie się Aleksandra i jego matki do życia w nowych, całkiem odmiennych od dotychczas znanych warunkach. Kobiecie przychodzi to z dużo większą łatwością; wszak ona podążyła również za głosem serca, chłopiec natomiast wciąż pozostaje rozdarty.
Mołocznikow zadbał o atrakcyjną obsadę. W Swietę wcieliła się nieodmiennie, mimo upływu lat, robiąca wielkie wrażenie Swietłana Chodczenkowa („Dowłatow”, „Bohater”); jej pierwszego męża Artioma zagrał… Artiom Bystrow („T-34”, „Krzyk ciszy”), a Michaela, drugiego partnera – Austriak Wolfgang Cerny („Obrońca Galaktyki”, „Czerwony Duch”). Młodziutki Sasza ma z kolei twarz mającego już na koncie kilkanaście ról Kaia Alexa Getza („Boisko”, „Czarnobyl 1986”); jego dziadków zagrali z kolei: ze strony ojca – Aleksiej Sieriebriakow („Legenda o Kołowracie”, „Jak Witia Czesnok Liochę Sztyra do domu opieki wiózł”), ze strony matki – Igor Czerniewicz („Akt natury”, „Wasilisa”). Kompletując ekipę techniczną, Mołocznikow sięgnął po łotewskiego operatora Jānisa Eglītisa („Konwój”), a przygotowanie ścieżki dźwiękowej powierzył Igorowi Wdowinowi, który na koncie ma już pokaźną liczbę bardzo zróżnicowanych stylistycznie soundtracków („Selfie”, „Wilk zmyślony”).
koniec
16 stycznia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.