Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

‹Młody Wallander: Cień zabójcy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMłody Wallander: Cień zabójcy
Tytuł oryginalnyYoung Wallander
Dystrybutor Netflix
ReżyseriaJens Jonsson, Mani Maserrat
ZdjęciaGaute Gunnari
Scenariusz
ObsadaAdam Pålsson, Leanne Best, Tomiwa Edun, Ellise Chappell, Yasen Atour, Lisa Hammond, Lewis Mackinnon, Josef Davies, Kim Adis, Bart Edwards, Ceara Coveney, Richard Lintern, Nicholas Shaw, Charles Mnene, Sara Seyed
MuzykaMatti Bye
Rok produkcji2022
Kraj produkcjiWielka Brytania
SerialMłody Wallander, Sezon 2
Liczba odcinków6
Czas trwania odcinka45-50 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Osiem lat później…
[„Młody Wallander: Cień zabójcy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Pierwszy sezon „Młodego Wallandera” nie był arcydziełem, drugi prezentuje się jeszcze słabiej. I choć wciąż jest to całkiem przyzwoita rozrywka na kilka wieczorów, można odnieść wrażenie, że jeżeli powstaną kolejne serie i nie dojdzie w nich do zasadniczych zmian – legenda postaci stworzonej przez Henninga Mankella zostanie rozmieniona na drobne. A tego miłośnicy zmarłego przed siedmioma laty pisarza mogą twórcom nie wybaczyć.

Sebastian Chosiński

Osiem lat później…
[„Młody Wallander: Cień zabójcy” - recenzja]

Pierwszy sezon „Młodego Wallandera” nie był arcydziełem, drugi prezentuje się jeszcze słabiej. I choć wciąż jest to całkiem przyzwoita rozrywka na kilka wieczorów, można odnieść wrażenie, że jeżeli powstaną kolejne serie i nie dojdzie w nich do zasadniczych zmian – legenda postaci stworzonej przez Henninga Mankella zostanie rozmieniona na drobne. A tego miłośnicy zmarłego przed siedmioma laty pisarza mogą twórcom nie wybaczyć.

‹Młody Wallander: Cień zabójcy›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMłody Wallander: Cień zabójcy
Tytuł oryginalnyYoung Wallander
Dystrybutor Netflix
ReżyseriaJens Jonsson, Mani Maserrat
ZdjęciaGaute Gunnari
Scenariusz
ObsadaAdam Pålsson, Leanne Best, Tomiwa Edun, Ellise Chappell, Yasen Atour, Lisa Hammond, Lewis Mackinnon, Josef Davies, Kim Adis, Bart Edwards, Ceara Coveney, Richard Lintern, Nicholas Shaw, Charles Mnene, Sara Seyed
MuzykaMatti Bye
Rok produkcji2022
Kraj produkcjiWielka Brytania
SerialMłody Wallander, Sezon 2
Liczba odcinków6
Czas trwania odcinka45-50 min
Gatunekkryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Półtora roku po pierwszym Netflixowym (nakręconym wprawdzie na Litwie i w Szwecji, ale za brytyjskie pieniądze) miniserialu „Młody Wallander” pojawiła się jego kontynuacja. Polski dystrybutor dodał do niej podtytuł, jakiego w oryginale nie ma – „Cień zabójcy”. Czy zasadnie, nie będę się spierać, ale generalnie nie jestem przeciwnikiem tego, aby każdy kolejny sezon był wyróżniany w taki właśnie sposób. Choć lepiej, aby robili to sami twórcy. Do rzeczy jednak! Kurt Wallander (w tej roli ponownie Adam Pålsson) wciąż jeszcze jest policjantem „na dorobku”. Jego bezpośrednią przełożoną jest komisarz Frida Rask (Brytyjka Leanne Best), która po rozwiązaniu poprzedniej sprawy liczyła na awans. Zamiast niej nowym szefem wydziału zostaje jednak Samuel Osei (Nigeryjczyk Tomiwa Edun) – tym trudniej to Fridzie przełknąć, że parę lat wcześniej, gdy jeszcze służyła w Sztokholmie, był on jej partnerem i kochankiem. Teraz ma kochającą żonę, zaś Rask w samotności rozpamiętuje dawne czasy.
Kurt – dla odmiany – stara się ustabilizować swoje życie osobiste. Opuścił blokowisko w dzielnicy Rosengård i przeniósł się do śródmieścia, do mieszkania Mony (Brytyjka Ellise Chappell), która wciąż aktywnie udziela się w fundacji wspierającej licznie przybywających do Szwecji imigrantów. Pomaga jej w tym między innymi młoda i zdolna prawniczka Mia Holmgren (Ceara Coveney), która tym samym staje się niemal stałym gościem w domu Mony. Ba! można chyba nawet podejrzewać, że Kurt wpadł jej w oko – patrzy bowiem na niego tak powłóczystym wzrokiem… Ach! jest jeszcze oczywiście kolega z pracy i przyjaciel Wallandera Reza Al-Rahman (Yasen Atour), który po dramatycznych przejściach w części pierwszej wciąż przeżywa napady paniki. On też, jak i Frida, liczy na awans, ale go nie dostaje (w efekcie nadal musi patrolować ulice Malmö), co nawet wystawia na szwank jego relacje z Kurtem.
W „Cieniu zabójcy” na plan pierwszy wybija się aktualna sprawa, której korzenie tkwią jednak w wydarzeniach sprzed ośmiu lat. Wtedy to dwaj bracia Fagerowie – czternastoletni Elias (Lewis Mackinnon) i szesnastoletni Søren (Josef Davies) – zostają zatrzymani przez policję i oskarżeni o doprowadzenie do śmierci Jörgena Moberga (Nicholas Shaw), nauczyciela pływania. Dochodzenie w tej sprawie prowadzi Rask, która jest przekonana o ich winie. Chcąc ratować młodszego z Fagerów, namawia go, aby swoimi zeznaniami obciążył starszego. W efekcie Søren trafia na osiem lat za kratki, a Elias ląduje w rodzinie zastępczej. Gdy ten pierwszy wychodzi z więzienia, bracia spotykają się w klubie – mają sobie dużo do powiedzenia. Zwłaszcza młodszy, który chce zrzucić z siebie ciężar i wyznać prawdę. Nie zdąży jednak, ponieważ jeszcze tej samej nocy zostaje zamordowany. Wiele wskazuje na to, że mógł to zrobić jego starszy brat, który wkrótce znika.
Sprawa Fagerów – jak bumerang – wraca do Fridy Rask, która zyskuje teraz szansę, aby naprawić błędy sprzed lat. Ale to oznaczałoby przyznanie się do nich i ściągnęłoby na głowę pani komisarz ludzi z wydziału wewnętrznego. Pomagający przełożonej Kurt znajduje się więc w podwójnie trudnej sytuacji. Fabułę rozpisano na sześć odcinków, pod którymi jako scenarzyści podpisali się wspólnie Chris Lunt i Michael A. Walker. Problem jednak w tym, że spokojnie wszystko można było zamknąć w maksymalnie czterech epizodach; nie byłoby wtedy konieczności rozdymania do granic zdrowego rozsądku wątku poszukiwań Sørena, który skutecznie rozwadnia akcję. Bo przecież dla każdego i tak jest oczywiste, że w finale musi on zostać zatrzymany, bo bez tego sprawa nie zostałaby wyjaśniona. Drugą oczywistością staje się dość szybko także powód zakatowania Moberga. Cóż, w tym przypadku autorzy również nie wykazali się szczególną oryginalnością.
Nie oznacza to jednak, że film w ogóle nie jest godzien uwagi. Dla wielbicieli komisarza Kurta Wallandera będzie on lekturą obowiązkową, nawet jeżeli po dotarciu do końca stwierdzą, że rozczarowującą. Daleko mu bowiem poziomem do legendarnego już serialu z Kristerem Henrikssonem w roli głównej (2005-2013), znacznie bliżej natomiast do kompletnie bezpłciowego i wypranego z emocji potworka z Kennethem Branaghiem (2008-2015). Jeśli producenci myślą o ciągu dalszym, powinni w przyszłości cały proces oddać w ręce Szwedów i przede wszystkim zatrudnić skandynawskich bądź związanych z kinem skandynawskim aktorów, którzy „czują klimat”, a nie tylko się w niego „wczuwają”. Wtedy łatwiej też będzie wykonać swoje zadanie reżyserom, którzy i tak dołożyli starań, aby z otrzymanego materiału wycisnąć tyle, ile się da. Tym razem funkcję tę powierzono znanemu już z poprzedniego sezonu Jensowi Jonssonowi (odcinki od pierwszego do trzeciego) i pochodzącemu z Iranu Maniemu Maserratowi (trzy pozostałe). Obaj panowie mają doświadczenie w serialach kryminalnych, więc można być pewnym, że nie spartaczyliby roboty.
koniec
29 marca 2022

Komentarze

29 III 2022   09:52:37

Do dziś nie ogarniam zachwytów nad brytyjskim Wallanderem.A ocena na IMDB wyższa od wersji szwedzkiej to już totalne kuriozum.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pierwsze kroki w Malmö
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.