Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Waleria Gaj Germanika
‹Tata›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTata
Tytuł oryginalnyПапа
ReżyseriaWaleria Gaj Germanika
ZdjęciaWaleria Gaj Germanika
Scenariusz
ObsadaAleksandr Braun, Waleria Gaj Germanika, Denis Mołczanow, Oktawia Germanika-Mołczanowa, Sewerina Germanika-Mołczanowa, Awgust Germanik-Mołczanow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania75 min
Gatunekdokument, dramat, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Z rodziną – nie tylko na zdjęciu
[Waleria Gaj Germanika „Tata”, Ludmiła Niekrasowa, Nastia Korkija „Jestem szczęśliwa” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Miłość jest największym darem” – ta trawestacja słów zawartych w pierwszym liście świętego Pawła do Koryntian najlepiej obrazuje tematykę i przesłanie dzisiaj prezentowanych dokumentów. Zarówno „Tata” Walerii Gaj Germaniki, jak i „Jestem szczęśliwa” Nastii Korkiji i Ludmiły Niekrasowej opowiadają o niełatwych relacjach rodzinnych, które zostają poddane najtrudniejszej próbie.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Z rodziną – nie tylko na zdjęciu
[Waleria Gaj Germanika „Tata”, Ludmiła Niekrasowa, Nastia Korkija „Jestem szczęśliwa” - recenzja]

„Miłość jest największym darem” – ta trawestacja słów zawartych w pierwszym liście świętego Pawła do Koryntian najlepiej obrazuje tematykę i przesłanie dzisiaj prezentowanych dokumentów. Zarówno „Tata” Walerii Gaj Germaniki, jak i „Jestem szczęśliwa” Nastii Korkiji i Ludmiły Niekrasowej opowiadają o niełatwych relacjach rodzinnych, które zostają poddane najtrudniejszej próbie.

Waleria Gaj Germanika
‹Tata›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTata
Tytuł oryginalnyПапа
ReżyseriaWaleria Gaj Germanika
ZdjęciaWaleria Gaj Germanika
Scenariusz
ObsadaAleksandr Braun, Waleria Gaj Germanika, Denis Mołczanow, Oktawia Germanika-Mołczanowa, Sewerina Germanika-Mołczanowa, Awgust Germanik-Mołczanow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania75 min
Gatunekdokument, dramat, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Waleria Gaj Germanika – moskwianka urodzona w 1984 roku – zaczynała karierę reżyserską od filmów dokumentalnych, później zrealizowała kilka pełnometrażowych obrazów fabularnych i seriali telewizyjnych („Wszyscy umrą, lecz ja zostanę”, „Tak, tak”, „Wilk zmyślony”), by po latach wrócić do dokumentu. Latem 2019 roku, będąc w zaawansowanej ciąży (z trzecim dzieckiem – jak się potem okazało, synem Awgustem), sięgnęła – w dosłownym tych słów znaczeniu – po kamerę, aby opowiedzieć o swojej patchworkowej rodzinie: drugim mężu Denisie oraz córkach – jedenastoletniej Oktawii (nazwisko jej ojca Gaj Germanika utrzymuje w tajemnicy) i trzyletniej Sewerinie. Co jednak istotne, spogląda na nią, a więc również i na siebie, z perspektywy swego ponad dziewięćdziesięcioletniego ojca Aleksandra, który po śmierci żony, co miało miejsce osiem miesięcy wcześniej, nie potrafi odzyskać równowagi psychicznej.
Chcąc przywrócić mu radość życia, Lera (takiego imienia, a w zasadzie jego formy zdrobniałej, Germanika używa w filmie) wraz z Denisem decydują się zabrać staruszka na wakacje nad Morze Tyrreńskie. Towarzyszą im córki Walerii. Beztroski wypoczynek, jakiego wszyscy oczekują, okazuje się jednak ułudą. Zarówno Lera, jak i Aleksandr żyją w dużym napięciu, czasami wystarczy jedno słowo, aby doprowadzić do ostrego sporu, który kończy się wylewaniem wzajemnych żalów, niekiedy sięgających odległej przeszłości. Na jaw wychodzą zadawnione spory, ba! konflikty z czasów, gdy autorka filmu była nastolatką. Jest to w pewnym stopniu skutkiem dramatycznej przeszłości rodziny: w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej ojciec został wysłany na front, a jego przyszła żona Natalia (wraz ze swoją siostrą) przeżyła spowodowaną ewakuacją tułaczkę. Ludziom z takimi doświadczeniami niełatwo było stworzyć szczęśliwy dom.
Dokumentalistka zadaje więc sobie pytanie, w jaki sposób losy ojca i matki wpłynęły na nią samą? Na to, jakim ona jest rodzicem. Jaką jest żoną. W końcu: jaką córką. Czy spełnia się w tych nadzwyczaj ważnych społecznie rolach? W efekcie noszący niewinny tytuł film staje się – w niektórych momentach wręcz patetyczną – opowieścią o odwiecznym konflikcie pokoleń i wynikającym z różnicy wieku niezrozumieniu, o różnych pamięciach i skrajnie odmiennych interpretacjach zdarzeń (ileż lat potrzebują Aleksandr i Lera, by w pewnych sprawach dojść do konsensusu!). Ale to również film o wielkiej potrzebie szczęścia i bliskości, jakie może dać jedynie ukochana osoba. W tej historii nie brakuje także bezinteresownej miłości, której bohaterowie doświadczają na kolejnym życiowym zakręcie, w najbardziej dramatycznym momencie pobytu w słonecznej Italii.

Ludmiła Niekrasowa, Nastia Korkija
‹Jestem szczęśliwa›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJestem szczęśliwa
Tytuł oryginalnyЯ счастлива
ReżyseriaLudmiła Niekrasowa, Nastia Korkija
ZdjęciaMarco Antonio Tam, Anatolij Chiżniak, Ludmiła Niekrasowa, Nastia Korkija, Tatiana Wichriewa, Arsienij Kałasznikow, Siergiej Amirdżanow
Scenariusz
ObsadaLudmiła Niekrasowa, Nastia Korkija, Anatolij Chiżniak
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania78 min
Gatunekdokument, psychologiczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Podobnie jak w przypadku „Taty” Walerii Gaj Germaniki, w „Jestem szczęśliwa” również mamy do czynienia z pełnometrażowym filmem dokumentalnym opowiadającym o relacjach rodzinnych. Chociaż punkt wyjścia tej historii jest zupełnie inny. U Ludmiły Niekrasowej – dziekan wydziału aktorskiego Międzynarodowego Instytutu Słowiańskiego w Moskwie, która z wykształcenia jest reżyserką teatralną – lekarze diagnozują raka języka. Pierwsze leczenie, z wykorzystaniem tradycyjnej medycyny, nie przynosi efektu i wtedy – za namową etnografa i podróżnika Anatolija Chiżniaka (poszukującego w Amazonii legendarnego Eldorado) – kobieta decyduje się na wyjazd na drugi kraniec świata, do dżungli amazońskiej. Tam przez trzy miesiące bierze udział w kuracji prowadzonej przez peruwiańskiego szamana, polegającej głównie na oczyszczaniu ciała i umysłu za sprawą silnie halucynogennego wywaru ayahuasca.
Niebawem dołącza do niej córka. Nastia Korkija jest reżyserką-dokumentalistką, która fachu uczyła się u Bakura Bakuradzego w Moskiewskiej Szkole Nowego Kina oraz na Kubie u… Wernera Herzoga. I chociaż młoda kobieta jest sceptycznie nastawiona do możliwości, jakie niesie ze sobą medycyna niestandardowa, nie ma zamiaru poddawać matkę krytyce, zdaje sobie bowiem sprawę, że w podobnej chorobie niezwykle ważne jest nastawienie pacjenta. Jeżeli Ludmiła wierzy w to, że tajemniczy napój jest w stanie poprawić jej samopoczucie – proszę bardzo. Jest w końcu osobą dorosłą, inteligentną, w pełni świadomą tego, co robi. Czy zatem ona, nawet jako córka, ma prawo pozbawiać ją być może ostatniej nadziei? Dlatego towarzysząca matce Nastia, jak na dokumentalistkę przystało, przyjmuje przede wszystkim rolę obiektywnej obserwatorki wydarzeń i nie wychodzi z niej nawet wówczas, gdy w czymś fundamentalnie nie zgadza się z Ludmiłą.
W filmie przedstawione zostają kolejne fazy terapii, jakim zostaje poddana Niekrasowa – zarówno tej niekonwencjonalnej w Ameryce Południowej, jak i prowadzonej pod kontrolą rosyjskich onkologów. Towarzyszy im, co zrozumiałe, huśtawka nastrojów. Ale to chyba naturalne, gdy przychodzi człowiekowi żyć – nawet jeśli co jakiś czas odraczanym, to jednak – wyrokiem śmierci. Ale na przekór temu wszystkiemu, co wokół niej dzieje się, Ludmiła zachowuje pogodę ducha i ostatecznie osiąga stabilizację fizyczną i psychiczną, która pozwala jej, mimo choroby, powiedzieć głośno: „Jestem szczęśliwa!”. Oba prezentowane dzisiaj dokumenty dotyczą więc w zasadzie tego samego: prób pogodzenia się z losem i sobą samym, ułożenia relacji z najbliższymi, by odejść z godnością, nie pozostawiając po sobie „spalonej ziemi”.
koniec
3 kwietnia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.